Przeczytałem dwie części i sądzę że jaj na tak młodego pisarza to są bardzo dobre pozycje.Najstarszy według mojego zdania był trochę lepiej napisany(mniej przewidywanie).Na pewno kupię trzeci tom ponieważ wydaje mi się że to będzie najlepsza pozycja z dorobku Paoliniego.

Dziedzictwo czyta się fajnie i szybko, Paolini kreuje swój świat i widać że wzoruje się na mistrzach, lecz czerpie też z rozmaitych dzieł... Tolkien, Star Wars, Harry Potter - wyraźnie przebijają z powieści. Niemniej czekam na trzecią część, jestem ciekaw jak pokieruje losami bohaterów, choc i tak na pewno Galbatorix zostanie pokonany.

Chyba raczej Galbatorix nie umrze w tej części. Paolini zapowiedział, że będą 4 części, więc gdy w 3 zginie Galbatroix, to co będzie dalej? Chyba, że pokona wszystkich w 3,a dalej będzie wszystko naprawiał, spełniał obietnice itp. Wtedy wydaje mi się, że 4 byłaby niewypałem. Ale Paolini ma napewno cały worek pomysłów

@ topic
Rzeczywiście, Dziedzictwo czyta się łatwo i przyjemnie, ale świat i fabuła nie jest zbytnio oryginalna. Elfy, krasnoludy, ludzie. Nie przypomina wam to czegoś?
Jednak musi mieć coś, co sprawia, że jest na listach bestsellerów. Może to, że autor ma 20 pare lat?
Najciekawsze są opisy obyczajów, wierzeń, tradycji tych ludów. Fajnie się czytało, jak jakiś krasnloud opowiadał o bogach.
Chociaż cała seria nie jest dla mnie rewelacyjna. Po prostu niesamowicie wciąga.

Ja po przeczytaniu obydwóch tomów dziedzictwa czułem niedosyt .Spowodowany widocznym niedopracowaniem tych książek i tym ,że z każdym rozdziałem stają się pełniejsze i bardziej wyraziste . I mimo widocznych niedociągnięć i zapożyczeń od innych autorów Dziedzictwo czyta się przyjemnie ,a ja osobiście jestem ciekaw co autor pokaże w następnym tomie i jak rozwinie się jego twórczość .

ja na początku jak zaczęłam czytać eragona (co zresztą było w te wakacje, więc mogłam połknąć obie części naraz i dzięki temu lepiej je sobie porównać) przyznaję szczerze iż nie byłam zachwycona.tak jak napisał tapionek: widać było, że pisze to dziecko. jakieś to to wszystko mało wciągające było i wogóle czytałam bo nie miałam nic lepszego do roboty w pracy v.v jednak w drugim tomie wszystko zaczyna się rozwijać: widać że świat który opisuje paolini staje się coraz bardziej dopracowany i zaskakujący- autor zaczyna zwracać uwagę na szczegóły,o których nie miał pojęcia w tomie pierwszym, jak choćby psychika bochaterów i o ileż głębsze zagłębienie się w nich, co sprawia jednocześnie, że powieść staje się coraz bardziej wciągająca. widać przez to, że autor dorasta i dzięki temu każdy koleny to jest wg. mnie o wiele lepszy od poprzedniego. niestety nie miałam jeszcze okazji dorwać w swe łapki części 3 ale również liczę na wysoki poziom!

Na świeżo po przeczytaniu Brisingr.
Ciekawie się czyta, niektóre wątki wyjaśnione i ciekawie zaprezentowane nowe. Natomiast Gwiezdno-wojenny motyw "Luke, I'm your father, come with me" uderzył mnie tak mocno że ledwo utrzymałem się na krześle. Poza tym kolejne odwołanie do standardów kreacji bohatera: nieznany nikomu chłopiec (lub mężczyzna, mniejsza z tym), dowiaduje się o czymś niezwykłym od nowego "mistrza", ma do wypełnienia misje od której zależą losy świata, mistrz ginie, a bohater stawia czoło niebezpieczeństwu. Nie jest to bohater tragiczny a powieść jest młodzieżowa więc bohater wygra, i całość zakończy się galijską ucztą z dzikami. Jednakże każda powieść tego typu w mniejszym lub większym stopniu na tym polega. Harry Potter, Gwiezdne wojny.... Niemniej jednak ciekawi mnie czy Paolini rozwiąże wątki (domysły) z następnymi smokami, czy jednak to Eragon i Saphira będą musieli samotnie stawić czoła Galbatorixowi.

Do książki od początku podeszłam z pewnym dystansem. Po sukcesie jaki ta książka odniosła postanowiłam przekonać sie osobiście,
co w tej powieści tak bardzo fascynuje ludzi. Według mnie książka wciaga od samego początku. Paolini stworzył świat pełen elfów i
innych magicznych istot, często silniejszych od ludzkiej rasy. Opisy w Eragonie są bardzo plastyczne, co pozwala jeszcze lepiej wczuć
sięw klimat panujący w utworze. Uważam, że ta książka pod pewnymi względami przewyższa tak osławionego Pottera.
Gorąco polecam tę książkę wszystkim, którzy chcą zgłebic sie w fascynujący świat smoków i ich jeżdżców.

ja sięgałam do książki z pewną dozą sceptycyzmu ale mile się rozczarowałam. Faktem oczywistym są wyraźnie powtarzane motywy z Pottera, Tolkiena i innych (ale tego chyba nie da się uniknąć) poza tym autor jest na tyle młody, że chyba można mu to wybaczyć. A książka wciągnęła mnie od początku, czyta się dosyć przyjemnie, a każdy tom jest lepszy od poprzedniego- autor zdecydowanie rozwija się.

Przeczytałam trzeci tom Dziedzictwa pt. "Brisingr".
Prawdę mówiąc miałam wrażenie, że w tej książce nic sie nie dzieje, co nie zmienia faktu, że to i tak najlepsza książka Paoliniego.

Aleksandra nie przerażaj mnie!
Jeśli w trzecim tomie nic się nie dzieje, a jest to najlepsza książka Paoliniego, to nie wiem czy w ogóle chcę to czytać.
A niestety (podkreślam niestety) słyszałam, że będą kolejne dwa tomy (o zgrozo).
Mimo całej mej wiary w możliwości Paolniego (małej wiary) jakoś nie wierzę, że wspiął się na jakiś przyzwoity poziom.

Moje największe wrażenie po przeczytaniu "Brisingr" to prędkość akcji - dawno nie czytałem książki o tak szybkiej akcji, a do tego tak ciekawej. W "Najstarszym" wątki nie-o-Eragonie były trochę przynudzające - tutaj jest o wiele lepiej. Jest to z pewnością najlepsze dzieło Paoliniego. Szczególnie niektóre "niespodzianki" są naprawdę fajne (albo, jak powiedziałaby nauczycielka j. polskiego: zaskakujące zwroty akcji ) - oczywiście nie podam przykładów, żeby nie psuć przyjemności z lektury.
Książka rzeczywiście trąci Tolkienem, Star Warsem i innymi, mniejszymi dziełami. Czytałem kiedyś serię książek, w której magia potrzebowała tyle energii, ile wymagało wykonanie czynności własnymi rękami. I nie mam teraz na myśl "Dziedzictwa".

Christopher Paolini nie napisał niczego co można by było nazwać dobrą książką. Weźmy kilka książek z serii Star Wars, dodajmy pomysły Tolkiena, oprócz tego wrzućmy Harrego Pottera oraz skopiujmy trochę z Ziemiomorza a powstanie... Dziedzictwo. Paolini nie jest pisarzem wybitnym, ba, nie zapowiada się nawet na to, żeby był przyzwoitym pisarzem. Pierwszą część cyklu zatytułowaną Eragon można mu było jeszcze podarować - przecież gdy ją pisał miał tylko 15 lat a gdy ją wydał coś około 19(?). Pomysłu na książkę nie miał jakoś szczególnie oryginalnego, ale bronił się właśnie swoim wiekiem. Z Najstarszym już było inaczej - był już trochę starszy a jego styl pisania, chociaż się poprawił, dalej był na poziomie tego 15 latka. Nie zachwycał ani bogactwem językowym, ani oryginalnymi pomysłami (moim zdaniem na tym forum jest spore grono osób, które mogłoby wymyślić o wiele ciekawszą fabułę), dialogi również mnie nie porywały. Fanom, chociaż się dziwie, że w ogóle ich ma, przyszło czekać kilka lat na następną część już nie trylogii, tylko jak się okazało, sagi. "Brisingr" to totalny niewypał. Ma jedną dużą zaletę - czyta się ją relatywnie szybko co oznacza, że nasze męki są dosyć krótkie. Zaskakujące zwroty akcji ? Prędkość akcji ? Ciekawa książka ? Kolego Ensis, chyba raczysz sobie żartować. Taką opinię można mieć jeśli się przeczytało dwie albo trzy książki i to jeszcze z innego gatunku. Czytelnicy fantasy na prawdę nie znajdą w tej książce nic specjalnego. Jeśli ktoś na prawdę ma ochotę kupić tą książkę, niech się dobrze zastanowi. Ja żałuje.

Bynajmniej nie żartuje, gdy pozytywnie oceniam tę książkę - co jest moją opinią i trudno ją podważyć. Czytałem wprawdzie lepsze książki, ale i wiele gorszych. Większość akcentów do innych utworów mi nie przeszkadzała. Wprawdzie nie jest tak interesujący jak np. Wiedźmin, który wg mnie jest arcydziełem literackim, ale książka nie nuży, przynajmniej mnie. Czytałem ją bardzo szybko - a tak czytam tylko ciekawe książki. Oczywiście każdy ma prawo do własnego zdania. Muszę jednak przyznać, że motyw "od zera do bohatera" jest już trochę oklepany, jednak Paolini przedstawił go dość ciekawie. Podkreślam, że jest to tylko moja opinia.

Dziedzictwo nawet nieźle sie czyta.Lecz jak mówią niektórzy naprawde nie ma "świeżego powiewu" w tych książkach.Mimo to warto je przeczytać

Edit by Mori: +1 za spam.

Trzeci tom - i jak się okazało, nie ostatni ..... Bardzo ładny język tłumaczenia, tylko jak ocenił mój syn, za często " coś faluje". Fabuła - nic nowego, nic sensacyjnego. Żadnych ciekawych wątków, tajemnic, zaskakującego rozwoju sytuacji. Wywiązywanie się ze zobowiązań i zaciąganie nowych. Nie podobała mi się ta część. I strasznie żałuję, że będzie jeszcze następny tom. Z bardzo ładnej opowieści powstaje komercyjny tasiemiec. Szkoda, " Eragon " był niezły, "Najstarszy" nienajgorszy ale Brisingr - nuuuuuda