Moje życie zmieniła książka "MY dzieci z dworca zoo". Jest to książka, która najbardziej pozostała mi w pamięci. Należy do moich ulubionych, naprawdę warto ją przeczytać. Jest również film na jej podstawie, obejrzałam go i moim zdaniem książka jest o wiele lepsza, ponieważ są w niej przedstawione uczucia bohaterki i łatwiej jest się z nią utożsamić

Pamiętam dobrze książkę, czytałem ją w latach 90-tych i później oglądałem film. W tamtych czasach to była dosyć emocjonalna pozycja. Dziś jednak jak widzę co czyta np. moja 15 letnia siostrzenica to jestem w szoku, ze w ogóle takie książki są dostępne dla młodzieży w bibliotekach szkolnych np. "Reikarnacja". .. masakra.

Zdecydowanie Kamienie na szaniec

ja bardziej romantycznie,jako nastolatka czytałam po pierwsze "ps kocham cie" cozmieniło moje spojrzenie na związki , małżeństwa i odejscie jednego z współmałżonków, oraz biały pies czarny kot, co dało mi do myślenia o religii

'Dobry Wojak Szwejk' Jarosława Haszka - książka pełna dobrotliwego humoru i ucząca mimo wszystko optymizmu w każdej sytuacji. Przeczytałem po raz pierwszy na początku liceum i od tego czasu wracałem do niej wielokrotnie.

Charles Dickens, Honore de Balzac i Wiktor Hugo - wszystko tych pisarzy czytane po kolei w liceum i na studiach mną wstrząsnęło, realia życia, bieda, choroby. Nauczyłem się po tych lekturach mimo wszystko doceniać nasze czasy.

'Mistrz i Małgorzata' Bułhakowa + realizm magiczny Marqueza, pozwalający odsapnąć od rzeczywistości i skupiający nasza uwagę na tym co naprawdę ważne - na miłości.

Mi najbardziej zapadły w pamięci książki Edmunda Niziurskiego. Lektura prosta i przyjemna, przemycona była tam jednak refleksja nad wieloma problemami.

Song Hongbing "Wojna o pieniądz" oraz Edward Griffin "Finansowy Potwór z Jeckyl Island"
Ukazują w jak potężnym "matrixie" żyjemy.

Jest sporo takich książek, ale największe znacznie ma dla mnie chyba 'Gra szklanych paciorków' Hermanna Hesse. Chociaż rozumiem, że ktoś może uznać ją za w pewnym sensie nieprzystępną (biografia fikcyjnego, z pozoru nudnego intelektualisty-akademika), to na głębszym poziomie jest moim zdaniem genialnie napisanym, uniwersalnym wzorem dobrego życia. Hesse zresztą tego nie kryje, na każdym kroku akcentując znaczenie samodzielności i rozwoju (warto zwrócić uwagę na wiersz 'Stopnie' umieszczony pod koniec książki, który w znacznej mierze podsumowuje jej przesłanie - wizję udanego życia jako życia samodzielnego i do końca dynamicznego, wstępującego). Nawiasem mówiąc jest to książka, która najbardziej zainspirowała mnie do zainteresowania się medytacją, ponieważ medytacja pojawia się w niej w bardzo praktycznych kontekstach. W pamięć zapadło mi szczególnie określenie, że główny bohater powieści starał się z pomocą medytacji 'trzymać w ryzach', w miarę możliwości samodzielnie przywracać sobie wewnętrzny ład. Od czasu przeczytania 'Gry' myślę o medytacji właśnie w takich kategoriach, zdałem sobie sprawę z tego, że bez wątpienia jest to coś, czego mi do tej pory w życiu brakowało.

Dla mnie bardzo ważne są "Fale" Virginii Woolf. Niesamowicie napisane studium ludzkiego życia. Czytając ją można zobaczyć jak różne jedna sytuacja wygląda oczami różnych ludzi.
Ta książka mnie przygnębiała i zachwycała. Sprawiała, ze nie mogłam się oderwać, albo, że musiałam odłożyć ja na bok, na jakiś czas. Zachęciła mnie do pisania i pokazała świat z trochę innej perspektywy.

"Sekret rodziny von Graffow" Bozena Galczynska-Szurek. Bardzo ciekawa, mimo ze fikcja literacka, to jednak duzo prawdziwych informacji, bardzo dobrze sie czyta. Wciagnelam sie od pierwszej strony, polecam.

Polecam również ten poradnik dla każdego kto ma swoje zapiski w szufladzie i zastanawia się czy wydać czy nie
https://novaeres.pl/jak-wydac-ksiazke

Opisane jest tutaj jak wydać książkę, nie jest to wbrew pozorom takie proste.

Pierwszym tutaj strzałem będzie zdecydowanie ,,Ślepnąć od świateł" Jakuba Żulczyka. Psychika głównego bohatera, jego ubogie reakcje emocjonalne, zbudowany mur wokół siebie, pod którym tak na prawdę znajduję wrażliwa osoba, która pragnie tego co praktycznie każdy człowiek - obecności drugiej osoby. No i oczywiście słynny Daro, który jest swego rodzaju jakimś alter ego Jacka. Zawsze mam gdzieś ją z tyłu głowy.

Jakby tak pomyśleć to padnie na Ślepnąc od świateł za ukazanie brutalnej rzeczywistości, która jest jaka jest niestety