Widzę ze mam podobnie zdanie jak większość. Też uważam ze jednym z najlepiej wykreowanych światów jest Sródziemie. Ta cała stworzona hit\storia i kultura, to coś niesamowitego. Ponad to dobrze wykreowanym światem są Zapomniane Krainy. Również mają swoją dość obszerną historię. Do tego dochodzi zróznicowanie kulturowe. Każdy znajdzie coś dla siebie, od mroźnych terenów Doliny Lodowego Wichru, po upalny Calimshan. Do dobrze wykreowanych światów zaliczyłbym też Gwiezdne Wojny, ale to nie fantasy...

Oczywiście że Tolkien. Gwiezdne Wojny też mają wielki świat, ale dlatego że mają wielu autorów których pomysły są jeszcze nie do końca wyczerpane. Jednak Śródziemie Tolkiena jest przemyślane od początku do końca, zawiera własne legendy, żyje własnym życiem, a po lekturze Sillmarillonu nagle zauważamy że Wojna o Pierścień to tylko jeden z niewielkich konfliktów dla których tłem jest pojedynek bogów.

Najbardziej podobają mi się światy, gdzie jest pełno magii np. Xanth, albo Gwiezdny Pył. W większości książek fantasty (tak mi się wydaje) magia to są zaklęcia i stworzenia, a w Gwiezdnym Plye wszystko jest zaczarowane. Przejście do krainy magii przez dziurę w murze, spadająca gwiazda, która jest kobietą, latające statki. We władcach pierścieni czegoś takiego nie ma. Może i Śródziemie jest najlepiej wykreowane itp, ale takie krainy jak Xanth bardziej mi się podobają.
Ciekawie jest też opisana kraina w Artemisie Fowlu. Połączenie nowoczesnej techniki z magią jest nietuzinkowe i przyciągające.

Polecam świat stworzony w Dysfunkcji rzeczywistości Petera Hamiltona ( a właściwie w całym cyklu powieści) - od wielu lat nie widziałem tak spójnego i rozbudowanego świata, nie tylko w aspekcie standardowych atrybutów S-F (statki kosmiczne, lasery i roboty - bla bla bla), ale też w kwestiach zwykle omijanych w space operach - etyce, religii, polityce, ekologii.
Polecam absolutnie, również w aspekcie literackim:D

Salvatore stworzył według mnie najbardziej złożony świat wzorujac sie na D&D - mam sentyment do jego książek. Uwielbiam czytaj o kolejnych przygodach Drizzta i jego towarzyszy

Na pewno Śródziemie jest majstersztykiem, ale moim ulubionym i chyba najsympatyczniejszym światem jest Świat Dysku z kolorowymi postaciami, układami pseudo-politycznymi, zakręconymi bożkami i dziwnymi krainami. Najstraszniejszymi światami, w których zdecydowanie nie chciałabym żyć, a które też mogłabym uznać za dobrze wykreowane, to te z książek Sapkowskiego oraz opowiadań Huberatha. Chylę czoła przed panami autorami!

najlepiej chyba rozbudowany jest świat Gwiezdnych Wojen, bo wielu ludzi nad tym pracuje
Tolkien stworzył języki dla niektórych ras, w Gwiezdnych Wojnach jest nieskończona ilość ras i wciąż powstają nowe języki, ostatnio trafiłem na mandatoriański (rodzimy język Boba Fetta) - ten świat cały czas się rozwija i nie wygąda na to, aby miał się skończyć

ale ostatnio trafiłem na Twilight czyli Zmierzch i muszę powiedzieć, że też dość ciekawie wykreowany świat - dość długa historia idąca w przeszłość nawet na parę tysięcy lat, ciekawe legendy (podobała mi się lęgenda "o ofierze trzeciej żony")

Najlepiej a najbardziej to szalona różnica. Może i wielu ludzi pisze w klimacie SW, ale połowa to grafomani, a większość drugiej połowy odcina kuponiki i trzepie kasę na popularności serii. Śródziemie jest dużo bardziej spójne i przemyślane, choć może dzięki temu co napisałem wcześniej, universum SW jest bardziej prawdziwe?

Oczywiście cały świat Raymonda Feista. Bardzo rozbudowany, a jednocześnie dopracowany.

Świat stworzony przez Anne Kańtoch uważam za jeden z najciekawszych i mrocznych. Żałuję tylko, że autorka wydała tak mało pozycji. Moce nadprzyrodzone przeplatają się z logiką i nauką w mrocznej otoczce. A w tym świecie znajduję się medyk-detektyw o chłodnym umyśle poszukiwacza wiedzy (Domenic Jordan) i dziewczyna uratowana od śmierci przez boga magii, która musi zrezygnować z tego w co dotychczas wierzyła i stać się potępianą soutzene (Melisandra).

Świat Dysku bez dwóch zdań! to najbogatszy, najbardziej wypełniony i najbarwniejszy ze światów fantasy. Terry Pratchett wykonał tytaniczną pracę ożywiając uliczki Ankh-Morpok i setek innych miejsc...

Feista faktycznie dobrze się czyta, ale początkowo to "fascynację" Tolkienem czuć było na kilometry (vide dwa pierwsze tomy Wojny Swiatów, bodaj Adept Magii i Mistrz Magii. Później sie faktycznie trochę rozkręcił, ale nie powiedziałbym, że świat jest spójny. Wyraźnie widać jego ewolucje i zmianę podejścia autora w kolejnych tomach.
Ale tak generalnie, to czytadło bardzo fajne

Oczywiście, że Świat Dysku, wykreowany przez Terry'ego Pratchetta. W końcu jest odzwierciedleniem naszego świata, z tym, że w krzywym zwierciadle.
Na drugim miejscu, ze względu na sentyment do czasów dzieciństwa, Narnia. Wspaniałe połączenie świata prawdziwego z fantastycznym.
I wiem, że się okaże heretyczką, ale Tolkiena nie lubię.

Tolkien, Herbert - to światy kompletne. Pokazane od przeszłości do chwili "obecnej" za wszystkimi niuansami, odmianami terytorialnymi i wychowawczymi. Tam nie ma miejsca na nic nowego, cokolwiek by się dodało - będzie obce i nie na miejscu. Zdecydowanie bardziej podobają mi się świat Lema, rysowane oszczędną kreską, to tylko zarysy, ale dające pojęcie o całości. Lem nie wyznacza granic, pokazuje tylko kierunek i zwrot, żeby współgrało to z akcją. Eden - świat do końca niezrozumiały, można go tworzyć po tysiąckroć - zawsze będzie co innego. Bliższy - Kongres futurologiczny - tyle światów można stworzyć ila razy się to do ręki bierze, Tolkien tej możliwości nie daje, jego świat jest zamknięty na wszelkie zmiany.
Nie sztuka świat opisać w kilkunastu tomach, popatrzcie co Lem zrobił w Masce.
Żeby nie było - uwielbiam i Lema, i Herberta, i Tolkiena

Najlepiej, najdokładniej zbudowany jest rzeczywiście świat Tolkiena. Ale on miał chyba najwięcej czasu i pomocy żeby osiągnąć taki efekt.

Jednakże moim ulubionym jest Świat Dysku - Pratchetta. Pomimo niespójności geograficznej i historycznej w poszczególnych książkach (spowodowanych pewnie odstępami czasu między tomami) uważam, że świat kształtuje się tu wraz z autorem. A co za tym idzie również wraz z czytelnikami. Wiemy przez to, że nic nie wiemy, bo wszystko może się za chwilę zmienić. Jednocześnie wszytsko rozgrywa się bardzo naturalnie i nie ma się czego czepiać.