Zauważyłem że w horrorach nie ma wogóle tematu o Anne Rice. Trzeba naprawić ten błąd. To w końcu jej zawdzięczamy "Wywiad z wampirem" i "Wampira Lestata" Powyższe książki należą do cyklu "kroniki wampirów" które przedstawiają wampiry w trochę jaśniejszym świetle niż zwykli to robić inni autorzy. Kontynuacją tego cyklu est cykl "nowe kroniki wampirów" Inną serią tej autorki jest "Dzieje czarownic z rodu Mayfair". Choć o tym cyklu na razie nie będe się wypowiadać bo go nie czytałem.

Uwielbiam tą kobietę!! Ale "Wampir Lestat" to zdecydowanie jedna z najsłabszych jej powieści, choć i tak jest bardzo dobra . Osobiście polecam "Krew i Złoto" (tytuł jak z jakiejś dzikiej przygodówki, ale fantastyczna!), a także "Sługę Kości".

Mam pytanko co do Pani Rice. Ponieważ nigdy jej nie czytałam to chciałabym się dowiedzieć, czy warto się zabierać za tą lekturę, od czego zacząć i czym się proza tej pani wyróżnia od innych z tego gatunku? Z góry dziękuję za odpowiedź .

Serie najlepiej zaczynać od początku, a którą sobie wybierzesz to już zależy od ciebie. Z tego co wiem Pani Rice napisała trzy serie. Kroniki Wampirów i Czarownice z Rodu Mayfar to horrory, a saga o śpiącej królewnie to powieści erotyczne.

Do dyskutujących w tym wątku!

Obserwuje Was szczególnie uważnie. Ten wątek wygląda mi coś "sztucznie" i za sprytnie. Na razie się tylko przyglądam, ale jak upewnię się, że chcecie tymi "sprytnymi" pytaniami i odpowiedziami liftować liczbę postów, to brzytwa moda pójdzie w ruch

Chesuli

Jak zobaczyłam ten temat to omal nie spadłam z krzesła! Że co? Że jak? Anne Rice pisze horrory?! Może by tak najpierw przeczytać sobie definicję słowa horror? Prędzej można powiedzieć, że Anne Rice pisze powieści gotyckie. Jestem ciekawa kto mógłby chociaż trochę się przestraszyć czytając Wampira Lestata, albo Wywiad z Wampirem. Czy tam w ogóle występuję jakieś straszne zagrożenie? Oczywiście poza takim, że któryś z istniejących już wampirów nagle ni zwariuje i nie zacznie wszystkich wybijać, albo sam nie popełni samobójstwa z żalu za straconą niewinnością. Cała seria o wampirach Anne Rice w końcu opiera się na odwiecznych rozmyślaniach nad wartością nieśmiertelności. Jest to seria napisana z żalu po utraconym dziecku i właśnie o istocie cierpienia opowiadająca. Lecz z horroru to ja nic w niej nie widzę.

A więc popieram drogiego moderatora, który wypowiedział się wyżej. Moim zdaniem wątek jest sztuczny, a nawet posunę się dalej twierdząc, że osoba zakładająca temat nie może się pochwalić znajomością dzieł Anne Rice, a bynajmniej ich zrozumieniem. Poza tym samo świadczy za siebie, że jakoś nikt z uprzednio wypowiadającym się temacie nie miał odwagi po ostrzeżeniu moderatora wypowiedzieć się dalej w tym temacie.

Co do znajomości dzieł Anne Rice to w kwestii uzupełnienia należy dodać, że napisała jeszcze jedną powieść erotyczną Jako Anne Rampling - Ucieczka do Edenu.
A propos Sagi o śpiącej królewnie, to radzę czytać po kolei i to zarówno kolejne tomy jak i poszczególne powieści, warunkiem dobrej zabawy jest również element zaskoczenia, napięcie się stopniuje. Ale to moje prywatne zdanie...
Natomiast jesli chodzi o klasyfikację, to w niektórych ksiegarniach faktycznie stoi na półce z opisem horrory ( niestety), popieram jednak, że pisze powieści gotyckie.

Wyjątkowo zgadzam się z powyższymi dwoma postami. Ann Rice, to nie horror. (chociaż w empiku, czy w księgarniach zawsze znajduję ją pod takim hasłem). Przykładem może być chociażby wspomniany przeze mnie już wcześniej "Sługa Kości". Nie należy on do zadnej z trzech serii... ot tak pojedyńcza opowieśc. Rice dużo bierze z mitologi... konfrontuje ze sobą różne religie, jakby sama poszukiwała tej właściwej. W jej powieściach jest (oprócz gotyku) sporo psychologii. Dużo miejsca zajmują opisy stanu uczuć bohaterów, sami często tłumaczą się ze swojego postępowania, jakby próbowali je zrozumieć. Zastanawiają się nad sprawami egzystencjalnymi. Ech... tego można wymieniać dużo....


P.S mam nadzieję, że ktoś odpowie na tego posta, żeby temat się rozwinął i Ktoś nie posądzał nas o specjalne nabijanie postów:P

Właśnie, Anne Rice pisze książki trudne do sklasyfikowania, ale nigdy nie powiedziałabym, że horrory. Klasyfikacja jej powieści wynika ze zwykłej nieznajomości tematu i ignorancji. W tytule jest słowo "Wampir" no to horror. Naprawdę gardzę takim podejściem. Popieram użytkownika sachmet18, w książkach Rice jest dużo motywów psychologicznych.
Mnie osobiście najbardziej przypadła do gustu powieść "Wampir Armand". Pewnie ze względu na to, że opowiadała o losach bardzo porywistej postaci, która często daje się ponieść emocją. Armand jest tak wybuchowy, a jego zachowanie jest tak nieprzewidywalne, że książka trzyma w napięciu do ostatniej strony. Inną powieścią, która zapadła mi w pamięć jest "Krzyk w niebiosa" niezbyt znany fanom serii o wampirach, bo i też z wampirami nic wspólnego nie posiada. Opowiada o świecie operowych arii. Dotyczy losów wysoko postawionego społecznie chłopaka, dla którego jedną z najważniejszych rzeczy w świecie jest śpiew. I właśnie ta pasja odbiera mu wszystko inne, więc pozostaje mu zemsta. Pewnie nie dało by rady wykonać ekranizacji tej książki, bez podkładania śpiewu kobiety, gdyż główny bohater był kastratem. A jednak chciałabym zobaczyć na własne oczy średniowieczną Florencję. W tej powieści jest tyle czaru, że trudno się nie dać jej oczarować. Trzeba również zaznaczyć, że powieść porusza wątki homoseksualne, więc nie jest przeznaczona dla każdego czytelnika.


P.S. Nabijaniem postów można nazwać pisanie byle czego. A akurat w kilku powyższych postach moim zdaniem widać, że są one przemyślane.

Horror-odmiana fantastyki polegająca na budowaniu świata przedstawionego na wzór rzeczywistości i praw nią rządzących po to, aby wprowadzić w jego obręb zjawiska kwestionujące te prawa i nie dające się wytłumaczyć bez odwoływania się do zjawisk nadprzyrodzonych.

Jak widać Anne Rice to horror. Ostatnie kilka lat w kinomatografii i starsze tytuły takie jak Frankensteina, działają myląco na definicję horroru.
A Anne Rice to nie tylko książka o wampirach, które i tak są niesamoite w swej indywidualności, ale także książka o naturze życia, istnienia, sensu wiary i definicji dobra i zła, najlepszym obrazem tego jest druga częśc "Kronik Wampirów", Wampir Lestat.
Według mnie jedynymi interesującymi książkami z serii są Wywiad z Wampirem, Wampir Lestat, Królowa Potępionych, Opowieść o Złodzieju Ciał, Krew i Złoto oraz Posiadłość Blackwood, które polecam, pozostałe wydane w języku polskim książki są tak odległe od typowego kanonu Anne Rice że aż trudno uwierzyć że są jej autorstwa.

Nawet nie wiecie jak się ciesze, że ktoś stworzył ten temat uważam, że książki Anne Rice to najwspanialsze dzieła na świecie!!! "Kroniki(...)", "Śpiąca Królewna" i inne... miodzio. Szczególnie ciepło polecam "Skrzypce". Powieść zawirowana, piękna i kilka razy ryczałam. Niby na początku napisała, że to nie jest powieść biograficzna, ale zaznajamiając się z biografią widać pewne podobieństwa.
Co do "Kronik(...)" to najbardziej podobał mi się "Wampir Lestat". Historia pięknie opowiedziana.

Jak najbardziej zgadzam się ze zdaniem DivX16,pojęcie horroru jest jak najbardziej płynne,a gotyk to w pewnym sensie,tylko jedna z odmian horroru.Jeśli do tego gatunku można wcisnąć Kinga,to niby czemu pomijać Ann Rice.Czy każdy horror musi być straszny...?Ann Rice w pewnym sensie jest,przerażająca jest ta głębia smutku i samotności kronik wampirów,a także refleksja że za niektóre marzenia przychodzi zapłacić straszliwą cenę.

DivX16 możesz rozwinąć, dlaczego polecasz akurat te części kronik? Pierwszy raz spotykam się z tym, żeby ktoś polecał Posiadłość Blackwood
Dla mnie wszystko po Złodzieju ciał to już równia pochyła w dół - książki pisane ewidentnie na siłę, bez pomysłu i bez tego specyficznego klimatu, który towarzyszył pierwszym częściom. Widać, że autorka kolejne książki pisała na zamówienie, żeby zadowolić fanów. A fani szybciutko pobiegli do księgarni i, mimo że w efekcie zadowoleni nie byli, to sakiewkę Ani napełnili
W Posiadłości Blackwood i Krwawym kantyku miałam wrażenie, że autorka parodiuje samą siebie (Lestat mówiący slangiem młodzieżowym i marzący o byciu świętym - no litości )

Polecam posiadłość Blackwood dlatego że jest to, wcale nietrudna w czytaniu, coś jakby biografia, zawiera w sobie połączenie dwóch cykli Anne Rice, jet to również najbardziej chwalącż dobre cnoty książką z całych kronik. No i w sumie jako ostatnia sensowna częśc kronik kończy, wszelkie wampirze wątki.

U mnie na półce leży praktycznie cała seria wyadana przez Rebis "Kronik Wampirów", brakuje niestety kilku. Czekam na dobry moment aby chwycić "Królową Potępionych". "Wywiad z Wampirem" oraz "Wampira Lestata" ostatnio przeczytałem po raz drugi, i wcale nie żałowałem tego czasu. Losy bohaterów opisywane przez Anne są po prostu niezwykłe.