J. Austen pisze romanse ale na jak najwyzszym poziomie. Opisy swiata przedstawionego w ksiazkach pozwalaja nam na "podroz" do tamtych czasow. Najbardziej jednak fascynuje mnie latwosc z jaka przychodzi Austen pisanie dialogow i opisywanie zasad panujacych na salonach. Pamietam, ze podczas lektury "Rozwazna i romantyczna" siedzialam w kuchni podczas gdy moja mama robila pieczen. Czytajac kolejny dialog pelen wstrzemiezliwych wypowiedzi krzyknelam na głos "nie wierze. jak ona to robi?" zwracajac uwage mojej mamy, ktora spokojnie zaczela i objasniac jakich przypraw uzywa i jak trzeba zwinac boczek, zeby sie dobrze upiekl Niezle sie wtedy usmialysmy. Oczywiscie zarazila sie slaboscia do tej pisarki. Polecam te ksiazki kazdej kobiecie, ktora spotkam, i ktora przejawia chocby nikly cien zainteresowania ksiazkami. Szczegolnie polecam je mlodym dziewczyna poniewaz ucza szacunku do samej siebie.

Bardzo lubię powieści Jane Austen, aczkolwiek niektóre z nich trochę mnie już nużyły podczas czytania, jak np. Emma. Będę mało oryginalna, ale moja ulubiona to "Duma i uprzedzenie".
Mnie w książkach Austen zachwyca cudowna ironia i złośliwość z jaką autorka opisuje postacie; świetne, błyskotliwe dialogi i fabuła, która jest bardzo interesująca mimo, ze nie ma w niej jakichś wielkich zwrotów akcji. Autorka dobrze oddaje klimat epoki o której pisze (a przynajmniej tak mi się wydaje) ale nie ma w tym nic dziwnego skoro pisała o czasach w których żyła i o warstwie społecznej z której pochodziła.

Z powieści Jane Austen przeczytałam tylko dwie:"Dumę i uprzedzenie" oraz "Rozważną i romantyczną". W "Dumie..." podobają mi się postacie- bardzo barwne i charakterystyczne(np. ojciec i matka Lizzy, ciotka Darcy'ego). Poza tym idealnie przedstawione realia tamtych czasów i mentalność ludzi. A do tego dobry język.

Uważam, że „Duma i uprzedzenie” to romans wszech czasów. Przede wszystkim dlatego, że przedstawia niby banalną historię miłości dwojga ludzi (Elizabeth Bennet i Pana Darcy’ego) w sposób, nazwijmy to, odarty z egzaltowanego oczarowania. Opowieść ta jednak (a może właśnie dlatego) porusza i wzrusza.
Opowieść o uczuciu dwojga głównych bohaterów osadzona została w realiach XIX-wiecznej Anglii, w sferze ziemiańskiej (jak wszystkie książki Jane Austen). Autorka w niepozbawiony humoru sposób przedstawia trudną sytuację panien na wydaniu, które nie mogą pochwalić się znacznym posagiem.
Poza tym, w powieści podoba mi się cały zbiór ciekawie przedstawionych charakterów - cyniczny pan Bennet i jego bezmyślna żona, pozbawiona krytycyzmu wobec swoich umiejętności wokalno-muzycznych Mary Bennet, poszukująca wrażeń i bogatego męża Lidia Bennet, nieumiejętnie uwodząca Pana Darcy’ego Caroline Bingley, zarozumiała i wyniosła lady Catherine de Bourgh oraz pastor Collins, chyba najbardziej komiczna postać w całej książce.
Wspomnę jeszcze o bardzo wyrazistych portretach psychologicznych kobiet. Austen, może trochę tendencyjnie, pochwala mądrość i rezolutność kobiet, czyli inaczej hołduje zasadzie „nie wszystko złoto, co się świeci”. Czyni to powieść jeszcze bardziej interesującą.
Myślę, że „DiU” warto przeczytać, choćby po to, żeby pośmiać się z dowcipnych dialogów i postaci pastora Collinsa.

Jestem po lekturze "Perswazji" opowiesci o dojrzalych uczuciach dojrzalych ludzi i o milosci,ktora mimo przeszkod w postaci barier towarzyskich ,dlugiej rozlaki oraz dumy i strachu przed prosba o danie drugiej szansy, trwa latami.Lubilam ta ksiazke gdyz nie tylko jest to romantyczna powiesc ale jednoczesnie ukazuje nam tlo historyczne,stosunki spoleczne i zasady towarzyskie w roznych klasach spolecznych.No i ten ujmujacy sposob pisania,slownictwo fantastyznie oddajce atmosfere czasow.Przyjemna lektura.

Poczatkowo 'perswazje' wcale nie interesowaly mnie a ni nie wciagaly, brakowalo mi jakiejs iskry. dopiero potem zainteresowalam sie historia Anny Elliot. Musze przyznac, ze spodobala mi sie ta ksiazka. Nie jest cukierkowa, opowiada o 'powtorce z milosci', a nie o tym, ze ktos w kims zakochal sie od pierwszego wejrzenia i od razu slub. Poza tym bohaterka wcale nie jest lekkomyslna, rozpieszczona laleczka, ale rozsadna kobieta. To sa takie prostsze przyczyny moich pozytywnych wrazen z 'Perswazji'. Te bardziej skomplikowane sa bardzo podobne do tych podanych przez moja przedmowczynie:)

Duma i uprzedzenie to moim zdanie najlepsza powieść Jane Austin. Można ją czytać kilka razy i się nie znudzi. Nie tak dawno przeczytałam ostatnią powieść J Austin Perswazje i okazoło się że jest również bardzo dobra. Wszystkim którzy jej jeszcze nie czytali gorąco polecam.

I ja jestem pod wrażeniem książek Jane Austin a zwłaszcza jej dialogi,błyskotliwe,czasami ironiczne ale zawsze takie jakie chciałoby się wypowiedzieć.Jeszcze nie przeczytałam "Perswazji" ale wiem że będzie warto chociaż ,to dawne czasy jednak wciąż aktualne problemy między ludźmi.

Ja cenie Jane Austen glownie za to, ze pisala w swojej epoce, bardzo odwazne, jak na tamte czasy, powiesci. Jej bohaterki byly moze czasami glupiutkie, ale zawsze dorastaly i wyciagaly wnioski, ktore dla kobiet w tamtym czasie moglyby byc zgubne. Wysmiewala spoleczne ograniczenia, towarzyskie zagrywki ówczesnej szlachty i wlascicieli ziemskich. To, ze kobiety byly nudne i bez ambicji, to ze faceci byli czasem tez beznadziejni. Nie tego oczekiwano po literaturze pisanej przez kobiety w tamtym czasie.

Jane Austen to jedna z moich ulubionych pisarek, pierwszą jej książkę "Emma" przeczytałam po angielsku jkaieś 2 lata temu i od tego czasu czytam jej książki i oglądam ekranizacje

Przed lekturą powieści Jane Austen książki tego typu jakoś wcale mnie nie fascynowały i nigdy po nie nie sięgałam. Ale po obejrzeniu i późniejszym przeczytaniu "Rozważnej i romantycznej" wszystko się zmieniło! Nie miałam zwyczaju zaczytywania się w współczesnych romansidłach. dlatego też przypuszczałam, że książki Austen nie będą się wiele różniły. Jakież było moje zdziwienie, że realia i wiek mogą tyle zmienić. Najbardziej podoba mi się w jej książkach całkiem inne podejście do człowieka i jego uczuć. Jak dla mnie całkiem inny świat! :D:D

Romanse są dla kobiet? Na to wskazują wpisy, większość jest autorstwa kobiet. Ale ja, prawie już staruch 40 na karku uważam, że takie romanse jak panny Austen są także dla mężczyzn,. Piękny język, dobra fabuła, ciekawe postacie to wszystko powoduje, że żal mi że Jane Austen nie żyła dłużej.
PS.
Zwróćcie Państwo, że np. Duma i uprzedzenie ma już dwa wieki a my się wciąż w niej rozczytujemy. Czy to nie najlepszy komentarz, że poziom tej powieści jest niesłychanie wysoki?

To prawda, powieści Jane Austen są ponadczasowe, zawsze z przyjemnością wraca sie do ich lektury uważam że nie są one tylko dla kobiet, gdyż wszystko zależy od gustu czytelnika (ale z pewnością większą część zainteresowanych stanowią kobiety ;p)

Kocham J Austen za jej ciepły krytycyzm do otoczenia. Z książek wyziera obraz kobiety, która dobrze zna wszystkie wady swego świata, ale kocha go bezgranicznie mimo wszystko. I godzi sie nań, cho nie do końca go akceptuje. To cudowne. Czytając "Dumę...", czy "Emmę...", marzę, by spotkać na swej drodze taką Jane i szczerze się z nią zaprzyjaźnić i nagle zdaję sobie sprawę, że już ją znam i lubię. Teraz tylko wystarczy spróbować, spojrzec na nasz własny świat jej oczami

Bardzo lubię jej styl. Ostatnio czytałam coś co w sumie jest do niego podobne. Książkę Roberta Goolricka pt."Żona godna zaufania".