Ach ta skromność
Możesz przeczytać Trylogię Sienkiewicza w kwadrans

A tak na poważnie to podzielam pogląd większości użytkowników, że szybkie czytanie to bzdura. Czy czytając z szybkością 500 słów na minutę można też przeczytać to co jest "między słowami" ?. Inną sprawą jest też to, że to mit w stylu nauki języka z tymi śmiesznymi okularkami. Te wszystkie systemy rodem z allegro to zwykła ściema dla naiwnych. Każdy z czasem wypracowuje sobie odpowiednie dla siebie tempo czytania i nie trzeba do tego żadnych szkół czy systemów.

Chodziłem na kurs szybkiego czytania. Solidnie go przerobiłem. Czytałem 2200 słów/ minutę przy 80% Zrozumieniu. Szybkie czytanie polegało na zmuszeniu nie tyle do szybkiego czytania słowo po słowie co patrzenia na dany fragment tekstu (najlepsi patrzą na stronę A4), (stąd posty o "przelatywaniu wzrokiem linii, kartki na skos", są różne techniki) i wyławianiu z nich kluczowych słów dla zrozumienia treści. Ludzki umysł z tych słów kluczy składa sobie logiczną informację. Np. patrząc na słowo "oczywiście" i "oczyiwście" szybko czytający człowiek nie widzi różnicy. Jego umysł złoży sobie poprawne słowo nie zaprzągając do roboty świadomości. W szybkim czytaniu rolę słów spełniają fragmenty tekstu na które się patrzy. Czyta się znacznie szybciej, ponieważ nie skupia się na każdym słowie, nawet nie skupia się na linijce tekstu, tylko np. na pięciu, sześciu. Niestety ten kurs trafił do mnie w złym momencie. Nie uczyłem się aż tak intensywnie, żeby było mi niezbędne, dużo czytałem i zauważyłem, że umykają mi drobiazgi takie jak gra słów. Co mi po tym, że bohater poszedł tam i tam, zrobił to i to.. Ja chcę wiedzieć, że się uśmiechnął złośliwie. Może podczas dalszego treningu zauważa się i te szczegóły. Ja niestety zacząłem czytać wolniej. Czytam trochę ponad 100 stron na godzinę i jest mi z tym dobrze. Trochę żałuję utraty tej niesamowitej umiejętności.. teraz studiuję i by mi się to przydało. Nawet zamierzałem sobie go powtórzyć.. ale jakoś nie wyszło. Książki do nauki szybkiego czytania w innym mieście, ja w innym.

Kiedyś chodziłam na kurs szybkiego czytania, później od czasu do czasu używałam różnych książek z ćwiczeniami albo programów komputerowych, żeby "odświeżyć" i polepszyć sobie te umiejętności. Ale ja generalnie lubię czytać wolno! Bo jedną z podstawowych zasad szybkiego czytania jest eliminowanie wokalizacji (fonetyzacji) czyli takiego czytania na głos w myślach a mnie właśnie to sprawia największą przyjemność, szczególnie gdy czytam literaturę wyższych lotów, gdzie ważne jest nie tylko to o czym jest książka ale też (a często nawet przede wszystkim) to JAK jest napisana - melodia zdań itd... raczej nie wyobrażam sobie czytać np "Traktatu o łuskaniu fasoli" Myśliwskiego przerzucając po kilka stron na minutę - taką literaturą chcę się delektować
Ale jeśli potrzebuję czytać szybciej - np w przypadku jakiejś lekkiej literatury, albo w trakcie sesji, to potrafię się przełączyć na ten tryb i po powiedzmy godzinnym treningu-rozgrzewce idzie mi całkiem nieźle i sporo zapamiętuję...

Szybkie czytanie podręczników akademickich, to troszkę bezsensowne podejście - zwłaszcza że nie wystarczy powtórka tematu, należy go zrozumieć, czasem przerywając czytanie, porównując i analizując. Inaczej pewnych rzeczy nie jesteśmy w stanie zrozumieć, poszerzyć i się do nich odnieść.
(Owszem bywają jednostki wybitne - wystarczy że notują na wykładach co 7 słowo, a potem na zasadzie skojarzeń pamiętają wszystko. Gorzej z tymi którym te notatki udostępniają

Jeżeli chodzi o beletrystykę, to nie znoszę szybko czytać książek, które mi się spodobały. Niestety jestem osobą niecierpliwą. Im bardziej wciąga mnie dana książka, tym szybciej ją "zjadam" (zazwyczaj w połowie czytając zakończenie, po czym wracając do punktu wyjścia) nawet kosztem nocy. Później jestem zła sama na siebie, że to tak szybko się skończyło... :/

Co się tyczy metody szybkiego czytania, (czyli połykania słów ponad 1000 na minutę, pamięci fotograficznej itp.), nie spotkałam osoby która byłaby w stanie zrozumieć i przeanalizować dogłębnie tekst który czyta w tzw. 90% - ba, nie jestem pewna czy w 60% im się to udało. Czytanie to nie olimpiada, pomijając fakt, że większość ludzi ma problem ze zrozumieniem prostego tekstu, nie mówiąc o podtekście

Inna sprawa że są książki które nas poruszają i są takie które po nas spływają i je zwyczajnie "zapominamy".

Żyjemy w społeczeństwie tak zabieganym, że chyba szybciej biec nie powinniśmy, bo zwyczajnie dostaniemy zadyszki .

---,,,^..^,,,---

Chybiony pomysł. Szybciej != dokładniej.
Przykładem takiej imho głupoty może być http://www.spreeder.com/ . Wklejasz tekst i czytasz. Mi wyszło ze 2 razy szybciej niż normalnie.
Zbyt szybko czytając, zamiast zyskać, tracimy czas. Bo w końcu nie chodzi o to żeby przeczytać i się pochwalić "przeczytałem!" tylko żeby zrozumieć dany utwór/tekst/książkę.

Nie zgadzam się. Można czytać dużo szybciej niż 400 słów na minutę i znam takie chodzące dowody, które rozumieją świetnie książki i materiał, który przeczytali.

Osobiście chciałabym czytać szybciej, bo to się niejednokrotnie przydaje. Dla przyjemności - powoli można czytać zawsze, a szybko trzeba się nauczyć. Tylko z przykrością stwierdzam, że nie wiem jak.

zainspirowana tą dyskusją zrobiłam eksperyment - wrzuciłam "Wilka stepowego" do aplikacji prezenter w SpeedReaderze (wyświetla zdania w wyznaczonym tempie - podobne do tej aplikacji online linkowanej kilka postów wyżej)... i... chyba będę częściej stosować tę metodę do czytania ebooków - przeczytanie powieści zajęło mi 1.5 godziny (ustawiłam sobie prędkość 500 słów na minutę, nie jest jakaś zawrotna, ale nie chodziło mi o to żeby bić rekordy), zrozumiałam, pamiętam, nie mam poczucia, że coś straciłam... Gdybym czytała wydanie papierowe, na pewno nie utrzymałabym takiego tempa przez dłuższy czas, ale program dobrze to wymusza...

Tak się przyglądam tej dyskusji już kilka tygodni i nawet spróbowałem "szybkoczytania" w tym programie na stronce. Jak na moje ta technika to jedna wielka ściema. To znaczy tak - owszem. Można tak szybko czytać, jest to jak najbardziej możliwe. Ale z całą pewnością traci się wiele z powieści. Przecież każda powieść ma swoje tempo, rytm, który przy jednostajnej prędkości czytania zupełnie się zatraca. Czytając w ten sposób zachowujecie się jak maszyny. Co z tego, że cel - szybkie przeczytanie książki - zostanie osiągnięty, skoro przyjemność z tego o wiele mniejsza, może żadna? Chcecie bić rekordy? Po co? Czyta się dla przyjemności, dla kształtowania obrazów w wyobraźni. Nigdy nie rysujecie sobie "tła" podczas czytania? Nie wyobrażacie sobie jak wygląda dany bohater, dane miejsce czy wydarzenie? Przy tak szybkim czytaniu jest to niemożliwe, ergo nie jest to czytanie, a owo "przemykanie", jak to ujęli na wiki.

Nigdy nie byłam na kursie szybkiego czytania. A jak szybko czytam książkę to zależy od tego czy mi się podoba czy nie.
Bardzo opornie idzie mi czytanie nudnych lektur szkolnych. Szybciej, natomiast, czytam książki, które mi się podobają.
Ot, cała filozofia!

Kiedyś byłam tym bardzo zainteresowana. Dziś już mi tak nie zależy. Wprawdzie czasem umiejętność szybkiego czytania się przydaje, ale z drugiej strony czytanie traci swój urok. Wychodzę z założenia, że książki powstają po to, żeby dać ludziom odrobinę rozrywki i przyjemności dlatego jej skracanie jest zupełnie bez sensu.
Podobno kursy szybkiego czytania oblegane są przez studentów polonistyki ze względu na ilość pozycji, które muszą przeczytać. Nie wiem ile w tym prawdy, ale potrafię to zrozumieć:)

Całkiem niedawno w mojej szkole pojawił się facet, który oferował kurs szybkiego czytania. Przy tej okazji matematyczka, która jest zawziętą czytelniczka wytłumaczyła nam o co chodzi z tym szybkim czytaniem. Na początek ogarniamy wzrokiem akapit i czytamy go w taką literkę "z", potem z czasem przechodzimy do całej strony. Tylko, ze wtedy tracimy trochę z tekstu i to nie jest już to samo.
Dal mnie ważniejsza jest przyjemność wynikająca z czytania, niż czas w jakim jestem w stanie przemknąć przez książkę.

Nie sądzę żeby mnie było potrzebne szybkie czytanie (chyba ze do nauki tam wszystko się przyda ) dla mnie (tak jak dla większości poprzednich wypowiedzi) szybkie czytanie zabija przyjemność książki.
W końcu jak można tak szybko coś przeczytać i jednocześnie czuć przyjemność ze starań autora?

Bardzo ciekawa ta Wasza dyskusja, zwłaszcza, że w tak doborowym towarzystwie, czyli ludzi, którzy lubią czytać i dużo czytają, co wcale nie jest, jak pewnie wiecie, takie popularne.
To i ja dołożę swoje trzy grosze. I na początek pozwolę sobie nie zgodzić się z dużą częścią Waszych opinii. Szybkie czytanie nie jest do bani. Tylko, że jak każda umiejętność musi być właściwie wykorzystywana. W połączeniu z technikami pamięciowymi i "nietradycyjnymi" sposobami notowania stanowi przede wszystkim narzędzie do, ogólnie mówiąc, zdobywania wiedzy. Nie służy do bicia idiotycznych rekordów, czy chwalenia się przed rodziną przy świątecznym stole. I oczywiście, jak każda umiejętność, którą chce się posiąść, wymaga żmudnego ćwiczenia. I dopiero wtedy można o niej cośkolwiek powiedzieć, a nie po przeczytaniu jakiejś tam książki na ten temat, czy zrobieniu w internecie jednego czy drugiego ćwiczenia...
A żeby nie było wątpliwości dodam, że też uważam wykorzystywanie technik szybkiego czytania do czytania "dla przyjemności" za bezsensowne. Nie ma to jak utonąć i rozkoszować się dobrą powieścią

Jak komuś się spieszy i czuje potrzebe szybkiego czytania to spoko rozumiem to, ale przecież ksiązki czyta się dla przyjemności (no chyba, że są to lektury, albo podręczniki) wtedy przydaję się to szybkie czytanie. Szybko przeczytać- szybko zapomnieć. Co do przyjemnego szybkiego czytania to nie wiem, mi się wydaję, że troche książka traci na tym. Nie mamy czasu nawet na przemyślenie tego co czytamy, czy główny bohater wyjdzie z opresji, czy mu się uda. Ja lubie sobie często robić przerwy pomiędzy rozdziałami, i intensywnie pomyśleć przy dobrej herbacie o wydarzeniach jakie przeczytałem.

Ja czytam z długopisem jako wskaźnikiem i czuję że idzie mi to sprawniej niż bez. Jednak nie staram sie na sile pedzic bo sama czuje ze te wyrazy nie skladaja w cos bardziej sensownego dlatego sie zatrzymuję co jakiś czas albo wracam żeby zrozumieć. Demonem szybkości nie jestem ale mi wystarcza gdy książkę 300 - stronicową "zaliczam" w 2 lub 3 wieczory. Ostatnio łykam lektury szkolne bo nauczycielka od polskiego powiedziala że dużo tego będzie w tym roku (2 klasa liceum) i przeczytalam narazie 2 lektury i nawet mi się spodobały.

A co do tego czegoś na tej stronie co ktoś wcześniej dał. Niby sie czyta z taką a taką prędkością jednak połyka się te słowa a sens niekoniecznie