oczywiście wiem, że Coś się kończy, coś się zaczyna wcale nie jest określane przez Sapkowskiego za alternatywne zakończenie, słowem tym (alternatywne) posłużył się wydawca

zastanawia mnie jednak, gdzie w którym momencie sagi trzeba by umieścić to "alternatywne" zakończenie ???

na pewno po bitwie, bo np. Jarre w opowiadaniu jest już jednoręki

poniżej linki na temat tego opowiadania, które znalazłem szukając odpowiedzi na to pytanie
http://www.sapkowski.pl/modules.php?nam ... le&sid=422
http://sapkowski.pl/forum/viewtopic.php?t=3254

Na wstępie jako, że jestem tu nowy chciałbym się krótko przywitać a więc witam wszystkich .

Moim zdaniem nie ma zbyt dużego sensu na siłę umieszczać tego opowiadania, w którymś momencie sagi. Wiadomo, że Coś się kończy, coś zaczyna jest całkiem odrębnym opowiadaniem, które można by potraktować jako żart. Jednak jeśli już się uprzeć to obstawiłbym dłuuuuugie lata po wydarzeniach przedstawionych w sadze, kiedy wszyscy już umarli i żyją sobie w innym świecie (Avalonie?). Nawet gdyby tak potraktować sprawę i tak pojawia się zbyt dużo niezgodności z sagą - szczególnie tam gdzie jest mowa o Ciri.

Sam Sapkowski to opowiadanie traktuje jak żart. Co ciekawe jak sam opowiadał wydawca miał mu za złe, że nie chce skończyć sagi, a potem jak skończył to wymyślił coś innego.

A dla mnie to zakończenie jest tym dobrym i prawdziwym. Niech Autor mówi co chce, ja wiem swoje:)
Lubię "Wiedźmina" ale nie znam sagi na tyle dobrze, by wyłapać wszystkie zmiany i przeoczenia.
Skoro już istnieje to je wykorzystam- lubię szczęśliwe zakończenia, choćby i nie kanoniczne. Skoro "Wiedźmin" to nowoczesna baśń niech skończy się baśniowo?

To nie jest alternatywne zakończenie. Powstało przed większością tomów Sagi. Wydawca kiedyś zdziwiony, że tak długo trwa jej pisanie powiedział kiedyś Sapkowskiemu coś w stylu "Przecież masz już zakończenie".

Opowiadanie jest świetne (jak wszystkie tego autora) ale uważam, że nie powinno być zakończeniem sagi... Ona sie kończy bardzo dobrze! Wprawdzie z każdym razem jak czytam Panią Jeziora to ryczę jak bóbr ale takie zakończenie jest odpowiednie i moim zdaniem Coś się kończy oś się zaczyna powinniśmy traktować jako coś zupełnie innego, odrębnego. W końcu te książki łamią tyle konwencji, ze takie czysto pozytywne zakończenie nie byłoby w ich stylu... i szczerze mówiąc przypomina mi to odrobinę zakończenie Mistrza i Małgorzaty, oni giną zamordowani przez Azazella a jednak "żyją" szczęśliwie i w spokoju... ,oże dokładnie coś takiego spotkało Geralta i Yennefer? Mam nadzieję, ze tak

Wątek o opowiadaniu "Coś się kończy coś zaczyna" nasunął mi pewne pytanie. Jak wiadomo (albo i nie) jakiś czas temu ukazała się gra komputerowa na podstawie sagi o Wiedźminie. Wydarzenia z gry rozgrywają się podobno po wydarzeniach z sagi a głównym bohaterem jest Geralt (nie wiem jak wytłumaczyli jego powrót). Chciałem się więc zapytać czy Sapkowski uznał grę za ( brakuje mi słowa), w każdym razie chodzi o to czy uznał, wydarzenia z gry za wiążące i czy każdy, kto chciałby napisać biografię Geralta/ historię "wiedźminlandu" powinien też brać pod uwagę to co się wydarzyło w grze.

Wprawdzie w grę nie grałem, ale jeszcze przed ukazaniem się gry trochę się nią zainteresowałem i z tego co pamiętam miało być tak:

Rana, którą otrzymał Geralt na koniec, nie była śmiertelna i udało się go uratować. Stracił on jednak wszystkie swoje umiejętności i musiał ćwiczyć od początku. No i praktycznie jego kariera wiedźmina także się "zresetowała" i gracz zaczyna jako początkujący wiedźmin. I raczej nie miało to być rozwinięcie książek. Ot, zwykły scenariusz na potrzeby gry w jakiś dość luźny sposób powiązany z książką po to, żeby się lepiej gra sprzedawała.

W żadnym wypadku nie jest to dalsza cześć sagi o Wiedźminie. Jest tak jak napisał ~Obi-One.
A co do AS'a zaakceptował on scenariusz a nawet chyba trochę pomagał przy tworzeniu. Ja fabułę gry traktuje jako jedną z wielu możliwości w jakie mogły się wydążyć po zakończeniu sagi.

Nie wieżę aby Geralt zginął w tej ostatniej potyczce! Ciri na pewno go uratowała... I żyli długo i szczęśliwie

Sapkowski jak dla mnie jest mało przekonujący .Czytałem może za mało jego dzieł ale koledzy go lubili.I Szanuje ich zdanie.To co takie mnie do niego zrażało to zbytnia wulgarność jakby pod publiczke i jakby Tolkien z niego wyłaził.Mówie o Sadze o Wiedzminie bo to znam.Może jak bym go czytał w gimnazjum to byłbym zachwycony ale teraz chyba już z niego wyrosłem. Widocznie nie należe do grupy docelowej .

Nie będę się upierał przy tym, że Sapkowski to najgrzeczniejszy pisarz świata ale jeśli idzie o tą wulgarność to nie sądzę, żeby jakoś szczególnie odbiegał od normy. Sam nie lubię gdy autorzy prześcigają się w rzucaniu "kurtyzanami" ale bluzgi czasem są potrzebne. Chociażby po to aby urzeczywistnić opisywany przez siebie świat. W końcu w rzeczywistości ludzie też klną i to zdecydowanie więcej i siarczyściej niż w jakiejkolwiek książce jaką do tej pory przeczytałem. Nie chcę tutaj oftopować ale czasem po prostu śmieszy mnie gdy ludzie narzekają na kilka wulgaryzmów w książce czy w filmie (mówię tutaj przede wszystkim o Dniu Świra, który mając być w zamierzeniu satyrą - co prawda gorzką ale jednak satyrą - polskości, pozbawiony bluzgów stracił by sens). Sapkowski wykreował brutalny i mroczny świat, który mimo tego, że zamieszkują go różne fantastyczne istoty jest łudząco podobny do naszego. Jest to chyba jeden z najbardziej realistycznych i rzeczywistych światów jakie wykreowano na potrzeby fantasy. Gdyby go ugrzecznić, pozbawiając go między innymi wulgarności, stałby się sztuczny (jak np Śródziemie Tolkiena).

Uwielbiam twórczość Sapkowskiego Jeszcze w życiu się tak nie uśmiałam przy książce są tam świetne hasła i niesamowite riposty. Są napisane lekkim językiem, co sprawia że przyjemnie się je czyta i zawsze ma się ochotę na jeszcze więcej

Saga o Wiedźminie to jedna z moich ulubionych serii fantasy. Świat w niej wykreowany, postać Geralta... mnie po prostu powala to dzieło. Dużą część pozostałych dzieł Sapkowskiego też poznałem(zdecydowanie dużą większość) i muszę powiedzieć, że facet mnie przekonuje. Ma swój niepowtarzalny styl, dar przybliżenia czytelnikowi swojego świata tak, jak to tylko możliwe, fajny humor... Można jeszcze wyliczać, ja powiem tylko, że Sapkowski to według mnie najlepszy autor polskiego fantasy.

Nie czytałam wielu ksiązek tego Pana, ale to z czym się zapoznałam w zupełności mi wystarczy.
Ten autor umie świetnie pisać, i co do tego nie mam wątpliwości. Umie stworzyć świat, niby tak różny, a zarazem tak podobny do rzeczywistego. Niedawno skończyłam cały tomik opowiadań Andrzeja Sapkowskiego pt. "Coś sie kończy, coś się zaczyna" zawierający 8 opowiadań (chyba osiem).
Najbardziej spodobały mi się "Bitewny Pył" i "Złote popołudnie".
Polecam.