"Lodu" wprawdzie nie czytałam, ale z pełnym spokojem mogę polecić Extensę
Miłego czytania.

Edit by Rudi:+1 ostrzeżenie za brak argumentów.

------------------ Dodano: Dzisiaj o 14:11:05 ------------------
Brak argumentów? Dobra już uzupełniam:
Extensa przedstawia świat w odmiennym świtle niż większośc książek. Podczas gdy w znacznej części fantastycznych światów istnieje magia i jeden lub kilkoro pozytywnych bohaterów, w Extensie trudno znaleźć zdecydowanie biały lub czarny charakter. Takie są moje subiektywne odczucia. To nie jest egzamin w stylu "co autor miał na myśli". Metafizyczny świat, wędrowanie po wszechświecie, niemalże nirvana (w czasie podróży międzygwiezdnych na skrzydlach extensy) a później przebudzenie w nie do końca zwykłym śwecie, jednak z jak najbardziej realnym bólem. Zadziwiające połaczenie zdarzen znanych nam z coedzienności, umiejętne umiejscowienie jej w alternatywnej rzeczywistości i lekkie pióro. Oto dlaczego warto polecić Extensę. Przytoczona zostala w tym temacie tylko dlatego, że jej autorem także jest Jacek Dukaj.
Czy teraz admin jest usatysfakcjonowany?
Pozdrawiam

Edit by Obi: Po pierwsze Rudi jest moderatorem, a nie adminem. Subtelna różnica, ale jednak. A po drugie może być co najwyżej "usatysfakcjonowana", ponieważ jest rodzynkiem płci żeńskiej w administracji. A jakby ktoś pytał mnie o odczucia, to tak - jestem zadowolony. Nie można tak było od razu napisać?

------------------ Dodano: Dzisiaj o 17:53:39 ------------------
Juz tlumaczę czemu nie mozna było
Bo jestem użytkownikiem tego forum od kilku godzin.

Aha, jeszcze taki drobiazg:
Chyba długo nie pobędę Waszym Forumowiczem, bo na klikanaście postów wpisaliście mi już 4 ostrzeżenia. Wg mnie zupełnie bezzasadne (wiem, jest książka zażaleń, korzystam z niej)
Szkoda, bo przy tym tempie moja przygoda z Wami zakonczy się za 3 dni, a mam trochę to powiedzenia na temat literatury (szczególnie fantastyki).
może zamiast zbliżać się coraz bardziej do zablokowania mi konta po prostu poprosicie o wyjasnienie? Chętnie udzielę.
Długo szukałam porzadnego forum by podyskutowac o literaturze,a tu takie rozczarowanie (oczywiście mam na mysli nadgorliwość).
mam nadzieję, że znajdziemy jakiś consensus, bo przykro byłoby mi co niektórych pożegnać.
Czekam na odpowiedź (jeśli można to wiadmośc prywatną).
Życzę miłego dnia.

Żeby dobrze zrozumieć Dukaja, trzeba mieć doktorat i ze trzy fakultety, albo być z tego typu erudytów, który od Wojny jest gatunkiem na wymarciu. Bogactwo treści łączy się w jego książkach z bogactwem plastycznym opisywanego świata. Dukaj ma więc w sobie coś z Hieronima Boscha- ładunek intelektualny(połączony z wieloraką możliwością interpretacji) oraz estetyka, będąca wyciągiem nie tylko z tradycji "wyższej", ale i filmów sci-fi itd. A przy tym coś,co Dukaj uważa za najważniejsze w swoich książkach- one "przeżerają umysł", zmuszają czytelnika do myślenia ich kategoriami(ponad tydzień temu skończyłem "Inne Pieśni" i do teraz myślę o "morfie" etc.).

Moja przygoda z Dukajem rozpoczęła się niewinnie, lekturą Xawrasa Wyżryna. Ot, typowa historia alternatywna, niczym szczególnym się nie wyróżniająca. Później był Ruch Generała, wciąż nic nadzwyczajnego. No, ale do trzech razy sztuka - Czarne Oceany podziałały na mnie, jak kula trafiająca między oczy. Później było prawie równie dobrze - Perfekcyjna Niedoskonałość, Extensa, Inne Pieśni, Lód. Każda świetna, zaskakująca, ukazująca światy rządzące się różnymi w każdym przypadku, zaskakującymi prawami. Co najciekawsze, nigdy nikomu nie udało się złapać Dukaja na jakiejkolwiek niekonsekwencji w portretowanych światach. To najlepiej chyba pokazuje jego klasę.

Próbowałem przeczytać Lód Dukaja, szczerze próbowałem, wielkość nie koniecznie zawsze musi odstraszać. Jeśli książka jest dobrze napisana można czytać, czytać i jeszcze raz czytać ale sie nie znudzi. Niestety książka odstraszyła mnie wprost opisów wszystkiego i niczego. Nie przeczytałem całej taka jest prawda ale po kilkudziesięciu stronach już nie mogłem wytrzymać, może i powiem herezje ale trąciło to dla mnie nudą...

benny2001: nie jesteś sam . Też podchodziłem do "Lodu" dwa razy, i mi się nie udało. Z tym, że ja preferuję grube książki. Za to nie lubię (w książkach i filmach) klimatów zimowo-lodowych - tak już mam.

Ale generalnie Dukaja polecam. To chyba obecnie jeden ze zdolniejszych polskich pisarzy fantastycznych (subiektywnie dużo lepszy od Sapkowskiego czy Ziemiańskiego - chociaż uprawia też nieco inny gatunek pisarstwa). "Czarne oceany" świetnie się czyta, a "Extensę" oraz "Perfekcyjną niedoskonałość" uważam za fantastykę nawet ambitniejszą, skłaniającą do refleksji.

Przeczytałem "Inne pieśni" i byłem pod wrażeniem wygenerowanego świata i bohaterów. Fabuła była troszkę zamotana, opisy przydługie i momentami zdecydowanie zbyt nudne, ale w ogólnym rozrachunku książka wychodzi u mnie na plus. Tak jak ktoś napisał wyżej, książka przeżera umysł, przez parę następnych nocy śniło mi się, że kroczę w morfie jakiegoś kratistosa:D
Próbowałem przeczytać Extensę, ale wydawała mi się cholernie bezpłciowa. Dukaj ma tendencję do używania trudnych słów tam, gdzie można użyć prostych synonimów. To zniechęca i nie wiem czy przełamię się kiedyś na tyle, żeby jeszcze coś przeczytać tego autora.

Nie zgadzam się z poglądem jakoby do zrozumienia Dukaja, potrzebnjy jest doktorach i trzy fakultety, co prawda nie jest to łatwa proza, a sam autor nieczego nie ułatwia to jednak można zrozumieć świat który tworzy. Ciągle jestem pod wrażeniem Perfekcyjnej Niedoskonałości, mało czytałem autorów s-f którzy po tej ksiażce potrafili mu dorównać jeśłi chodzi o nowatorskie tworzenie rzeczywistosci, ktora tak bardzo odbiega od naszej, ale ciagle wydaje się prawdziwa.

Zdecydowanie przeczytaj ,,Lód''. I nie sugeruj się jego objętością. Zakupiłem tę powieść gdy tylko ujrzała światło dzienne. Około 1200 stron czyta się w mig. Jacek Dukaj to z pewnością jeden z najciekawszych polskich pisarzy w ogóle. Mocno eksperymentuje w swej twórczości z językiem pisanym i wychodzi na tym nadspodziewanie dobrze. Język w powieści jest można by rzec archaiczny i używa formy w stosunku do bohatera Się powiedziało się, się poszło się;) Znakomity zabieg, Nie wiadomo czy Się rzeczywiście istnieje. Niesamowita epopeja w czasach gdy po ziemi chodziły postacie tworzące Polskę w dwudziestoleciu międzywojennym. Jest jedno ale co do tej powieści. Wskazane jest aby znać co nieco historię, albowiem nie wszystkie napotkane persony są ogólnie znane w naszych czasach.

Mój jedyny kontakt z Dukajem to Lód, którego wlaściwie to jeszcze nie skończylam (zostalo mi jakieś 200 stron). Książkę uważam za genialną pod każdym względem. Jej język, bohaterowie, sceneria... Czlowiek nie ma ochoty się od niej oderwać (na szczęście pomimo swoich rozmiarów nie jest taka ciężka i moglam ją spokojnie nosić na zajęcia) Czyli bardzo polecam, ja osobiście mam ją z wlasnej biblioteki, ale chcę się postarać o swój wlasny egzemplarz.... ('Się uśmiechalo się'

Przeczytałam "Inne pieśni". Po "Extensie" (zupełnie przypadkowy kontakt z autorem, prezent od kogoś z jakieś okazji) postawiłam poprzeczkę Dukajowi wysoko, wiele od niego wymagałam, spodziewałam się po nim, miałam nadzieję. I się nie zawiodłam. Przede wszystkim warstwa językowa- cud, miód i orzeszki ziemne. Można się było się w nią wgryzać, taka jest soczysta, krwista, mięsista. Niesamowita zabawa językiem, kreacja słowa, tworzenie klimatu zaledwie kilkoma zdaniami (chociaż pewnie w wykonaniu mniejszego talentu i na usługach mniej ciekawej koncepcji, zmiana pisowni słowa "kawa" kojarzyłoby się wyłącznie z pokemoniastym pismem). Mogłabym się tak długo rozpływać. Dla mnie momentami to niemal poezja. Drugi plus- ciekawe, dobrze zarysowane postacie. Oczywiście Hieronim na pierwszym planie, potem moją uwagę przykuła Aurelia, Zajdar był bardzo udany i jeszcze Alitea, pokazanie przeobrażenia jej Formy. Oczywiście koncepcja cholernie interesująca, zakotwiczona w tradycji polskiej literatury, a jednak oryginalna w sposobie podjęcia tematu. Forma jak z Gombrowicza (dosłownie) i Witkacego (w domyśle), ale w ujęciu czysto fantastycznym. Jako że na jednym z wykładów przerabiam właśnie jońskich filozofów przyrody i ich koncepcje kosmogoniczne, całość miała dla mnie dodatkowy smaczek. I jeszcze fabuła- skomplikowana, ale nie nieprzekombinowana. Mogłam jednocześnie rozkoszować się językiem w całkowitym oderwaniu od treści i wciąż się zastanawiać- kto wygra, kto przegra, kto zdradzi, kto ma jaki plan, kto utkał intrygę, kto ma rację? Trzymało w napięciu (no ale bez przesady, to nie kryminał i nie to było najważniejsze) do ostatniej strony. Rzadko zdarza mi się trafić na takie opisanie świata, które sprawia, że chciałabym w nim żyć. Może jeszcze w "Dzieciach Nocy" Jabłońskiego (podobna zabawa słowem co u Dukaja, ale nieco bardziej nieśmiało, rzekłoby się: Dukaj jest jakieś 10, nawet nie kroków, ale już kilometrów dalej). W jednej z pierwszych książek Carrolla. Ale poza tym raczej nie. Nigdzie. Więc polecam poddanie się morfie tej książki.

"Lód" to książka stawiająca olbrzymie wymagania przed czytelnikiem,
nie tylko z powodu objętości (1054 strony), ale bardziej z powodu
wielowątkowości książki i złożoności świata w niej przedstawionego.
Autor doskonale odmalował w niej obraz industrialnej Syberii.
Wokół tej książki toczą się spory niektórzy uważają ją za twór sztucznie rozwleczony.
Nie wiem możliwe, że gdyby książka miała 300 stron sprawiałaby lepsze wrażenie.
Ta książka nie jest nudna, tylko trudna. Nie wszyscy przywykli do długich opisów,
ludzie lubiący wartką akcję mogą mieć pewien niesmak. Ja jednak przeczytałam i nie rozczarowałam się.
Polecam próbę zmierzenia się z tym dziełem, bo czasem nawet cos co rozwinie nas zmysł krytycyzmu może
okazać się przydatne.

Wpadła mi w ręce niesamowita książka - Lód Jacka Dukaja. To alternatywna rzeczywistość, dzieje się w latach 20tych, nie było I wojny światowej, Polska jest dalej częścią Imperium Rosyjskiego a meteoryt tunguski na zawsze zmienił świat. Życie pod władzą lodu... A jaki zamarzłeś taki jesteś na wieki... Jestem pod wrażeniem erudycji autora. Zwróciliście uwagę na ten język? To wymaga głębokich studiów, przygotowań i olbrzymiego planu. Nie jestem w stanie nawet w najmniejszym stopniu dorównać autorowi w wiedzy jaką posiada. Zawsze mnie to czarowało. A grubość książki? to jest najpiękniejsze - zawsze lubiłem wielkie cegły, a ta jest wyjątkowa. Nie bójcie się, w przypadku Dukaja im grubiej tym przyjemniej...

Jacek Dukaj jest jak dotąd jedynym (po za Lemem) autorem, którego książki czytam z tzw. wspomaganiem tzn. używam słowników języka polskiego, wyrazów obcych. Obaj ci autorzy używając tak różnorodnego języka zmuszają do sprawdzenia znaczenia niektórych wyrazów. Tak było, gdy czytałem "Głos Pana", "Extensa", "W kraju niewiernych". Podczas lektury "Inne Pieśni" wytargałem z półki podręcznik historyczny o starożytnym Rzymie. Taka uważna lektura może zajmuje więcej czasu, ale i satysfakcja tym większa.

Przy "Innych pieśniach" zauważyłam raczej odwołania do starożytnej Grecji i okolic. Rzymu tam było niewiele

A ja Dukaja nie lubię. Nie i już. Do "W kraju niewiernych" podchodziłem jak pies do jeża: trochę z tej, trochę z tamtej strony. Nie dałem rady. Czytało mi się źle. Leży na półce i czeka. Jeszcze sobie poczeka. Dłuuugo.