Zgodzę się z konkluzją wireza, kiedy pojawiły się 3 pierwsze częsci HP, to reklama nie miała takiego wpływu, na jego popularność. Ludzie go lubili, bo miał w sobie ten tajemniczy nastrój i mnóstwo przygód zwariowanego czarodzieja. Od 4 cześci zaczął się prawdziwy reklamowy szał, każde pojawienie się nowej części HP było WYDARZENIEM. To pewnie zniechęciło wiele osób, bo myśleli że skoro coś tak bardzo reklamują, to chyba się nie sprzedaje. Oczywiście jeśli ktoś sięgnął po książkę, to wiedział, że to mit. No cóż...początki Harrego były inne....bezreklamowe i autentyczniejsze

Co do fenomenu harrego autorka trafnie rozpoczela serie na poziomie ' 1 klasy szkoly podstawowej ' jako ksiazki do czytania do spania i rozwijala poziom i stopien fabuły wraz z kolejnymi czesciami. Pamietam jakie zaskoczenie czulem czytajac w 3 czesci o cofaniu sie w czasie..mistrzowsko zaplatala sie w ostatniej czesci w fabule moim zdaniem troche gubiac sie ale jednak ksiazka zakonczyla sie niezle.Ogolnie moim zdaniem seria warta poczytania i wlozenia na poleczke. Ekranizacje natomiast moim zdaniem sa totalnie do bani ale maja to cos dziwnego , cos co mnie zlapalo i przykulo z ciekawosci do ekranu..' jak oni to zrobia' cale te efekty i nie tylko..

Przeczytałem wszystkie części Harrego. Pierwszą część przeczytałem będąc w 2 lub 3 klasie podstawówki, ostatnią niecały miesiąc temu. Niedawno sięgnąłem również po pierwszą część książki. Wg. mnie jest ona ciekawa, lecz zbyt dziecinna. Potem, wraz z cyferkami tomów, wzrasta "dojrzałość" książki.
Ponadto, gdy czytam tę książkę (a raczej cykl), czuję w sobie dwa sprzeczne uczucia. Jedno to zdenerwowanie tym, że w książce tej nie ma większych niespodzianek, że mogę przewidzieć główne wątki akcji. Drugie to ciekawość, jak zakończy się książka. Jednocześnie lubię i nie lubię ten cykl.
A co do ekranizacji oraz gier komputerowych, to można to określić jednym słowem: "Żenada"

Sąze że ten fenomen wynika z tego że młodzi czytelnnicy dorastają wraz z ta książką. Ponadto mogą się identyfikować z głównym bohaterem, przynajmniej podświadomie. Każde dziecko będzie sympatyzowało z bohaterem poniżanym, ale jednocześnie niezwykłym. Chyba właśnie dlatego ta książka tak wpływa na dzieci. Bajka z którą mogą się identyfikować.

świat HP poznałam dawno, dawno temu. I juz w nim zostałam... zdaję sobie sprawę, że to książka głównie dla dzieci. Jak napisała Rowling "ma wychowywać". Pisząc, że zostałam, mam na myśli fanfiction do tego fandomu. Wiele osób, w tym i pisarze i zwykli ludzie piszą świetne opowiadania związane tematycznie z HP. Według mnie piszą lepiej i wiarygodniej niż ona. Wiem, że trudno w takim świecie mówić o wiarygodności, ale mam raczej na myśli prawdopodobieństwo danych wydarzeń. Kto czytał epilog ostatniego tomu, ten wie, co mam na myśli. Bo na forach potterowskich toczyły się dłuuugie dyskusje na temat, czy możliwe jest gorsze zakończenie.

Poznałam, pokochałam, czyta całą moja rodzina od 9 - letniego braciszka, po 45 - letniego ojca. Wszyscy zaliczyliśmy 7 tomów i liczymy, że Rowling napisze coś jeszcze.
Fenomen?
Pewna oryginalność, magia we współczesnym świecie, drugi świat obok nas.
Wszystko, co działa tak silnie na wyobraźnie i pozwala uwierzyć, ze może nie ja i nie ty, ale ktoś gdzieś właśnie dostał list z Hogwartu.

HP potrafi wciągnąć. Rowling piszę bardzo "przyswajalnym" językiem i po prostu chce się czytać. Ale reklama też robi swoje. Media tak kreują tą książkę i dlatego jest tak znana i czytana. W harrym jest ukryte wiele prawd który dzieci jak i dorośli mogą odkrywać.

Dla mnie HP był dość ciekawy - nie wciągał tak jak inna lektura fantasy, ale był miłym przerywnikiem - czymś co można sobie poczytać "do kolacji".
IMO najciekawszy był pierwszy tom - ale takie chwyty jak "od zera do bohatera" są zawsze dobrze przyjmowane - dają poczucie wyjątkowości czytającemu. Coś jakby "szansę" na to, ze może i on(a) jest taka wyjątkową osobą? Tak też chyba było u mnie, ponieważ kolejne tomy - choć napisane podobnym językiem - już mi sie tak nie podobały. ogólnie stworzony przez R. świat jest dość ciekawy - funkcjonuje coś w rodzaju równoległego życia zwykłych ludzi (mugoli) i czarodziei, przy czym świat czarodziei jest niepokojąco podobny do tego pierwszego - właściwie jest sprowadzony do narzędzia (praca), a nie "sposobu życia" - co tak chyba dla przekory forsuje cały czas Rowling. Hmm... Tak sobie pomyślałem, że m dalej od początku tym jej znaczenie rośnie. Tak lubiana przeze mnie "mistyka" i niesamowitość "rozkręca się" dopiero w ostatnim tomie i niestety koniec...
A tak z innej beczki, to przyznam szczerze,że główny bohater jest IMHO tragicznym klikiem - naprawdę brak życia w tej postaci.

Po prostu J.K.Rowling umieściła w swojej serii wszystkie sprawdzone już elementy, chociaż powiem szczerze że historia Harrego Pottera mnie uraczyła. Jest to fajna, miła i przyjemna lektura dla każdego, niezależnie od wieku. Szkoda że przygoda z magią się już skończyła

Mnie ten fenomen niestety wraz z każdą książką coraz mniej się podobał. Na pewno pani Rowling zrobiła dobrą robotę: pomysł, i sam sposób pisania książki był fantastyczny, ale cała reszta to ehh.... Dużo też z pewnością dało to, że takiego czegoś nigdy jeszcze nie było.. no i odpowiednia reklama . Dla mnie jednak czytanie kolejnych części było jak oglądanie kontynuacji filmów w telewizji... im dalej tym gorzej.

Wydaje mi się, że fenomen Harry'ego Potter'a polega głównie na... ucieczce. Ucieczce ze zwykłego, szarego życia w fascynujący świat magii i przygód, w którym wszystko jest możliwe- stąd bierze się też fan fiction.

amenka nie zgodzę sie niestety z tobą ze "fenomenem" Harrego Pottera jest ucieczka w inny świat ponieważ tak można powiedzieć o każdej książce (przeważnie fantastycznej). Czy to czytając np. Władcę pierścieni czy serię Star Wars to właśnie sami tworzymy dzięki swej fantazji świat, o którym czytamy. Dlaczego więc takie coś miałoby być inne w przypadku Pottera? To nie to. Poza tym ja osobiście żadnego fenomenu w Potterze nie widziałem. Ot kolejna książka o magii jakich wiele. Ja uważam, że to bardzo rozdmuchana sprawa. Masa reklamy. A niestety reklama wciąż wpływa w naszym świecie na wiele umysłów. Szczególnie młodych umysłów. Po obejrzeniu pierwszego Pottera (za namową zresztą kobiety bo nadal w reklamach nie widziałem niczego rewelacyjnego) stwierdziłem to samo. Namówiono mnie na przeczytanie książki gdyż rzekomo miała być duuuuuuuuzo lepsza od filmu. I niestety tutaj kolejna porażka gdyż bardzo szybko straciłem ochotę na jej skończenie. O jakim więc fenomenie tutaj mowa??? Jedynym fenomenem jest gust ludzki. Jednym coś się podoba a innym nie. Ot i wszystko. ... A o gustach to już nie mówmy.

HP jest taki jaki miał być - lekki, łatwy i przyjemny Połączenie sprawdzonych elementów literackich w dodatku podanych w przystępnej formie przyniosło mu spory sukces Nie myślcie, że nie lubię Harry'ego Wręcz przeciwnie - przeczytałam wszystkie tomy Ale tak jak napisał wyżej welv z każdą książką było gorzej - schematyzm i przede wszystkim nielogiczności w fabule sprawiły, że straciłam nieco zapał w lekturze Poza tym myślę, że nie ma co porównywać HP do Władcy - to nie jest ta sama liga

Przeczytałam HP już kilka razy i za każdym kolejnym tak samo mnie wciąga. Naprawdę rewelacyjnie napisana książka. Czy świat nie byłby cudowny, gdyby można było tak wszystko robić za pomocą magii? I chodzić do takiego Hogwartu? Latać na miotłach? itd... W tej książce są też fajnie opisane problemy, z którymi często spotyka się młodzież w wieku Harrego (nieporozumienia z przyjaciółmi, odepchnięcie przez innych uczniów, pierwsza miłość, konflikty między uczniami a nauczycielami itp.)
Arv

HP jest pisany prostym i zrozumiałym językiem. Autorka wykorzystała kilka oklepanych motywów (dobro i zło, czarodzieje itd), dorzuciła swoje pomysły i tak oto powstał fenomen. Osobiście przeczytałem wszystkie części. Podobał mi mroczny, główny wątek (bo "miłosny" to porażka). Szkoda, że zakończenie tandetne.