Wedźmin jest wyjątkowym dziełem w polskiej literaturze, ale pozostałmi po nim pewien niedosyt.
Z chęcią przeczytałabym kontynuację sagi. Świetna jest scena gdzie bohaterowie upijają się nalewką z mandragory Regisa.
Jeżeli chodzi o części sagi myślę,że najlepsza jest trzecia książka, ale i pozostałym nie mam nic do zarzucenia.
Niedługo piszę maturę i myślę, że wezmę Wiedźmina jako wypowiedź.

Ja dla mnie to krótko - od wiedźmina wszystko się zaczęło , tak naprawdę potem niestety wyszła trylogia Husycka , tzn jej pierwszy tom , i u klops .Od razu po przeczytaniu poszedł na allegro,ksiąźka ta wcale mi nie podeszła i raczej do nie nie wrócę.

Moim zdaniem Trylogia Husycka to są świetne książki pełna humoru w pewnym stopniu mroczne. a przede wszystkim ukazująca uprzedzenia ludzi w średniowieczu oraz to jak bardzo władze duchowne były zakłamane i jak wielką miały władzę którą wykorzystywały do podłych celów. Owszem Wiedźmin podobał mi się bardziej ale tym książką też nic nie brakuje.

Trudno mi powiedziec, która saga Sapkowskiego mnei bardziej ujeła... z jednej strony bardziej podoba mi sie Cykl o Garaldzie, głownie z powodu tego iz jego profesja, nawet jak na świat fantasy, jest bardzo oryginalna. Człowiek poddany mutacji i specjalnemu szkoleniu w celu walki z potworami pozostałymi w swiecie po koniukcji sfer!!!!! poprostu cudo;] Z drugiej strony mam Reynevana, młody bohater, zaraz po studiach i do tego mag:] Sam nie wiem... W każdym bądz razie oba cykla są genialne i warte przczytania. Polecam tez krotkie opowiadanie pt. "w leju po bombie"

Najbardziej z twórczości Sapkowskiego spodobał mi się cykl o wiedźminie.. Zrobił na mnie wrażenie głównie z powodu swej oryginalności, nie tylko pomysłu, ale i sposobu podania, co sprawiło, że książki wydawały mi się bardzo atrakcyjne. Natomiast z Trylogii Husyckiej spodobał mi się właściwie tylko Narrenturm, reszta raczej mnie znudziła, wydawała się raczej wymuszona. Trylogia straciła dla mnie cały swój urok, który zyskała dzięki pierwszemu tomowi.

Sapkowski to jeden z najlepszych polski autorów fantastycznych. Trylogia husycka jest naprawdę świetna. Wiedźmin to już właście klasyka, a właśnie, które zakończenie wolicie oryginalne czy alternatywne? Mnie osobiście alternatywne, czyli ślub Geralta i Yen, bardzo rozbawiło, szczególnie że czytałam je kilka lat po skończeniu książki. Oryginalne zakończenie wydawało mi się trochę zagmatwane

Nie będę rozwodził się na temat wiedźmina, bo już i przy innych postach można było o tym powiedzieć. Oczywiście seria ta przypadła mi do gustu, ale przyznam że wole trylogię husycką. Jej głównym atutem jest dla mnie humor z jakim ta historia zostało opowiedziana. Gdy jadąc pociągiem czytałem t.2 ludzie patrzyli na mnie jak na idiotę gdy momentami nie wytrzymywałem i wybuchałem głośnym śmiechem. Poza tym ta seria ogromnie poszerzyła mój zasób słownictwa... bo np. kto przed przeczytaniem tej serii wiedział kto to jest katamita... ( nie będę przytaczał całego fragmentu bo za dużo pii by było ale ci co czytali na pewno wiedzą w jakim to było momencie:P)

To co najbardziej "porywa" w wiedzminie to zadne upiekszanie-swiat jest brudny, ludzie podli, glowni bohaterowie nie walcza bez zastanowienia o wyzszy cel-maja szereg rozterek, napotykaja na liczne problemy wewnatrz siebie. Slowem-ksiazka jest pisana w tonacji realistycznego przekazu. Nawet elementy fantastyczne nie wydaja sie jakies bardzo odlegle. Cala magia, zjawiska, potwory buduja klimat, ktory potrafi pobudzic nasza wyobraznie...przynajmniej do pewnego momentu, bo ostatni tom byl dla mnie swiadectwem spadku formy autora. W plusach znajdzie sie oczywiscie niesamowity humor tak sytuacyjny jak i slowny. Bo jedno bez watpienia trzeba przyznac Sapkowskiemu-doskonale gra slowem. Trylogie Husycka zamierzam wypozyczyc w najblizszym czasie-i mam nadzieje sie nie zawiesc

przeczytałem cała sage Wiedzmina, powiem szczerze bardzo mi się spodobała, zwłaszcza opisy walki przypadły mi do gustu jak i sam biały wilk. Ten świat w którym wszystko jest złe, nie ma super bohaterów każdy ma jakiś cel w tym co się dzieje, jest to co pokazuje charakter autora. Podoba mi się również podejście Sapkowskiego do magi w Wiedzminie, jest ona potężna ale zaraz niebezpieczna i rzadko spotykana... czyli takie nasze cuda

Przeczytałem całą sagę Wiedźmina. Bardzo podobała mi się. W tej książce wszystkiego jest w sam raz. Opisy walk są świetne, miałem nadzieję, że w filmie będą równie dobre, ale się zawiodłem. Najbardziej przypadło mi do gustu to, że w książce Sapkowskiego nic nie jest do końca czarne ani białe. Każda postać ma w sobie odrobinę dobra i zła.

Wiedźmin pozytywnie zaskoczył mnie tym o czym właśnie mówicie: nic nie jest czarna albo białe. Dodatkowo nic nie jest upiększone, ludzie przeklinają: tak jak naprawdę, żołdacy opowiadają sprośne żarty, nawet główny bohater nie skąpi nam niewyszukanego humoru. Porównam do "Władcy Pierścieni" - tam wszystko co dobre jest takie cukierkowe, herosi idą do boju za wyższe cele bez zastanowienia, wygłaszając po drodze piękne, mądre sentencje. Nie to żebym dyskredytował "Władcę", który jest świetny, ale przyrównując go do "Wiedźmina" wygląda wręcz śmiesznie i dziecinnie. Za to właśnie kocham wiedźmina. Sapkowski nie pi****ł się z tą książką.
Sorki za oftop o władcy, ale moim zdaniem dobrze obrazuje różnicę między "standardowym" modelem książki fantasy, a dziełem Sapkowskiego.

jak już gdzieś wcześniej wspomniałam, 'wiedźmin' jest dla mnie absolutnie wyjątkowy i miał swego rodzaju duży wpływ na moje życie. ciężko jest tak od ręki, w kilku zdaniach opisać, co konkretnie jest przyczyną tej wyjątkowości, bo chyba dla każdego jest to co innego. ale co do zarzutów na temat zakończenia, nie mam do niego zastrzeżeń, wręcz przeciwnie, pozytywnym jest dla mnie fakt, że trochę trzeba sobie samemu wykoncypować, co też tam się mogło stać, popracować wyobraźnią, a nie w ten sposób, że czytelnik ma wszystko podane na tacy pod nos, czarno na białym, wszystko dopowiedziane aż do bólu. swoją drogą, nie wiedziałam, że jest jakieś alternatywne zakończenie, to oddzielna książka, czy zostało gdzieś zawarte, czy..? proszę o jakieś informacje :}
trylogia husycka jest faktycznie jedną z najlepszych, jeśli chodzi o umieszczenie fantastycznej opowieści w realiach historycznych. dziwi mnie jednak rozczarowanie ludzi, którzy po przeczytaniu 'wiedźmina' spodziewali się dokładnie tego samego po kolejnych książkach sapkowskiego. wtedy to dopiero zniszczyłby wizerunek 'wiedźmina', takim odcinaniem kuponów i kopiowaniem siebie samego. z założenia jest to zupełnie co innego, a smaczkiem od sapkowskiego jest jego styl i wyobraźnia.

verlaine jeśli chodzi o alternatywne zakończenie "wiedźmina" jest to tylko jedno opowiadanie, będące zresztą, jak przyznaje Sapek, pewnym żartem Nosi tytuł "Coś się kończy, coś się zaczyna" i znajduje się w zbiorze opowiadań Sapka o tym samym tytule. Polecam ze względu na humor i oczywiście wedźminowatosc całości. Polecam każde zawarte w tym zbiorze opowiadanie, chociaż moim faworytem jest "Złote popołudnie" I całkowicie zgadzam się z Twoją wypowiedzią odnośnie trylogii husyckiej, nigdy nie zrozumiem jak można obrazić sie na Sapkowskiego za to, ze ośmielił się napisać coś, co nie jest wiedźminem.

po raz kolejny muszę się zgodzić. Gdy pierwszy raz dorwałam Wiedźmina nie mogłam się oderwać i zapewne tak jak co po niektórzy w Trylogii Husyckiej spodziewałam się pewnych kontynuacji, moze podobieństw których nie znalazłam i w pierwszym momencie (przyznam się bez bicia) stanowiło to dla mnie pewne zaskoczenie, a może nawet zawiedzenie. Jednak gdy tylko się wczytałam zakochałam się w dziełach Sapkowskiego jeszcze bardziej. Chciałam jeszcze tylko dodać, aczkolwiek zdaję sobie sprawę że to portal o książkach, że sumiennie śledziłam najpierw film + serial o Wiedźminie w których są pewne zmiany, a później grę, która jest naprawdę doskonała i jeśli ktoś poza czytaniem lubi czasem pograć to również polecam - a najlepiej 2 w 1: czytać i grać

Przeczytałam Wiedźmina, a jakieś pół roku później wyszło Narrenturm. Zachwycona Geraltem wręcz rzuciłam się na tą książkę i trochę się zawiodłam. To nie było to. Byłam wtedy w trzeciej klasie gimnazjum. Teraz niedawno znów zaczęłam czytać i jestem zachwycona. Co prawda było mi na początku trochę ciężko przyzwyczaić się do stylizacji językowej, ale po pierwszych 50 stronach zdążyłam przywyknąć. W przeciwieństwie do Wiedźmina, Trylogia Śląska jest dużo bardziej wymagająca od czytelnika. Orientacja w sytuacji historycznej, a także gęsto przetykany łaciną tekst mogą stanowić pewną trudność, ale stanowią też urok tej książki i zarazem tworzą klimat XV-wiecznej Europy. Trylogia Śląska dla mnie jest niezwykłym popisem kunsztu Sapkowskiego. Powieść historyczna zawierająca elementy fantastyki, twardy realizm autora i jednocześnie cudowne poczucie humoru, ironia, cynizm, a także lekkość pisania, stanowią o niezwykłości tej trylogii.
Co do zbioru opowiadań "Coś się kończy, coś się zaczyna" również uważam, że "Złote popołudnie" jest najlepsze. Chociaż na uwagę zasługuje także opowiadanie "W leju po bombie".
Dla mnie Sapkowski jest niezwykły dzięki swojej kreatywności, cynizmowi i umiejętności bawienia się konwencją w bardzo lekki sposób, przekazując jednocześnie coś głębszego. Jego postacie są wielowymiarowe, a twórczość nie jest naiwna (jeżeli rozumiecie, o co mi chodzi), jest zaskakująca i posiada głębię.