hmm.. Andree Norton rowniez we mnie budzi nieco ambiwalentne odczucia.
Z jednej strony to wlasnie jej ksiazki jako jedne z pierwszych otworzyly przede mna swiat fantasy.
Mam tomiki, ktore po dzis dzien trzymam na polce i wracam do nich z sentymentem i radoscia ("Strzez sie sokola", "Klucz Keptlianow", "Troje przeciw swiatu czarownic", moj kochany "rok Jednorozca cy cykl "Gryfi")... a jednak dzisiaj, po zapoznaniu sie z tworczoscia innych autorow fantasy znajduje jej ksiazki .. plytkimi, nieco banalnymi i czesto pisanymi raczej na ilosc niz na jakosc. Bohaterowie jej sa plytcy do bolu, opowiasti urokliwe acz pozbawione przesadnej glebi pomysly malo oryginalne.. a jednak.. a jednak dobrze sie ja czyta, a jednak wciaz do niej wracam, a jednak byla ona wielka dama swiatowej fantasy i nie moge jej tegoz tytulu odmowic.

Przeczytałam już sporo jej książek. I owszem - niezła pani bibliotekarka była, ale to dla mnie raczej literatura typu łatwoczytajów. Super pomysły, zgrabnie napisane, ale tylko te, które pisała sama, te napisane wspólnie z kimś są już mniej ciekawe. Świetnie się to czyta, ale po odstawieniu takiej książki nie myślisz o niej dłużej.

Nie ma w nich tego czegoś, co np. jest w podobnym świecie wykreowanym przez Ursulę Le Guin. Tego podskórnego wątku o źródłach magii ("Tehanu" i "Opowieści z Ziemiomorza"), dorastaniu do mądrości, która niekoniecznie jest zdolnościami i wiedzą ("Czarnoksiężnik z Archipelagu"). Tej mądrości autorki.

W książkach Andre Norton te, nazwijmy je humanistycznymi, wątki są jakby włożone na siłę, bo tego wymagają reguły sztuki - aby dobro wygrywało. Super do poczytania, ale nie do fasynacji.

Ja przeczytałem tylko kilka książek z cyklu Świat Czarownic i do tego nie pokolei - może dlatego jedyne co w nim mi się w nim spodobało to Sokolnicy. Ostatnio w bibliotece znalazłem jedną częśc cyklu pt "Morska Twierdza" (pisze z pamięci wiec nazwa nie jest pewna) i stwierdziłem że nadaje się bardziej na romans niż na fantasy. Dziś skończyłem czytac książkę "Zguba Elfów" i wywarła na mnie ona wielkie wrażenie ( może dlatego że w spół tworzyła ja Mercedes Lackey która jest 1 z moich ulubionych pisarek ) zabieram się za czytanie następnej - polecam wszystkim.

Początek był w moim odczuciu świetny, "Fantastyka" -pierwsza połowa lat 80-tych i "Świat czarownic". Dzięki niemu przeczytałem kolejne pozycje z cyklów : Estcarp, Wysoki Halleck. Niestety kolejne pozycje przynosiły coraz większe rozczarowanie, mało akcji, męczący przy czytaniu styl narracji. Czasami trafiało się miłe zaskoczenie, głownie przy opowiadaniach i niektórych pozycjach z cyklu Wysoki Halleck (seria o Gryfie). Kolejne pozycje zniechęciły mnie skutecznie do pisarki i od lat nie przeczytałem nic z jej twórczości. Przejrzałem ostatnio jej biografię i widzę, że napisała sporo innych cykli poza w/w, ale mimo iż mam wiele z nich jakoś nie mogę zmotywować się do ponownego sięgnięcia po jej książkę.

Zaczęłam czytać fantasy właśnie po przeczytaniu jednej z jej książek "Tkaczka pieśni". Oczywiście na tyle mi się spodobała, że najpierw z rozpędu zaczęłam czytać inne jej książki. A co śmieszniejsze zachęciła mnie do fantasy, ale kompletnie zraziła do science fiction. Od ok.12 lat fantasy to jeden z moich ulubionych gatunków literackich, a science fiction nie trawię żadnego autora. Mam blokadę i omijam automatycznie wszystkie tego typu książki. Tak, więc Andre Norton jest dla mnie dość kontrowersyjną pisarką.

Norton ma specyficzny styl pisania, nie mogłam przeczytać kilku książek jej autorstwa pod rząd. Niemniej warto mieć odskocznię po bardziej poważnych lekturach. Wtedy czyta się z przyjemnością. Obecnie znów czytam "Elfią Krew", napisaną do spółki z Mercedes Lackey...

Przeczytałam kilka pozycji Norton i odpuściłam. Mam odczucie taśmowej produkcji; jakieś takie to...nieprzekonujące i na tle twórczości takich autorek jak Le Guin, Bradley czy McKillip - miałkie