Pierwsze części cyklu podobały mi się bardzo i szczerze mówiąc robiłem sobie dłuższe przerwy w czytaniu tego cyklu, żeby za szybko go nie ukończyć, bo taki dobry mi się po dwóch pierwszych ksiązkach wydawał. Okazalo się jednak, że nie warto było czekać. Z całą pewnością mój odbiór nowszych książek nie wynika ze zmęczenia klimatem i postaciami. One są po prostu słabymi powieściami, w których autorowi najwyraźniej brakło koncepcji na nowe zagadki i sprawy. Ot, taki przerost formy nad treścią.

Miesiąc temu wpadła mi w ręce pierwsza księżka Marka Krajewskiego - "Dżuma w mieście Breslau" i od razu ten autor przypadł mi do gustu. Świat, który opisuje nie jest wyidealizowany. Jest wręcz przeciwnie - brutalny, pełen spelunek i burdeli, brudny i śmierdzący. Co prawda w kryminale to nie powinno być niczym szczególnym, ale u Krajewskiego dodatkowo ma się miejscami wątpliowści, czy Mock jest w ogóle bohaterem pozytywnym. To dzięki temu właśnie te powieści stają się bardziej wiarygodne.
Polecam szczególnie ostatnio wydaną "Głowę Minotaura" w której pojawia się polski akcent, choć akcent nie jest tu właściwym określeniem, bo spycha on właściwie Mocka na drugi plan.

Bardzo mi się podobał cykl książek Marka Krajweskiego o Breslau, ale ostatnio przeczytałam "Aleję samobójców", której akcja dzieje się już współcześnie i niestety nie zachwyciła mnie. Szczególnie końcówka, tak istotna w kryminałach, trochę mi nie pasowała do reszty, tak jakby autorzy nie mieli pomysłu na zakończenie.
Jedyny plus książki, to specyficzne dla Krajewskiego nie upiększanie niczego i nie dodawanie głównemu bochaterowi cech nadludzkich, a wręcz przeciwnie, pokazanie go jako kogoś słabego, pełnego wad, przeciętniaka.

Jestem, mniej-więcej w połowie "Głowy Minotaura" i powiem tyle, że jak dotąd jest bardzo dobrze. Dobrze zrobiło przeniesienie akcji do Lwowa, daje to posmak czegoś nowego, bo przedwojenny Wrocław się trochę przejadł, a wziąwszy pod uwagę wcześniejsze książki, to tez jakby nieco wyeksploatował, jako "teatr działań".

Dobrym pomysłem jest wprowadzenie lwowskiego inspektora Popielskiego, który chociaż, iż w gruncie rzeczy stanowi trochę takie polskie "alter ego" Mocka to doskonale się sprawdza, jako jeden z dwóch głównych bohaterów i na chwilę obecną lubię go chyba nawet bardziej niż Eberharda. Wcale nie pogniewałbym się, gdyby Krajewski kontynuował "przygody" tego detektywa, nawet w oderwaniu od cyklu "breslauskiego" (w sumie już "Głowa Minotaura" wydaje się jakby nowym rozdziałem w twórczości pisarza).

Nie doczytałem do końca, ale do rzeczy, które mi się - jak dotąd - podobają dodam porzucenie tych wszystkich kabalistyczno - syjonistyczno - spiskowo - etc. wątków. Sprawa jest z natury prosta - jest morderca psychopata i trzeba go złapać. Lubię to

super książki, mocno odzwierciedlone historycznie co się rzadko zdarza u rodzimych autorów