Mnie to zawsze ciekawiło czemu Helena wolała Skrzetuskiego ? To co że Bohun w jej obecności przeciął człowieka... Ale za to jak on ją kochał.... Kiedy o niej mówił to stawał się taki łagodny.... Ach... Nie mówie że Skrzetuski mniej kochoał Helenę, ale przynajmniej inaczej to okazywał... Gdybym miała wybierać to poszłabym za Bohunem:)
Jeśli zaś chodzi o to czy książka czy film to każda z treści ma swój urok... Ksiażka niesamowite opisy, Film piękna muzyka i znakomici aktorzy...

Jestem teraz w trakcie lektury ,,Ogniem i mieczem''. Niestety film i aktorzy tam grający tak bardzo wryli mi się pamięć, że nie jestem w stanie sam sobie wyobrazić choćby takiego Skrzetuskiego. Piszę niestety albowiem film był strasznie rozczarowujący. Gra aktorska, sztywna a nastrój już nie ten co z poprzednich części ,,Trylogii''. Głównym grzechem filmu było silenie się na niepotrzebny do granic możliwości patos.
Teatralność filmu zdumiewała i bardziej się czasem czuło jakby oglądało się przebierańców niż postacie z krwi i kości. Helena to już szczyt wszystkiego. Dwie miny na krzyż i smutne spojrzenie nie wystarczą. Jedynie Zamachowski dobrany dobrze jako ,, mały rycerz''.
Tyle pozytywów, reszta negatywna.

"Ogniem i Mieczem"- najnudniejsza książka to i kiepski film. Wg mnie najlepiej grającym aktorem był Domagarow ale i to prawda, że to chyba najbardziej wyrazista postać w książce. Drugi - Chmielnicki. Najsłabszy - też wg mnie Tuhajbej Olbryskiego, ale może to i trochę przekora? - Tuhajbejowicz, potem Kmicic i sam Tuhajbej (miał etet w trylogii czy co?), z resztą nie lubię go bo wciąż widzę "ryby na piersiach siną farbą wykłute". Podbipięta Zborowskiego dobrze uchwycony - niewinny chłoptaś z ogromnym i prostym sercem oraz ogromnymi - siłą i postacią. O reszcie raczej nie warto pisać bo i po co i tak trzeba zobaczyć, żeby wiedzieć dlaczego się niepodobało

Skoro tak, to znaczy że film zrobił na Tobie duże wrażenie, a to dobrze świadczy o filmie (wbrew temu, co piszesz).
Moim zdaniem film był nudnawy, po prostu nijaki. Po przeczytaniu książki miałam własne wyobrażenia o bohaterach i ich stylu bycia, oczywiście oprócz Wołodyjowskiego, którego kojarzyłam z niezapomnianym Łomnickim. Film raczej nie zmienił moich wyobrażeń o postaciach tam występujących, z małymi wyjątkami. Poza tym nie zgadzam się z obrazem Kozaków, jaki przedstawiony został z filmie Hoffmana. To nie do końca tak, że byli nieokrzesaną, rozpitą tłuszczą - fakt, to byli chłopi, ale przede wszystkim stanowili dobrze wyszkolone wojsko. Film trochę nieudolnie próbuje pokazać, że Kozacy biorący udział w powstaniu Chmielnickiego mieli sporo racji, a stroną, która przodowała w okrucieństwie, były wojska księcia Wiśniowieckiego. W efekcie wyszedł Hoffmanowi mdły i nijaki obrazek, gdzie nie wiadomo, o co toczą się walki
Pozytywy - świetna kreacja Wiśniewskiej (w porównaniu z nią Scorupco wypadła tak bladziutko, że bladziej już się nie da, również jej uroda nieco przybladła), Malajkat jako Rzędzian się sprawdził, Zborowski jako Podbipięta też fajnie wypadł. Domogarow dużo lepiej wypadł niż Żebrowski. No i oczywiście Olbrychski - pojawił się na chwilę, ale przyćmił wszystkich.
Reszta jest milczeniem.
Generalnie, książka, mimo, że pisana przez Sienkiewicza "ku pokrzepieniu serc", jest dużo ciekawsza.