Tegoroczną Literacką Nagrodę Nobla otrzymał Jean-Marie Gustave Le ClĂŠzio.

JJury noblowskie w uzasadnieniu nazwało tegorocznego noblistę autorem otwierającym nowe perspektywy poetyckich podróży i zmysłowych uniesień, badaczem człowieczeństwa w oderwaniu od uwarunkowań cywilizacyjnych.

W twórczości głosi sprzeciw wobec bezdusznej cywilizacji i lęk przed zbliżającą się zagładą; wynikiem fascynacji autora kulturą indiańską jest nostalgia za pierwotną niewinnością dzieciństwa (w konsekwencji wybór bardzo młodych bohaterów) i społeczeństw pierwotnych, wyrażająca się w poszukiwaniu i kreowaniu mitów (mit pustyni), refleksji o korzeniach kulturowych własnych i człowieka w ogóle, medytacji o kondycji ludzkiej odnoszonej do stale obecnego toposu podróży; autor powieści w stylu balansującym pomiędzy nouveau roman a tradycją wizjonerską Blake'a i Lautreamonta; początkowe eksperymenty językowe ustępują miejsca coraz większej prostocie w powieściach.

Jean-Gustave Le ClĂŠzio, francuski prozaik, urodził się 13 kwietnia 1940 roku w Nicei, w rodzinie, która miała swoje korzenie związane z byłą kolonią francuską - Mauritiusem. Studiował w tamtejszej College Litteraire Universitaire. Po ukończeniu studiów wyjechał do USA, pracując jako nauczyciel. Już pierwsza powieść Le Proces-Verbal, którą opublikował w wieku 23 lat, przyniosła mu sławę i znalazła się na krótkiej liście nagrody Goncourtów.

Przez kilkanaście lat Le ClĂŠzio opublikował około 30 książek - od zbiorów opowiadań, przez powieści, po tomy esejów. Jego karierę można podzielić na dwa etapy. Od 1963 do 1975 roku Le ClĂŠzio fascynował się formalnymi eksperymentami z językiem i narracją, tworząc w tym samym nurcie francuskiej literatury awangardowej co Georges Perec i Michel Butor.

W późnych latach 70. styl Le ClĂŠzio przeszedł gwałtowną zmianę; pisarz porzucił eksperymenty, w jego dziełach zaczęły się pojawiać takie tematy jak wspomnienia z dzieciństwa, młodości, podróży. Ta zmiana przyniosła mu prawdziwą popularność wśród czytelników. W 1994 roku w ankiecie francuskiego magazynu literackiego „Lire” 13 proc. czytelników uznało Le ClĂŠzio za największego żyjącego francuskiego pisarza.



Zródło:http://ksiazki.wp.pl/wiadomosci/id,37058,wiadomosc.html

Czy ktoś z was spotkał się z twórczością tego pisarza. Ja osobiście nie, ale może się skuszę tak z ciekawości.

Dane z biblionetki na temat wydanych u nas książek tego pana :

Onitsza 4.33 (6 ocen)
Pustynia 4.25 (4 ocen)
Protokół 4.00 (2 ocen)
Urania brak ocen

Sądząc po ilości i wysokości ocen, jest to kolejny twórca aż tak wybitny, że prawie nikt nie ma odwagi zabrać się za jego wiekopomne dzieła. Ja je sobie odpuszczę.

Właśnie, tak to bywa z Nagrodą Nobla. Na temat p. Le ClĂŠzio nie będę się wypowiadać — nie przeczytałam, no i nie mam głosu — ale moim zdaniem o przyznaniu nagrody decyduje bardziej klimat polityczny czy też moda, a nie zasługi pisarza w danej chwili, a szkoda. Np. dlaczego Doris Lessing zasłużyła na uznanie jury dopiero u schyłku życia? Dlaczego Harold Pinter otrzymał nagrodę o jakieś 20 lat za późno — akurat wtedy, gdy jego wypowiedzi polityczny znalazły oddźwięk u przeciwników Busha?

Od dawna odnosze wrazenie ze Nagroda Nobla w dziedzinie literatury Jest przyznawana na bardzo dziwnych zasadach.Pomija sie wielkie nazwiska(Vargas Llosa,John Irving) a nagradza tworcow badz kontrowersyjnych,badz nieznanych szerszej publicznosci.

Przyznanie nagrody nobla pisarzowi francuskiemu LeClezio zainspirowalo mnie do poszukania wiadomosci na jego temat.Zaintygowala mnie ksiazka o tytule "Pustynia" poswiecona pleminiom wedrujacym-berberom dla ktorych jest to miejsce zycia i umierania.Jednoczesnie sa ogromnie przywiazani do swoich idealow, sa im wierni,swojej religii ktora kultywuja i wolnosci bo pustynia to ich nieograniczony dom.Nabralm ochoty na przeczytanie tej pozycji ,moze nawet korzystajac z e-biblioteki.

Edit by Mori: Miło, że relacjonujesz opis, jaki przeczytałaś. +1 za spam.