Zgadzam się z wpływem rodziców na czytanie, ale nie do końca. W końcu dziecko zaczyna chodzić do szkoły, a tym samym czytać lektury. Jak kilka lektur się spodoba, to później chyba 'samo idzie'

Ale lektury się nie spodobają, ponieważ dzisiejsza metoda ich przerabiania niszczy ich piękno.
A ogólniej, zmieniły się po perostu preferencje młodzieży. Książkowe, ale także po prostu cytanie schodzi czasami na dalsze plany.

Sporo zależy od nauczyciela polskiego. ja miałam okropnego (przynajmniej wg. mnie), ale do czytania mnie nie zniechęcił, bo zaczęłam to uwielbiać zanim go poznałam.

Ale zależy to też częściowo np. od biblioteki w szkole. Jak biblioteka jest źle wyposażona, a bibliotekarka to stara, wredna baba to nic dziwnego, że młodzież nie chce czytać

A tak naprawdę... to przestańmy roztrząsać powody. To zależy w szczególności od tych nastolatków, o których mówimy.
Przecież czasami nawet dziecko mające inteligentnych, oczytanych rodziców może nie lubić czytania i odwrotnie.

Coca.cola, górna część Twojego postu to klasyczny sposób myślenia dzisiejszej młodzieży...
Więc mamy naświetlenie od tej strony!

Heh ... ale zastanów się nad ty Trkv.
Jeżeli nauczyciel każe ci wykuwać na pamięć szczegóły jakichś książek itp. To nie zwrócisz uwagi na to jakie są fajnie, tylko znienawidzisz na zmarnowany czas, albo złe oceny.

Coca.cola dobrze mówisz . Znam ten ból . W moim przypadku to jest tak, że ja bardzo lubię czytać (i wydaje mi się, że czytam sporo), ale większość lektur omijam szerokim łukiem niestety. Zraziło mnie bardzo to szczegółowe omawianie. Charakteryzowanie po kolei każdego bohatera. Zwracanie uwagi na szczególiki. I tak dalej:(. A poza tym teraz młodzież jak wiecie ma dużo większy wybór zajęć niż kiedyś. Tryb życia jest szybszy. Nie ma czasu, żeby usiąść spokojnie i poczytać godzinkę czy półtorej:)

Nie przecenialabym wplywu rodzicow.Rodzice zawsze zachecali mnie do czyytania,chociaz sami nie czytali.Ja zaczelam czytac sama w podstawowce,pozniej w LO byly tylko lektury i to bardziej z przymusu niz dla przyjemnosci.Teraz czytam sporo chociaz miewam okresy dwoch ,trzech miesiecy zastoju,niby z braku czasu ,ale tak naprawde to na internet mam czas codziennie ,wiec chyba to kwestia wyboru na co chcemy przeznaczyc nasz wolny czas.

A mi sięwydaje że to indywidualna sprawa każdrgo człowieka. Wiem po sobie, do pownego wieku traktowalam książki jak zło konieczne które trzeba czytać do szkoły, chodzi mi o lektury, i prawde powiedziawszy czytałam same streszczenia. Dopieor po przeczytaniu W pustyni i w puszczy oraz Ani z ziekonego wzgórza stałam sie fanką ksiązek które obecnie pochłaniam jak czarna dziura. Wiec wydaje mi sie że są teraz takie dzieciaki które nie tką książek za skarby świata i takie które będą je czytak kwestia gustu. Co do książek hmmm wybór w ksiegarniach duży niestety cany również i nie zawsze można sobie poznowlić na to co sie chce. W każdym razie ja bardzo zachętam do czytania wszystkiego co wpadnie wam w ręce anuż widelec będzie to coś porzytecznego a nie tylko dla rozrywki pozdrawiam

według mnie młodzież (tak było u mnie) zniechęca postawa nauczycieli, którzy w większości zwracają uwagę na detale, szczegóły. U mnie w lo polonistka miała na tym punkcie świra i z każdej lektury urządzała szczegółowe kartkówki, np. ile lat miał jakiś tam bohater, jakiego koloru sierść miał jego pies i tym podobne. Człowiek z zainteresowaniem przeczytał książkę nie zwracając uwagi na takie duperele a i tak dostał lufę więc po co czytać???? ja uwielbiam książki i pochłaniam je w zawrotnej prędkości niestety nie zawsze zwracam uwagę na takie duperele więc z polonistką miałam na bakier choć lektury i te obowiązkowe i nie czytałam z przyjemnością. Niestety do wyboru mam niewielką ilość nowych książek, gdyż te udostępnione w bibliotece i godne wg. mnie przeczytania przerobiłam a na nowe niestety brak gotówki. różni mądrzy ludzie często dziwią się że młodzież nie czyta książek: wielu moich znajomych mając wolne 30zł i mając do wyboru zakup nowej książki czy pójście na imprezę czy do kina zawsze wybiera to drugie.

Moja matka nie czytała dużo. Za to ojciec... Zapisał mnie do biblioteki gdy byłem w drugiej klasie podstawówki. Zobaczył, że przeczytałem już wszystkie książki w domu dla mnie przeznaczone i czytam je już po raz który i postanowił wziąć sprawy w swoje ręce. Niestety niewielu młodocianych ma takich ojców dzisiaj. A i młodzi mają inne rozrywki: gry komputerowe. Mając do wyboru grę i książkę większość wybierze pewnie grę. Niestety. A roli nauczycieli języka polskiego bym nie przeceniał. Z reguły koncentrują się na materiale nauczania, który jest nudny.

Pankracy- zgadzam się z Tobą. Wszystko zależy od rodziców- jeśli dziecko widzi ,że rodzice nic nie czytają, prawdopodobnie nie polubi książek. Rodzice wracają z pracy późno i siadają pod komputerem czy telewizorem- dziecko weźmie z nich przykład. Duży wpływ na to ma także otoczenie i koledzy. Ktoś, kto jest samotny i nie ma znajomych, często próbuje wkupić się do jakiejś grupy koleżeńskiej. Powiedzmy, że te osoby nienawidzą książek. "Ktoś" za wszelką cenę będzie chciał mieć kolegów. Jeśli im powie, że lubi czytać, tamci go odtrącą. Więc skłamie. Zacznie się interesować grami komputerowymi itp. I wtedy czytanie zanika.
Każdy uczeń na hasło "Krzyżacy" stęka i mówi: "Nie będę tego czytał!". A po lekturze okazuje się, że książka była ciekawa. Ale do tego się nie przyzna. Niby mu się podobało, lecz w środku pozostanie ta niechęć.
Po drugie, młodzież nie ma zbyt dużo czasu na czytanie. Przy dzisiejszym szkolnictwie naprawdę niewiele czasu pozostaje po odrobieniu zadań i nauce.
Na szczęście jednak jest wiele "moli książkowych". Niektórzy to na każdej przerwie czytają .

Ja książek nie czytałam. Na chwilę obecną, wszystkie te śmieszne elektroniczne rzeczy typu komputer czy coś w tym podobie już mnie znudziły. Myślę, że nie można zmuszać dzieci do czytania, bo wiadomo, że dzieci lubią się buntować. W moim przypadku nadszedł taki czas, gdzie sama postanowiłam, że chcę czytać książki i teraz wiem, że jest to doskonała forma rozrywki;]. W życiu każdego człowieka przyjdzie taki czas, gdzie ta potrzeba się w nim uwidoczni, więc nie sądzę, że sztuka czytania może być kiedyś tylko przeszłością.

Moim zdaniem to nie zależy od wychowania i rodziców.To jest po prostu zainteresowanie,hobby.Może się rozwinąć u dziecka a czasem u dorosłego człowieka.Ja jako dziecko też mało czytałam.Raczej większość czasu spędzałam z rówieśnikami niż przed książkami.Moi rodzice ani mnie nie zachęcali na sile ani nie zabraniali.Moja mam bardzo lubi czytać więc może mam to po niej?

Jestem w 2 drugiej klasie gimnazjum. Książki czyta u mnie praktycznie cała klasa (no może poza małymi wyjątkami). Prawda jest jednak taka, że mało kto czyta lektury, bo są nudne, natomiast każdy ma swój ulubiony gatunek książek, który czyta. Jednak patrząc na całą szkołę, zdaję sobie sprawę, że moja klasa to wyjątek, niestety.

Nie uważam by predyspozycje do czytania były dziedziczne. Wpływ otoczenia jest oczywisty, a najgorsze jest ,,zachęcanie" niektórych rodziców poprzez obładowywanie 8-10 letniego dzieciaka książkami. Zwłaszcza takimi, których nie jest w stanie przeczytać//zrozumieć gdyż są za tęgie. Sam miałem tyle lat i zauważyłem, że dla takich młodych osób liczy się dlugość, nic innego, to właśnie grubość decyduje czy taki człowiek ruszy pozycję czy nie. Później, zaczętą niechęć do książek pogłębiają rówieśnicy i nauczyciele. Końcowym etapem może być Liceum, gdzie na przykład na przeczytanie 3 tomów Potopu daje się 1-2 tygodnie. Ogólnie rzecz biorąc trzeba mieć silną wolę i łud szczęścia by nie ulec