Meg Cabot tak jak wiele z was tu napisała tworzy bardzo zabawne książeczki i bardzo lekkie. Dlatego były one dobre w gimnazjum albo podstawówce, kiedy rzeczywiście sama zastanawiałam się nad tym:o jejku, ten przystojniak się do mnie odezwał! (Tak naprawdę to o tym nie myślałam). Uważam jednak, że w obecnej chwili troszkę by mnie to irytowało, ale ciągle znalazłabym pocieszenie w "Pamiętniku księżniczki", szczególnie postać babci była urzekająca.

Szczerze nie rozumiem fenomenu Pamiętnika. Kiedy czytałam w oryginale, to jeszcze miało jakiś sens - zupełnie inne słownictwo, czasem slang. Ale po polsku? Jest tyle innych, wartościowszych książek. I wiek nie jest tu wyznacznikiem. Ja w wieku 13-14 lat czytałam Musierowicz, początki Siesickiej, to był świat realny! Ale to też kwestia co rodzice polecą.
Nie mniej jednak uważam, że jest wiele znacznie lepszych książek, które też czyta się lekko, są wciągające, a opisują realne zdarzenia, uczucia, nie kreują sztucznego świata. Naiwniejszej lektury ze świecą szukać.

Meg Cabot to typowa autorka powieści dla nastolatek, jej książki nie są zbyt ambitne ale łatwo i przyjemnie się je czyta...miło czasami pomarzyć...

Taaak... kiedyś rzeczywiście Pamiętniki robiły fururę. Ostatnio próbowałam wrócić do nich, z nudów, nie udało się. Już nie ten wiek

Zgadzam się z Halszką ! Jest wiele wartościowszych książek .. i bardziej realnych. Meg Cabot pisze współczesne baśnie. Juz kilka lat temu czytałam "Pamietnik" i wtedy mi sie podobał, niedawno spróbowałam przeczytac "Pośredniczke" ale nie dałam rady.... naciągana srasznie!!! Myślałam ze zasne kilkakrotnie! Juz o wiele bardziej polecam Serie Chłopak z sąsiedztwa - zawiera 3 książki (chłopak z sąsiedztwa, włoska przygoda i kiedy chłopak poznaje dziewczynę) - swietna fabuła, fajny styl pisania ( w formie e-mail) no i taka ... łatwa:D Miła i dobra na długie wieczory jest też Papla - własnie czytam 2 tom. I to chyba wszystko godne polecenia tej autorki.
Jednak wole sięgać po coś w stylu Musierowicz, Siesickiej czy Lucy M.Montgomery. Są bardziej przyziemne i realne, a bohaterowie mają to "jajo", tą smykałkę, to coś co czyni ich takimi prawdziwymi, podobnymi do nas. Raczej trudno jest chyba porównywać się do genowiańskiej księżniczki czy nastoletniej dziewczyny co widzi duchy. Aczkolwiek uważam różnież że można czasami "zaszaleć" i poczytać o czymś "nie z tej ziemi" .