Przed dziesięcioma sekundami skończyłem "Wojownika-proroka". Recenzja niebawem... w tej chwili mam jeden wielki kocioł w głowie, bo nie pamiętam kiedy (i czy w ogóle) czytałem tak wspaniałą powieść fantasy - to było GENIALNE! Przed lekturą 2 tomu "Księcia nicości" myślałem, że niemożliwym jest by Bakker był w stanie "pobić" samego siebie, po "Mroku, który nas poprzedza", ale okazało się, że to możliwe. To się po prostu stało!

W sobotę odbieram "Myśl Tysiąckrotną" a do tego czasu, cóż... musze jakoś żyć bez Bakkera

A ja zacząłem go niedawno. Z przykrością muszę przyznać, że jest coraz lepiej. Nawet nie mam zbytnio do czego się przyczepić. Może Kell miał rację i faktycznie Bakker jest wybitnym pisarzem? Ale zanim nadejdzie koniec świata (czytaj zgodzę się ze zdaniem Kellhusa) chcę przeczytać całość. Faktycznie im dalej w las, tym więcej się wyjaśnia i nie jest to już takie zagmatwane. I mam bodziec do czytania - jestem ciekaw, czy moje podejrzenia odnośnie Moenghusa się potwierdzą.

A może Ci, niewierny spojlera sprzedać?... Mały ów spojler byłby, bo mały i w sumie nic bym konkretnego nie powiedział, ale wierz, że na pewno bym Ci dopiekł

Wiesz co? Powiedz mi jakie są Twoje podejrzenia względem Moenghusa a ja na podstawie mojej obecnej wiedzy (na poziomie 2 tomu) powiem Ci czy "ciepło", czy "zimno"

Jestem, na razie, po lekturze 2-giej części cyklu i jak do tej pory zgadzam się z Kellhusem (adminem) - Bakker wielkim pisarzem jest. Dorównuje mu (w fantasy) tylko George Martin. Potrzeba naprawdę wybitnego pisarza, by opisać genezę i przebieg zdarzeń na skalę krucjaty. Zaś wymyślenie i prowadzenie bohatera takiego jak Kellhus jest już czymś ocierającym się o literacki geniusz. O dziwo, pierwsze strony mnie nie odstraszyły czy znużyły. Może to kwestia treningu w czytaniu zawikłanych fabuł - po Dukaja czy Golemie XIV Lema niewiele rzeczy jest w stanie mnie odstraszyć.