Zacząłem czytać Harrego Pottera wiosną tego roku. Ot tak, z ciekawości i żeby zmotywować pewną znajomą osóbkę do czytelniczej aktywności.

Pierwszy tom pokonałem z bólem oczu. Z ledwością doczłapałem do końca, irytując się nierzadko prostotą formy i fabuły. W końcu książka została napisana dla dzieci, więc z tego punktu widzenia rzeczywiście musi być interesująca. Zrobiłem sobie przerwę na inną lekturę, bo doszedłem do wniosku, że nie dam rady czytać tych książek po kolei. Druga część już nieco lepsza, jednak dalej infantylna ustąpiła części trzeciej i czwartej, gdzie już robi się naprawdę ciekawie. W tym momencie przestałem robić przerwy między kolejnymi częściami i czytałem jedną po drugiej, pod rząd. Każda kolejna część stawała się coraz ciekawsza, coraz bardziej zawikłana, mniej infantylna. Widać, że książki dostosowane są do rosnącego wieku docelowego czytelnika, który chyba z założenia ma rosnąc wraz z głównymi bohaterami. Idąc tym tropem powinno się czytać jedną książkę w roku.

Po zakończeniu wszystkich tomów muszę stwierdzić, że to jedna z ciekawszych serii jakie dane mi było przeczytać. Nie mam tutaj zamiaru porównywać do perełek innych mistrzów znanych od lat. Po prostu. Jest to "septylogia" (?), której przeczytanie daje masę frajdy, przyjemności. Te książki naprawdę wciągają, nawet takich sceptyków jak ja.

Cóż. Potter jest opowieścią o marzeniach wielu z nas. Wiele powstało książek o adeptach magi, szkołach czarowania itp. To co odróżnia świat przedstawiony przez panią Rowling od innych podobnych obrazów to bajkowy, tworzący pewną klasę ludzi świat który zdaje się być tuż obok naszego. Może nie wszyscy zauważyli, że cykl przynajmniej na początku przypomina naszą rodzimą produkcję. Mowa o znanej nam wszystkim postaci czyli Panu Kleksie, który jest dosyć podobny do niejakiego Albusa. Obaj panowie są wiekowymi ale i zażywnymi osobnikami którzy sprawiają wrażenie iż żyją częściowo w innym świecie.
Obaj posiadają przedziwne umiejętności a mimo to popadają w kłopoty. Jednak sposób w jaki odnoszą się do swoich podopiecznych wydaje się być zbliżony. Oczywiście cykl o Harrym wydaje się bliższy naszym sercom, co jest zrozumiałe z uwagi na bliższe naszej epoce umiejscowienie Historyczne akcji.
W miarę posuwania się akcji historia życia naszego małoletniego magika stawia też przed czytelnikiem coraz to wyższe wymagania. Przestaje już być wesołym snem, spełnieniem marzeń a zaczyna przekształcać się w twór wymagający więcej wysiłku od czytającego i lepszego kojarzenia faktów.
Oczywiście można wytknąć autorce iż szczególnie na początku cyklu wpadła ona w schematyczność gdy raz po raz nasz "gromogłowy" bohater angażuje się w walkę ze złem by w ostatnim momencie okazało się iż jak zwykle jest to ulubieniec gawiedzi czyli gadzi nieszczęśnik, który koniec końców jakby się nie wysilał musi podwinąć kiecę. Nie obywa się też bez bardzo niebezpiecznych potknięć jak np. swego rodzaju wehikuł czasu który gdyby się nad nim zastanowić mógłby stanowić główny ośrodek na jakim powinno skupić się zainteresowanie obu zwalczających się obozów. Na szczęście przy odrobinie dobrych chęci można przejść nad takimi rzeczami do porządku dziennego i bawić się doskonale dalej, szkoda, że pod koniec pomimo wyraźnego wysiłku aby powiązać wszystkie wątki w logiczną całość ( a może właśnie dlatego) bajka zamienia się w książkę dla bardziej dorosłych czytelników. Wcale nie jestem przekonany czy wyszło to temu dziełu na dobre.

Uniosłem właśnie po wystukaniu tych słów wzrok ku górze i z przerażeniem zobaczyłem iż mój post mimo uzewnętrznienia niewielkiej części myśli osiągnął zatrważające rozmiary. Mam nadzieję, że zostanie mi to wybaczone gdyż jest to moja pierwsza radosna twórczość na tym forum.

Pozdrawiam Michał.

Uważam ten cykl powieści za całkiem niezły, zwłaszcza ostatnie części "Książe Półkrwi" i "Insygnia Śmierci" - mroczne, posępne i tajemnicze, wciągające do ostatniej strony:)

Co do Harego to ostatnio w raz z żoną postanowilismy go sobie odswieżyc. Mam sentyment do tego cyklu głównie dla tego że gdy wyszedł pierwszy tom to byłem mniejwięcej w wjeku głównego bohatera a że w kolejnych częsciach jest on zaw2sze o rok starszy i wychodziły one mniej wjęcej co roku...
W póżniejszym czasie to się co prawda rozmyło ale itak miałem wrażenie dorastania wraz z głównym bohaterem może własnie dlatego nie przeszkadza mi ze dalsze częśći kierowane są do starszego czytelnika.
planuję przedstawiac losy małego czarodzieja swoim dzieciom w ten własnie sposób aby i one zaznaly troszkę tej magi przemian wraz z bochaterem

Lubie książki o Harrym. Właściwie po pierwszą sięgnęłam już po tym całym boomie, ale kolejne czytałam zwykle zaraz po wydaniu.
Tylko nie wiem, czy umieściłabym je w dziale fantastyka..

A ja wolę zamiast Harrego twórczość Ricka Riordana, ostatnio przeczytałem "Dom Hadesa", wcześniej "Morze Potworów" - genialne, jak dla mnie o niebo lepsze niż Harry. Uwielbiam fantastykę, mogę ją czytać zawsze i wszędzie

Do biografii się raczej nie nadają

Książki mojego dzieciństwa!

Moje ulubione książki zdecydowanie! Czytane już chyba 7 razy każda!

faktycznie harry potter to fantastyka, zawsze jakos zaliczałam go do ksiązek tylko młodzieżowych i tyle, w tym wypadku jestem wielkim fanem fantastyki

dobrze się czyta, ale nie na tyle bym uważał tę serię za moją ulubioną. Jednak jest tam zbyt wiele wątków i sytuacji denerwujących mnie po prostu.

Nie ukrywam Harry Potter zawsze gdzieś był blisko mnie. Z początku obejrzałem film, potem sięgnąłem po książkę, więc kolejność trochę niestandardowa. Zawsze będę mieć do niego sentyment, to taka dziecięca miłość, która we mnie pozostała. Najbardziej lubię ostatnią część zdecydowanie. Dużo emocji i walki, ale też tęsknoty.

Mi zawsze Harry Potter będzie się kojarzył z dzieciństwem, książki też na prawdę dobrze napisane i szybko mi się je czytało, bardzo lubię