No, cóż- dużo częściej można spotkać świetne film na podstawie średnich/złych książek, niż świetne filmy na podstawie świetnych książek.
"Ja, Robot"- owszem niezłe, ale do historii kina raczej nie przejdzie(jak Asimov do historii literatury), takich filmów wychodzi kilkanaście do roku, sponsorowane są przez producentów popcornu.

Rzeczywiście, "Ja, robot" sprawdza się jako niezobowiązująca rozrywka na niedzielne popołudnie, jednak sam punkt wyjścia (czyli cykl "Roboty") do opus magnum Asimova się raczej nie zalicza. Ot, takie opowiastki kryminalne osadzone w świecie przyszłości.

Natomiast jeśli miałbym wskazać idelaną korelacje film - proza, to w przypadku ekranizacji Asimova będzie zdecydowanie raczej mało znany obraz z 1999 roku p.t. "Pozytronowy człowiek" (Bicentennial Man) w reżyserii Chrisa Columbusa (który popełnił ponadto m.in. obie części "Home Alone" i dwie ekranizacje "Harry'ego Pottera") z Robinem Williamsem w roli głównej.

Ksiązka o tym samym tytule, napisana przez Asimova do spółki z Robertem Silverbergiem to jedna z najpiękniejszych i najbardziej wzruszających powieści science-fiction jakie czytałem. Były momenty, kiedy miałem dosłownie łzy w oczach... Panowie w sposób mistrzowski napisali o tym, jak cienka granica przebiega między sztuczną inteligencją a pełnoprawnym życiem. Nawet teraz, kiedy o niej wspominam, ciarki przechodza mi po plecach. Mistrzostwo!

A film, choć raczej kameralny i oszczędny w efektach (co jest wg mnie zaletą) doskonale oddaje ducha powieści - poznajemy "życie" Andrewa Martina (świetna kreacja Robina Williamsa, który wydaje się być stworzony do tej roli - wprost emanuje takim naiwnym, niewinnym ciepłem...) robota, który podąża trudną drogą do zrozumienia i osiągnięcia tego, co nazywa się człowieczeństwem. Ponadto obserwujemy jego coraz bardzie zacieśniające się relacje z kilkoma pokoleniami rodziny, do której należy - tu twórcy filmu osiągnęli ten sam efekt, co w książce, bowiem "Pozytronowy człowiek", to nie tylko rzecz o pragnieniu człowieczeństwa, ale też o kruchości ludzkiego życia i nieubłaganym wpływie nań czasu.

Piękna książka, świetny film. Polecam i to i to!

P.S. Książka dostępna w naszej Bibliotece

TAK TAK TAK! Mialam moze 12 lat gdy odkrylam ta cudowna powiec i zapadla ona w moja pamiec juz na zawsze. Film - mimo, iz klimatyczny i urokliwy nie zachwycil mnie nigdy tak jak ksiazka. Historia walki o czlowieczenstwo, milosci, przywiazania... Nie pojmuje dlaczego tak zadko nawet osoby obeznane z tworczoscia Asimova znaja ta cudowna oowiesc? Moim zdaniem jedno z jego najwspanialszych dziel.

Hej! Nie jestem pewnien na 100% ale zdaje się że w 2011 r. będziemy mieli film p.t. Fundacja , czytałem sporo plotek na ten temat i jak na razie potwierdzony jest rok produkcji. Reszta typy rezyseria , scenariusz obssada nie są znane . Zastanwiające jest tylko czy będzie to film komercyjny typu '' Ja, robot'' czy raczej kino klasy B. Jakkolwiek nie mogłem z Wami się nie podzielić. Pozdrawiam

------------------ Dodano: Dzisiaj o 7:46:20 ------------------
Właśnie się dowiedziałem z filmweb.pl , oficjalnie Colombia Pictures wraz z R. Emmerichem zrealizuję '' Fundację'' . Prawdopodobnie premiera będzie już w 2011 r. Niestety dla miłośników Asimova widzę to tak jak miało miejsce z Władcą Pierścieni, nikt nic nie widział a potem każdy trzyma trylogię w domu.

Bogowie! Tylko nie Emmerich!

wszystko fajnie, ale...
w czasach gdy pisał Assimov ludzie wierzyli, że będzie można stworzyć sztuczną inteligencję, Assimov wymyślił prawa robotyki, był nie tylko pisarzem ale i wizjonerem

niestety, dziś wiemy, że mózg ludzki jest tak skomplikowany, że nigdy nie uda się zrobić sztucznej inteligencji, najnowocześniejsze komputery nie dorównują układowi nerwowemu ślimaka, nie mówiąc już o takiej muszce

gdy jako młody czytałem Assimova wierzyłem, że tak może być naprawdę, dziś wkładam go do sf

Siła "Pozytonowego człowieka" tkwi nie w jej naukowym aspekcie. To przede wszystkim opowieść o miłości, przyjaźni i tym, co naprawdę definiuje nas, jako ludzi. To, że możliwość stworzenia sztucznego życia można włożyć między bajki, jest dla mnie sprawą drugorzędną - to po prostu świetna książka.

Wracając do ekranizacji - w moim mniemaniu, w tej chwili tylko jeden człowiek może zająć się ekranizacją "Fundacji" i człowiekiem tym jest Joss Whedon. Innymi słowami, tylko jemu bym zaufał, powierzając ten "ciężar". Kto oglądał genialny serial "Firefly", ten wie, do czego jest on zdolny: przy użyciu w sumie niewielkich środków, bez zbędnego efekciarstwa, udało mu się zrobić najlepszy serial science-fiction XXI wieku, jaki oglądałem. Myślę, że jego "Fundacja" byłaby właśnie tym, czego bym oczekiwał od ekranizacji dzieła Asimova.

Czwarty tom "Fundacji" "Agent fundacji" (czytałem ostatnio) powstał długo po tym, jak autor stworzył pierwsze trzy części. Dlatego cykl "Fundacja" jest tworem bardzo niejednorodnym. Jednak to tylko jedna z przyczyn, z powodu których poszczególne tomy są tak różnorodne w treści i formie. Mimo to, że historia toczy się w zasadzie liniowo i dotyczy tego samego uniwersum, każda część ma diametralnie różniące się od siebie sytuacje. Mówimy przecież o ewolucji wielkiego organizmu. Fundacja rozpoczyna jako mały organizm, a zmierza w stronę wielkości imperium. Cykl łączy futurystyczną technikę z historiozofią Seldona - kontynuatorką myśli platońskiej o zarządzaniu doskonałym państwem. Gdyby sprowadzić Fundację tylko do intryg, byłaby to zaledwie efektowna techno bajką.