...o tym że nie jest dobrze. I piszę to jako zaprzysięgły fan AS-a.
Jasne, wszystko jest względne, tak więc pytanie czy Sapek napisał wreszcie coś kiepskiego , jak zdarza się to wszystkim autorom; czy to czytelnicy przywykli już do sytuacji że co książka to perełka?
"Żmija" rozczarowuje, a przynajmiej mnie rozczarowała.Pomimo tego że znajomość afganskich realiów, terminologii wojskowej i ludzkiej a zwłaszcza sołdackiej mentalności swiadczy o - jak zwykle zresztą - gruntownym przygotowaniu sie do tematu, to w moim odczuciu efekt końcowy nie jest przekonujący a sama książka wydaje się być mocno "wymęczona".Zniknęła gdzieś lekkość i finezja narracji , nie uswiadczysz też krwistych , pełnowymiarowych bohaterów.Wyłącznie tekturowe postaci na tekturowej scenie.
I pomyśleć że kiedyś człek , nim się zreflektował, na widok wrednego psa sąsiadów myślał o wynajęciu wiedzmina.Bo owa sugestywność Sapkowej prozy takie rzeczy niegdyś z umysłem czytelnika wyczyniała.Oby kiedyś znowu zaczęła wyczyniać.
Cóż dodać - po prostu przeczytajcie ...i oceńcie sami.

F.

Niestety muszę zgodzić się z poprzednikiem - gdyby nie nazwisko na okładce miałbym poważne wątpliwości, że czytam Sapka.

Nie jest dobrze, zgadza się. Najgorsze, że kilku płaszczyznach. Książkę przeczytałem i szczerze, nie wiem po co została napisana. Historia jaką udało nam się przeżyć w trakcie tych kilku godzin jest pozbawiona zakończenia. Mam wrażenie, że wydawcy zginęło parę rozdziałów. Oczywiście trudno zarzucić braku przygotowania merytorycznego panu Andrzejowi. Choć niewątpliwie trudniejsze jest dotarcie do źródeł w przypadku trylogii husyckiej, niż zdobyć nazwy pojazdów wojskowych które często są wykorzystane do dzisiaj. Po przeczytaniu najnowszej książki pana Andrzeja Sapkowskiego szybko "popiłem" audiobookiem Narrenturm, który szczerze polecam.

No nie, chciałbyś jeszcze? Ja miałam problem z przeczytaniem tego co było. Kopalnia rysycyzmów, nazw sprzętów i terminologii patrolowej (chyba?), dziwna postać głównego bohatera, która w bólach pisarskich się budziła, ale zapowiadała coś ciekawego, tylko dlatego przedarłam się przez to dzieło. Dzieło się skończyło i dziwne cechy bohatera się rozmyły. Koniec. Ja czegoś takiego więcej więcej nie chcę.

czego wy chcecie, książka jest głęboka, są i śmieszne momenty, ale więcej przemyśleń
książka ma drugą głębię, pytania o sens wojny, o traktowanie żołnierza
ciekawe było porównanie żołnierzy za różnych epok, którzy tak bardzo się różnili, a jednak byli tak podobni do siebie
choć z drugiej strony momentami były dłużyzny

Z jednej strony książka rewelacyjnie pokazuje realia tamtej wojny, ruskich itp..
Z drugiej jednak, po lekturze pozostaje pytanie: Po co właściwie ta cała żmija?! Nie czuje się aby jakoś nad wyraz książkę wzbogacała i w sumie bez wątku żmijowego książka niewiele by straciła..
Więc może zamiast pseudo-fantastyki lepiej byłoby napisać porządną literaturę wojenną z tamtego okresu? Z odpowiednią dozą Sapkowskiego humoru.. Ot, taki Suworow na wesoło..

Elu, absolutnie nie chciałbym więcej rozdziałów ! Mając na myśli zaginięcie paru stron sugerowałem, że właśnie one mogły być wyjaśnieniem, po co i dlaczego dzieło powstało. Przyznam, że mnie także nazewnictwo i rusycyzmy ( dlaczego nie w cyrylicy ? ) męczyły. Bilberry, trudno było mi odebrać książkę jako analizę postaw żołnierskich i ich zachowań, ponieważ wplecenie wątku żmij skutecznie ściągało mnie w stronę fantastyki. Zderzenie wątku wojennego z naturalną, wręcz dokumentalną narracją w zestawieniu z fikcją diametralnie zmieniało nastawienie moje do faktów w niej zawartych. Kolejną książką może być "Świstak", opowieść o inwazji rosyjskiej na USA. Pełna fantazja.