Nie jest to może typowa czysto wojenna książka, niemniej jednak porusza wiele aspektów które w tym temacie mają swoje przesłanie. Polecam do przeczytania osobom lubującym się w wojennej tematyce, gdyż przeczytanie tej książki może obalić wiele mylnych wyobrażeń na temat wojennych realiów i wskazać jak czasami wyglądało to w rzeczywistości.

Akwarium to chyba najlepsza książka autora, gdyż są to głownie wspomnienia, które miał ciekawe. Niestety potem popadł w samouwielbienie i uznał się za najlepszego znawcę tematyki rosyjskiej, Stalina itd. Wyprodukował sporo teorii, które na krótko zrobiły zamieszanie w świecie historyków, np. że Hitler uprzedził spodziewany atak Stalina.
Akwarium było pisane przed tym okresem więc jak najbardziej polecam. Polski film na podstawie tej ksiązki jest trochę nudny.

Suworow/Rezun pisze bardzo sprawnie i zajmująco; w "Akwarium" zwłaszcza chwyta za serce spojrzenie typowego sowieckiego chłopaka na pierwszy raz widzane realia "zachodu" - tak od serca opisane, że aż na pewno prawdziwe Natomiast w sferze faktograficznej, przynajmniej tej na której się jako tako znam (np. typy i możliwosci uzbrojenia, organizacja wojsk itp.) mnóstwo jest bzdur, więc trudno czasem oprzeć sie wrażeniu obcowania z tzw. erotomanem-gawędziarzem

Btw., teza o uprzedzeniu przez Hitlera w 1941 ataku ZSRR na Niemcy nie jest bynajmniej wynalazkiem Suworowa i jest przyjmowana obecnie przez całkiem spore grono historyków (a także m.in. przeze mnie jako znacznie lepiej uzasadniona od tez dominujących w historiografii przez kilkadziesiąt pierwszych lat powojennych.

Pzdr

Ta hipoteza znakomicie tłumaczy ogromne straty ZSRR w pierwszym etapie wojny. Jeśli siły były przygotowane do ofensywy, nie obrony, to ich skrajna nieudolność (szczególnie w warunkach totalnie nieelastycznego sowieckiego sposobu dowodzenia) staje się oczywista do zrozumienia.

To że Stalin chciał atakować i nie zdążył to w sumie na dzień dzisiejszy prawie pewnik. Dyskusyjny w tezach Suworowa jest raczej termin tego ataku, w to że Niemcy zdążyli o włos kilka dni wcześniej jest deczko naciągane
Przez te kilkadziesiąt lat powojennych naszą historię pisali bracia zza Buga, więc nic dziwnego tam obraz wyglądał inaczej.

"Akwarium" nie jest przecież opracowaniem historycznym, a tylko wspomnieniami lub częściową autobiografią Suworowa. Przedstawia więc wyłącznie subiektywny obraz z punktu widzenia autora. Czyta się przyjemnie, ale warstwę historyczną należałoby zweryfikować literaturą innych historyków. Ja tą książkę traktuję wyłącznie w kategorii literatury sensacyjnej, a z pewnością nie wojennej.

Akwarium nie można traktować jako książki historycznej! Są to tylko tezy autora, na dodatek bardzo słabo udokumentowane dokumentami historycznymi. Niestety, Suworow z pewnością porywająco pisze, ale z historią w tym przypadku ma mało do czynienia.
Z pewnością najlepsza książką jest GRU, gdzie autor przedstawia świat służb specjalnych (z pewnością też ubarwia). Akwarium jest najbardziej znane, ale akurat GRU uważam za lepszą książkę.

Wręcz przeciwnie bardzo małe grono historyków przyjmuje tę wersją co przyznaje nawet Suworow w innych swoich książkach, szczególnie gdy opisuje polemikę w tych sprawach.


Układ Stalin-Hitler od samego początku był chwilowy. Obie strony wiedziały, że prędzej czy później upadnie. Stalin oczywiście chciał zaatakować, ale za kilka lat. Bardzo niemile zaskoczył go szybki sukces Hitlera na zachodzie. On chciał by Niemcy i Francja się wykrwawiły jak podczas pierszej wojny, a wtedy Armia Czerwona...


Jak najbardziej Akwarium to książka, która się dobrze czyta, bo to wspomnienia i jeszcze nie wpadł w ton mentorski.

"Akwarium " i Żołnierze wolności" moim zdaniem to najlepsze pozycje Suworowa , napisane bez specjalnego patosu i bez kreowania własnych teorii polityczno-militarnych autora.

Zaś co do tych ostatnich to polecam "Ostatnia republika" książka bardzo nowatorsko podchodząca do tematów II wojny Światowej . Suworow podobnie jak i Davies z racji miejsca urodzenia i mentalności posiadają różne opinie na wydarzenia historyczne dotyczące dziejów Polski . Oczywiście możemy się z nimi nie zgadzać , lecz należy je znać i brać pod uwagę .

"Akwarium" jest o ile sie nie myle pierwsza ksiazka o tej tematyce napisanej od "wewnatrz" a udostepniona szerszemu gronu odbiorcow.Suvorov musial ja troszeczke ubarwic poniewaz suche fakty nie przyciagna zwyklego czytacza a tylko fachowcow.Srodowisko z jakiego sie wywodzi jest tak hermetyczne ze kazdy przeciek ma wplyw czasami na losy swiata(nieistotne z ktorej strony nastapil mowie o okresie zimnej wojny,nie dotyczy przeciekow z wiejskiej).Literatura szpiegowska poczytnych autorow lepiej sie czyta ,sam jestem jej fanem,ale Suvorovovi nalezy przyznac ze jest to literatura blizsza historii niz uwaza kardar.Udokumentownie niektorych tez jest awykonalne.Dla mnie jest on rzemieslnikiem tworzacym duza historie wykreowana przez politykow i strategow w gabinetach a nie biernym jej obserwatorem.Chwala mu za to ze chcial i nie bal sie podzielic swoja wiedza(przyklad Litvinienki czy innych)bo dzieki temu mozemy zweryfikowac swoja wiedze w tej dziedzinie.Wiem ze oponenci zaraz napisza ze tak naprawde nic nie zdradzil a tylko ukazal swoje poglady ale zawsze chetnie siegalem do jego ksiazek.A .tak naprawde przydatnosc jego ksiazek wychodzi gdy czyta sie Solznicyna i innych dysydentow.

wszystkie ksiazki tego autora sa subiektywnym obrazem , niektore wysywaja rewolucyjne tezy o tym ze niemcy uprzedzili radziecki atak o kilka dni , w co osobiscie nie wierze , na podstawie ksiazki akwarium powstal swietny film , polecam w jednej z glownych rol Janusz Gajos

Bardzo dobra pozycja. Niestety po sukcesie "Akwarium" autor wpadł już w błędne koło komercji. Tym niemniej przyznać muszę że czytając tę książkę włos mi się czasami na głowie jerzył. Nie wiem czy ze zwykłej grozy którą wywołało beztroskie podejście do wartości życia w stosunku do tajemnic, najczęściej zresztą bez zbędnych dylematów szybko "likwidowanego", nieraz w dość niekonwencjonalny sposób. A może chodziło bardziej o zupełny brak przyjaciół w szeregach towarzyszy i konieczność nieustannego pilnowania się żeby czegoś nie "palnąć". Współzawodnictwo gdzie nie było przegranyc tylko martwi, a często nawet i martwych nie odnajdywano. Pamiętam że widziałem także ekranizcję (filmem tego nie nazwę bo przypominało raczej "Teatr telewizji") i muszę przyznać że była bardzo dobra. W dużej mierze zresztą dzięki Gajosowi.
Hmmm... Zastanawiam się czy teraz, po tak zwanych zmianach w ustroju władzy państwowej byłego ZSRR, nadal obowiązuje kara śmierci na autora? Wie ktoś coś o tym?

Z informacji do ktorych dotarlem wynika ze kara smierci nie zostala anulowana.Jak jestes zainteresowany tematem to troche informacji mozna zdobyc
tutaj

http://www.suworow.fora.pl/

Interesuje sie tematyka wojenna a szczegolnie literatura obozowa.kiedys dostalam od kogos Akwarium i do tej pory sie jakos niezabralam do czytanie.Jednak po tych recenzjach przeczytanycvh tutaj musze sie jaknajszybciej do niej zabrac..

Suworow to jeden z moich ulubionych pisarzy, ale z niektórych postów powyżej wnioskuję, żeforumowicze słyszeli raczej o nim, niż czytali jego ksiażki.
Akwarium, todruga część "żołnierzy wolności". Obie książki są po części autobiograficzne (choć żołnierze wolności, to sumie zbiór opowiadań różnych, związanych tematycznie z armią rosyjską w latach 60/70). Teorie Suworowa dotyczące tzw "dnia M" czyli dnia, w którym Stalin zamierzał zaatakować NIemcy, pozostawiam do oceny historykom- ja osobiście w nie wierzę, ale nikogo nie zmuszam. Polecam natomiast pozycje beletrystyczne Suworowa "kontrola", "wybór" - są genialne, a także "złoty eszelon". Z całego serca dradzam natomiast trylogię (choć na razie wyszły tylko dwie książki) o Żukowie. Jeśli ktoś wie natomiast czy ksiązka "ostatni milion" istnieje naprawdę, czy to tylko mit, to będę zobowiązany - to jedyna ksiazka Suworowa, której nie czytałem (nie wiem cresztą, czy w ogóle istnieje).