Brak potrzeby czytania zdaza mi sie cyklicznie. Przeczytalem juz tysiace ksiazek, czesto czytam kilka naraz...,ale co pewien czas nastepuja cos w rodzaju "przepelnienia buforu". Nagle zaczynam odczuwac wrecz fizyczny wstret do ksiazek i przez pare tygodni czasem dluzej nie czytam prawie nic, oprocz czasopism. Czesto tez nudzi mi sie jakis temat. S-f, albo fantasy, albo historia czy biologia i musze siegnac po cos innego. Mysle, ze to nic dziwnego i wiele osob moze sie "przejesc" ksiazkami w ogole lub konkretnym typem lub gatunkiem literackim.

Najlepiej czytac przy wylaczonym tv, komputerze, najlepiej przeznaczyc na to wieczor kiedy jest cisza Jesli wolisz- czytaj po 50 str dziennie, przeznaczysz na to godzinke pomysl ze to o wiele bardziej interesujace niz obejrzenie 2 seriali

Wszystko zależy od trybu życia jaki prowadzisz. Niewarto się też do czytania zmuszać a zaczekać na odpowiedni moment ponieważ książka choć dobra bedzie ci się źle kojażyła. Warunki w jakich czytasz też są ważne, jeśli czytasz w sposób przyjemny i wygodny bedziesz częściej miał ochotę wrócić do książki i odwrotnie.

Ostatnio miałem blisko trzy lata odwyku od czytania. Nie miałem ochoty, czytałem tylko gazety. W tej chwili od ok trzech miesięcy jestem w "ciągu", głównie e-booki. Nadrabiam. Żle; prawie nie śpię, na szczęście praca jeszcze na tym nie cierpi. Rodzina zirytowana, warczy. Na tym etapie mam wewnętrzny przymus przebiegania oczami po literach. Tym niemniej, powoli przechodzi i powinno się unormować: czytanie, praca, sen.

Tak... chyba ze 2 tygodnie czytałam jakąś tam książkę ( nie pamiętam tytułu), aż w końcu zrezygnowałam i oddałam do biblioteki xD najśmieszniejsze, że wypożyczyłam na raz 2 części, a ledwo skończyłam pierwszą

A co do braku samej potrzeby czytania... zdecydowanie. Czasem pochłaniam książki po jednej na dzień, czasem zajmują mi 3 dni, a czasem całymi dniami siedzę w necie, do biblioteki wchodząc tylko po lektury, albo porozmawiać z panią bibliotekarką

Heheh. Każdy ma jakiś cel w odwiedzaniu biblioteki jak widać.

Mnie na szczęście okresy zastoju w czytaniu już dawno minęły. Nienawidziłem jak w ogólniaku zmuszano do czytania "doskonałych" dzieł naszych pisarzy tupy "Krzyżacy", "Nad Niemnem", ect. Skończył się ogólniak, skończyły się moje "przestoje" w czytaniu. To tylko dobitnie pokazuje, jak nasza szkoła nie jest przygotowana do nowoczesnego nauczania. Nawet jak studiowałem w Irlandii i musiałem czytać staroangielskie teksty historyczne nie miałem z tym najmniejszego problemu.

No ja tak miałam przez bardzo długi okres czasu, nie czytałam zbyt wielu książek. Przez całą swoją edukację w szkole przeczytałam chyba tylko jedną lekturę w całości, ale myślę, że jest to spowodowane tym, że te książki mnie nie ciekawią. Teraz natomiast jestem wielką fanką książek i jak tylko mam wolną chwile zasiadam do nich i czytam, czytam, czytam. Lekarstwo jest chyba jedno ... Znajdź sobię taką książkę, która zainteresuje Cie już od samego początku

Powiem szczerze, że mnie również czasem dokucza brak książki. To czasem oznacza średnio raz na miesiąc. Ale raczej nie miałem nigdy czegoś takiego, abym męczył się przy czytaniu i to jeszcze z dobrą książką. Najdłużej w swojej karierze czytałem "Józefa Balsamo" Dumasa. Ale może tylko dlatego, że była naprawdę obszerna i miejscami, muszę się przyznać, nudnawa, a nie lubię odkładać niedoczytanych książek. Taką mam zasadę: zaczniesz, to dotrwaj do końca. To poniekąd wyrabia dyscyplinę. A wracając do tematu, najszybciej przeczytałem Trylogię Sienkiewicza (niecały tydzień). Może dlatego, że jest to moja ulubiona pozycja. Choć teraz na czytanie rekreacyjne mam coraz mniej czasu, co nie znaczy że nie czytam (Teoria sterowania, Dynamika robotów, Automatyka i sterowanie), staram się przynajmniej jedna książeczkę w miesiącu połknąć.

Jeśli chodzi o brak potrzeby czytania,to nigdy mnie to jeszcze nie dotknęło.Wręcz przeciwnie - mam wielką ochotę czytać, tylko nie zawsze mam na to czas, zwłaszcza, że mam w domu półroczne bliźnięta:). Za to mój mąż wogóle nie odczuwa takiej potrzeby, preferuje oglądanie filmów, co moim zdaniem się chowa przy książkach. Myślę jednak, ze wielbiciele książęk powinni taki problem potraktować z przymrużeniem oka, to na pewno minie:)

Ja, w przeciwieństwie do większości ludzi zapewne,nie czytam na waacjach. No,moze jakąś gazetę. Na co dzień za to całkiem sporo i tez zdarza mi się 2-3 pozycje jednoczesnie, choc to już rzadziej. Ale czasem po takim intensywnym czytaniu tez mam przerwe,i wtedy filmiki albo muzyczka. Ale nieraz to az zły jestem,bo tyle fajnych /chyba1/ książek czeka,a tu brak czasu. nadmiar lektur może zresztą przeszkadzac, bo wtedy się ksiązki pochłania nieco niedbale, zamiast smakowac ich urodę.

Kiedy zaczęłam czytać jakieś 1,5 roku temu Opowieści Piastowskie Karola Bunscha na bardzo długo zatrzymałam się na pierwszym tomie "Dzikowy skarb" . żeby skończyć tą książkę (bo potem z resztą tomów poszło w miarę gładko) musiałam zrobić sobie paro tygodniową przerwę. Nie potrafię wytłumaczyć czym to było spowodowane. Pewnie wieloma czynnikami jak np. bardzo trudny język jakim posługuje się autor czy zawile wpleciony w fikcje literacką wątek historyczny. A może po prostu musiałam sobie zrobić przerwę ob czytania

Czytam zawsze i wszędzie, ale nie wszystko. Mój mąż natomiast nigdy w życiu żadnej książki nie przeczytał. Nie wiem, jak to możliwe, ale tak jest. Ale znalazłam na niego sposób. Czytam mu na głos. Wiem, jak to brzmi - jak rodzice czytają dzieciom bajki na dobranoc. Ale tak się zaczęło, a teraz to on namawia mnie do rozpoczęcia czytania kolejnej książki. Na początek wzięłam coś łatwego i przyjemnego - Chmielewska Lesio. Wspólnie ubawiliśmy przy tej książce, komentując ją, zaśmiewając sie do łez, dyskutując. Bardzo nam się to spodobało. Teraz mamy już za sobą Morczną wieżę Kinga i kilka innych jego pozycji (to mój ulubiony autor), cykl o Wiedźminie Sapkowskiego, cykl Dzieci Ziemi Auel, cykl Diuna Herberta i wiele innych. Zaczęłam nam czytać książki, które już znałam i wiedziałam, że spodobają się mojemu mężowi. Teraz jestesmy na etapie wspólnego poznawania nowości. Polecam - to bardzo sympatyczny sposób na wspólne spędzenie wolnego czasu - w przeciwieństwie do gapienia się w TV.

Mialem spora, bo dwuletnia przerwe w czytaniu. Po prostu zmniejszyly mi sie mozliwosci (czas i dostep). Po pewnym czasie zaczalem sie martwic, ze nie czuje potrzeby czytania, ze chamieje.
Ale na szczescie to bylo przejsciowe. Mam nadzieje ze z wiekiem nie strace tego zainteresowania - znam ludzi, ktorzy duzo czytali kiedys, a teraz uwazaja, ze sa zbyt powaznymi ludzmi i musza pracowac itd. zamiast zajmowac sie "glupstwami". Inna sprawa, ze moje czytanie "rekreacyjne" (dla przyjemnosci) bardzo ogranicza obowiazek czytania literatury fachowej (konieczne w zawodzie ).

Moja najdłuższa przerwa bez książki to 1,5 roku. Było to po urodzeniu córki. Dziecko skutecznie wypełniło mi wszystkie wolne luki czasowe. Mając godzinkę wolnego wolałam się zdrzemnąć, wykąpać lub coś zjeść. Czytanie literatury było ostatnią rzeczą na którą miałam ochotę. Na szczęście po 1,5 roku czytania instrukcji na mleku i kaszkach udało mi się powrócić do książek.

Oj... Brak potrzeby czytania to straszna, odmużdżająca choroba... Mój zastój trwał około hmm... <myśli, myśli, bo liczyć nie umie> 2 latek... Jak tomtomala napisał "doskonałe" czytadła lekturowe.... Po nich może się wszystkiego odechcieć, albo zachcieć. No cóż jak się coś niestrawnego zjadło można przeczekać albo wziąść ranigast. xD Tak ogólem to bardzo lubię czytać książki... Obecnie nie wyobrażam sobie bez nich świata...