Po sadze Endera zafascynowany twórczością tegoż autora zabrałem się za kolejną serię : "Opowieść o Alvinie Stwórcy". Jestem w chwili obecnej na 3 tomie. Jakie wrażenia ? Jest dobrze. Interesujący bohater i dość ciekawie rozwijająca się historia. Przypadł mi do gustu motyw "talentów" , który jakby się zastanowić jest tym samym co np. mutacje w X-men, czy znanym pewnie większości tu serialu Heroes. I tak Iskra włada ogniem, Żagwia to swoista telepatka i wróżka itd. I w samym środku mamy naszego głównego bohatera o niesamowitych zdolnościach. Oczywiście gdzieś tam w ciemnościach kręci się super złoczyńca itd itp. Czyta się fajnie, chodź oczywiście nawet nie ma co porównywać do klasy sagi Endera.

Gorąco polecam wszystkim "Unaccompanied sonata" (nie wiem czy u nas to wydano) - miałem okazję słuchać tego dzieła Carda jako audiobooka, i jest to najlepsze opowiadanie audio, jakiego w ostatnich miesiącach wysłuchałem, i najlepszy tekst Carda jaki znam (choć mam jeszcze sporo zaległości).
Opowiadanie jest przepiękne i uniwersalne. Mówi o powołaniu bohatera do tworzenia muzyki. Sztuka bohatera-Twórcy jest tu tożsama z prawdą istnienia - tak to odbieram. Jego muzyka nie jest wesoła i skoczna, wpędza ludzi w stan refleksji, zadumy, w nostalgię, czasem smutek, bo oddaje ulotność rzeczy, przemijanie. Jest PRAWDZIWA. Ale ponieważ Stwórca usłyszał Bacha, namówiony przez jednego ze swoich słuchaczy, zaczyna się dla niego wygnanie, a Obserwatorzy (Strażnicy? nie wiem jak po polsku przetłumaczono) znajdują go, i karają w okrutny sposób. A mimo to nie są w stanie zabronić mu tworzenia Muzyki.

Jest to piękne opowiadanie, które odbieram bardzo osobiście (mimo, że z tworzeniem muzyki nie mam nic wspólnego). Cena, jaką płaci się za prawdę, za szczerość, za sztukę, która płynie z serca jest duża, a wielcy twórcy płacą za to często przez całe życie, ale Card konkluduje: warto. Wspaniały pisarz, nie sądziłem, znając Endera (który przecież jest świetny), że jest w stanie napisać coś tak dobrego. Tego opowiadania chyba nigdy nie zapomnę.

Oprócz bardzo dobrej "Gry Endera" polecam "Mówcę umarłych".Bardzo podobała mi się wypowiedz O.S.Carda dotycząca wystawianych przez Niego recenzji:"...jest tak dużo dobrych książek,że gdy trafię na złą to nie czytam jej całej i dlatego nie mogę wystawić jej opinii"

Gra Endera byla jedna z pierwszych ksiazek z gatunku sf jaka przeczytalem, bylo to x lat temu jeszcze w podstawowce a polecil mi ja ojciec. od tamtego czasu czytalem ja jeszcze z 5 czy 6 razy i za kazdym razem odkrywam w niej cos innego, za kazdym razem sklania do myslenia w troche innych kategoriach, moze po czesci z powodu roznicy wieku czytelnika zachwycil mnie pomysl polaczenia zaawansowanej technologii i grupy genialnych dzieci, takich z rodzaju PhD z MIT wieku 15 lat. dla mnie bylo to pierwsze zetkniecie z pomyslem dzieciaka ratujacego swiat, ktory na dodatek mial logiczne i prawdopodobne wyjasnienie (wszyscy wiedza ze sa genialne dzieciaki z iq 180 i wyzej). pozniej przeczytalem ciag dalszy przygod Endera juz starszego - Mowce umarlych, Ksenocyd i Dzieci umyslu. i mimo ze byl to juz zupelnie odmienny kawalek sf i z poczatku czulem niedosyt akcji zapamietanej z Gry wciagnely mnie te ksiazki rownie mocno choc czytalem juz duzo wolniej - specyfika fabuly wymagala znacznie wiekszego skupienia i momentami oderwania sie od czytania zeby przemyslec i poukladac sobie na spokojnie tresc. niemniej jednak ksiazki te daly mi rownie wiele wrazen co 1 czesc przygod Endera. a nadanie kolejnym rasom obcych takiej a nie innej postaci uwazam za zabieg genialny. no i oczywiscie swietne opowiadania uzupelniajace z Pierwszych spotkan.
saga cienia byla powrotem do stylu znanego z Gry (chociaz nie trzymala juz tak wysokiego poziomu), ale czytalo sie ja swietnie i szybko a jej najwiekszym plusem wg mnie bylo wyjasnienie wielu niedopowiedzianych watkow z pierwszej sagi i pociagniecie dalej losow pozostalych genialnych dzieciakow.
Cykl o Alwinie - ponownie genialny pomysl autora - polaczenie alternatywnej historii (z logicznym i obfitym zarysowaniem jej biegu od zmiany, wpleceniem wielu znanych historycznych postaci) z elementami fantasy i wierzeniami rdzennych Amerykanow, bialych kolonistow i czarnoskorych niewolnikow. calosc swietnie wystartowala ale koncowka pomimo kilku naprawde niezlych pomyslow wyraznie byla troche naciagana i jakby na sile, z malo satysfakcjonujacym zakonczeniem.
z pozostalych powiesci ktore czytalem bardzo wysoko oceniam Planete Spisek (bardzo podobal mi sie pomysl tak znacznego rozwiniecia wiedzy i zwiazanych z nia umiejetnosci pierwszych osadnikow-skazancow przez zalozone przez nich rody. plus duzo akcji ktora sprawia ze ksiazke czyta sie jednym tchem), Mistrza piesni - bardzo dobra sf, i Oczarowanie (fascynujaco przybliza wierzenia Slowian - tych zza naszej wschodniej granicy).
generalnie autor w 100% wart polecenia.
warto przeczytac tez wspomnianego wczesniej Ultimate Iron-Mana. marvel wydal tez adaptacje Glizdawcow i Czerwonego Proroka.

Mały update.
Jakiś czas temu skończyłem czytać Ender's Shadow. Zajęło mi to ciut czasu (czytałem w oryginale, bo w Polsce ciężko tę ksiażkę zdobyć). Może i zaleci herezją:P, ale moim zdaniem książka jest lepsza od Gry Endera. Świetnie napisana, trzyma cały czas w napięciu (mimo, że wydarzenia znamy z w/w Gry). Co najważniejsze jest to książka, która uczy. Pokazuje jak powinno się myśleć i pomaga czytelnikowi nauczyc się krytycznego podejścia i kojarzenia faktów. Moim skromym zdaniem - arcydzieło.
Teraz zbieram kasę na 2 i 3 część (też po ang).

P.S. Wiecie, że wyszły komiksy Gra Endera i Cień Endera? Bodajże 3 pierwsze zeszysty są fanowsko przetłumaczone.

P.S.2. Jeśli ktoś ma audiobooki opowiadań z sagi Endera (Mazer in Prison, Preety Boy, Cheater proszę niech się ze mną skontaktuje).

ja słuchałem serii Shadow po angielsku w formie audiobooka
bardzo ciekawe, na koniec Ender's shadow jest wypowiedź autora, choćby dla tego warto posłuchać

Wczoraj skończyłem czytać "Grę Endera".. Coś pięknego, ta książka zwyczajnie miażdży, a bohater- tylko bardzo pokręcony umysł mógł wymyślić taką istotę... Świetna książka która wzrusza, ale zmusza też do swoistej refleksji.. Biorę się za "Mówcę umarłych"..ciekawe jaka będzie.. A Wy, którzy czytaliście już resztę cześci.. uważacie że cała seria "trzyma poziom Gry"..?

Jak to się mówi - o opiniach się nie dyskutuje Moim zdaniem jednak im dalej w serię tym coraz słabsze są książki. Odnisłem wrażenie, że są coraz bardziej 'na siłę pisane' i niektóre pomysły są zbyt nierealistyczne (nawet w kontekście książki)

Dzieci umysłu bardzo mi się podobały, brnąc dalej w sagę, Alvina też zacząłem czytać na początku sceptycznie, ale wkręciło również
Zniechęciła mnie postać Calvina ogromnie, i tam gdzie się pojawił zakończyłem i zaopiekowałem się George'm R.R Martinem ale wrócę