Marqueza "O miłości i innych demonach". O bezsensie niektórych ludzkich zachowań, niezasłużonych karach, zdarzeniach, które nie powinny mieć miejsca i samotności człowieka, na którą sobie nie zasłużył.

Najsmutniejsza ksiazka ktora przeczytalam to "Uprowadzone", nie pamietam czyjego autorstwa. Historia autentyczna, napisana przez sama bohaterke, ktora wraz z siostra zostala sprzedana przez swojego ojca. Obie dziewczynki mieszkaly w USA i zostaly wywiezione do jednego z krajow arabskich, wbrew woli wydane za maz, maltretowane, ponizane, bite. Plakalam i czytalam... Wstrzasajaca historia.

Najsmutniejszą książką jaką czytałam był "Biały Bim Czarne Ucho" Gawriła Trojepolskiego. Opowiada o przyjaźnie, ogromnej miłości psa do człowieka i o rozpaczy rozstania. Książkę czytałam chyba pod koniec podstawówki, ale do dziś czuję emocje z nią związane. Najbardziej przeżyłam wyprawę Bima w poszukiwaniu swojego pana, który znalazł się w szpitalu i naprawdę tragiczne losy zwierzaka. Raczej już nie wrócę do tej książki, choć wciąż mam ją na półce.

"Dag, córka Kasi"- trafiłam na nią przypadkowo w domowej biblioteczce jakieś 7 lat temu. Niby taka sobie, naiwna historyjka, ale muszę przyznać, że od tamtej pory nie czytałam niczego smutniejszego.

Opowiadanie "Maria dos Prazeres" Marqueza, opowiesc o zyciu samotnej, starej "kurtyzany" ktora czeka juz tylko na smierc, i opuszcza ja nawet ukochany pies. "Serce" Amicisa tez na mnie dzialalo, ale jakos tak do 13 roku zycia - potem juz bylo za ckliwe i za bardzo lukrowane.

"Złodziejka Książek" Markusa Zusaka... Śmierc opowiada w niej o losach dziewczynki adoptowanej przez niemiecką rodzinę ok. roku 1939. Opowiada o holocauscie i o przyjaźni z dośc... ciekawej perspektywy. Naprawdę polecam . W tym przypadku warto popsuc sobie troszkę humor, bo książka nie jest jakoś specjalnie ckliwa, a jednak wzruszająca.

"S@motność w sieci"... Każde opowiadanie zawarte w tej książce jest przejmująco smutne. Tak jakby całe zło sprzysiężyło się przeciw ich bohaterom. Normalnie doła miałem jak skończyłem czytać.

Edit by Mori: Regulamin...

Wybacz Mori. To było przedostatni raz.

no cóż może w większość wcale nie uważa tej książki za smutnej, ale myślę że "Ludzie bezdomni" - uważam, że nie spełnienie swoich marzeń jest bardzo przykrą rzeczą dla każdego, chyba że ktoś z nich sam zrezygnuje...

"Miasto Boga" autorstwa Paolo Linsa. Może nie najsmutniejsza , ale najbardziej dołująca książka jaką czytałem. Dla nieznających fabuły - rzecz dzieje się w faweli - dzielnicy jednego z brazylijskich miast wybudowanej dla biedoty. I jedynym wyjściem z nędzy tam panującej jest zostanie bandytą. Dziecięce gangi - dzieci zabijające dzieci , żyjace w nadziei na "skok zycia" który umożliwi wydostanie się z wszsechobecnej nędzy kosztem innych nędzarzy. Beznadzieja , okrucieństwo , bieda ale napisane takim językiem , ze palce lizać.

dla mnie najsmutniejsza ksiazka jest 'tredowata' mniszkowny.

[SPOJLER]
wydaje sie ze zanosi sie na happy end a tu... niepotrzebna smierc spowodowana glupota innych. i gdyby bohaterka nie byla tak wrazliwa istota mialaby gdzies ludzkie gadanie, zawisc, plotki. moglaby zyc szczesliwie, tak, jak tego pragnela. lecz zniszczyli ja inni, a jej wybranek zostal na swiecie z sercem przepelnionym zaloba...
[/SPOJLER]

Za takie spojlery powinienem Cię zbanować. Książki nie czytałem ale zdaje mi się, że właśnie zepsułaś wielu ludziom przyjemność czytania. Wielkie brawa za głupotę.

Zgadzam się czytam tę książkę przynajmniej dwa razy w roku, ta książka pokazuje jak bardzo człowiek może upaść...jak się zmienić...opisuje historię dziewczynki z dobrego domu, która jest dobrą uczennicą, wspaniałą córką i przez jedne wagary staje się narkomanką. Opisuje jej całą historie, pobyt w monarze, szpitalu psychiatrycznym...Ta książką jest tą która mnie najbardziej wzruszyła.

Poza nią mogę dodać jeszcze Kolumbowie Rocznik 20

Dla mnie najsmutniejszą książką jest opowiadanie Konopnickiej "Miłosierdzie gminy". Gdy czytałam ją pierwszy raz kilka lat temu, nie mogłam pojąć, jak obłudni i okrutni mogą być ludzie z opisywanej gminy. Było mi bardzo żal tego starszego człowieka. Do tej pory mam w pamięci to opowiadanie.

Zgadzam sie z przedmówca. Moze dlatego ze to byłła lektura w szkole podstawowej. Jedyna taka smutna ksiażka co zapadła mi w serce. Druga była (czytana juz chyba w liceum) " PS Kocham Cie" Conklin Barbara (nie mylic z książka C.Ahern). Wydana była w serii: nie dla mamy nie dla taty a dla kazdej malolaty. Zapowiadala sie jak kazda z ich serii a jednak...

IMHO E.M. Remarque "Czarny obelisk", doskonała prezentacja ludzkich postaw - najróżniejszych zresztą.
W ogóle ten pisarz jest refleksyjny - każda jego książka jest smutna - łażę po takiej lekturze jak struty, więc czytam i kupuję lub kupuję i czytam, ale rzadko wracam do nich drugi raz...
Chyba to moja naturalna skłonność do optymizmu się buntuje na taką pożywkę
Książka ma pozytywnego bohatera w wersji tradycyjnej, ale jego otoczenie niesłychanie komplikuje życie, często skacze w czasie co dodatkowo gmatwa fabułę niemniej - polecam.