jasny promień światła
ciepły uśmiech
łagodny podmuch wiatru

srebrzysty szelest ciszy
i leniwe
mruczenie
szczęścia

tyle barw i odcieni
zamkniętych
w małym
pudełku
serca

to tylko moja dusza
przegląda się
w Twoich oczach…

Wiersz nibyy w prostych slowach pokazuje jak lustro pomaga wdrazyc sie do swojej podswiadomopsci i serca... MMm... duzo przymiotnikow i latwo sobie wszystko wyobrazic;]

troche krotki, ale prosto przekazany do uszu czytelnika. troche dziwny jest zwrot "leniwe mruczenie szczescia". nie jest zbyt wyjasnione z kad te szczescie pochodzi i czego dotyczy, ale reszta wiersza jest w porzadku

Ha, widzę że poszła zupełnie inna interpretacja
Ciekawe, ja tego wiersza w ten sposób jeszcze nigdy nie odczytałam Dla mnie to było spojrzenie w oczy bardzo ważnej osoby, to te oczy były lustrem, w które patrząc człowiek zdaje sobie sprawę ze swoich uczuć i równocześnie z uczuć tej drugiej osoby - w końcu oczy to 'zwierciadło duszy'
A jako spojrzenie w lustrze we własne oczy?... No, ciekawe, jak to potrafi człowieka zaskoczyć kiedy inni widzą w wierszu to, czego autor nie zauważył
Dzięki

A ja spróbuję jeszcze inaczej Spoglądając w oczy kochanej osoby oglądamy duszę nas dwoje, wszak miłość sprawia, że w dwuch ciałach żyje jedna dusza:P Piękny wiersz według mnie.

No ok. Interpretacje już nam autorka zamieściła więc nie ma co się nad nią zastanawiać, tym bardziej, że widze tutaj jeszcze dwie inne. Ja bardziej chcę do tej strony technicznej się doczepić. Wiersz króciutki, ale ma bardzo ładną budowe, początek i koniec trzywersowy, pozostałe dwie zwrotki mają po cztery. Wizualnie to zachęca do jego przeczytania. Ale im dłużej się zastanawiam po co autorka zastosowała przerzutnie, tym coraz bardziej nie wiem. Przerzutnie stosuje się w określonym celu, nie po to aby zwrotka miała tyle samo wersów co poprzednia i żeby to ładnie wyglądało a po to, aby nadać słowom i całemu zdaniu inny sens, inny kontekst. Uważam to za bezcelowy zabieg, może brak pomysłu na inne wersy. To mi się bardzo nie podoba. Szczerze czytając ten wiersz mam wrażenie, że została z niego wycięta przynajmniej jedna zwrotka, tak szybko się on kończy. Jedyne co mi się podoba w wierszu to może nieświadome użycie takiego zabiegu stylistycznego jak personifikacja. Niemniej jednak wiersz jakiś tam przekaz ma. Dobrze, że nic nie jest powiedziane wprost, tylko trzeba się nad tym głębiej zastanowić, żeby ujrzeć właśnie to "zwierciadło duszy".

Strasznie do mnie trafia Twoja poezja. Jest taka bezpretensjonalna i uczciwa. Nie silisz się na górnolotność. Wyczarowujesz piękno z opisu rzeczy zwyczajnych i codziennych. Piękne, piękne, piękne...

Bardzo ładny wiersz. Napisany prostymi słowami, trafia prosto w serce. Daje do myślenia i zastanowienia się nad własnym sensem życia.

Oj, dawno mnie tu nie było i widzę że sporo opuściłam....
Izomeria! Dzięki Ci za te słowa! Może mi nie uwierzysz, ale dopiero jak przeczytałam Twój komentarz zdałam sobie sprawę z "symetrycznej" budowy tego wiersza! Przerzutnie nie były dla mnie narzędziem do uzyskania odpowiedniej ilości wersów - szczerze mówiąc nie dbam o to jak to będzie wizualnie wyglądać... Tak naprawdę nie potrafię wyjaśnić dlaczego zastosowałam taki podział a nie inny - kwestia chwili chyba... Napisałam tak jakbym to mówiła, a że nie lubię interpunkcji to przerzutnie często mi ją w jakiś tam sposób zastępują... Ale po tym co napisałaś mogę spojrzeć na ten wiersz z zupełnie innej perspektywy i, muszę przyznać, taka perspektywa krytyka daje dużo do myślenia
Mia, Ewistor - dzięki również! Cieszę się, że te moje wypociny mogą coś dać także innym...