Mam na imię Georg i mieszkam na ulicy Humleveien w Oslo razem mamą, ojczymem i Miriam – przyrodnią siostrą. Mój prawdziwy tata umarł, kiedy miałem zaledwie cztery lata, czyli jedenaście lat temu. Niewiele mam własnych wspomnień związanych z ojcem, reszta to kasety video i zdjęcia. Kiedy tata dowiedział się, że umrze napisał dla mnie opowiadanie. „Napisał historię o <<Dziewczynie z pomarańczami>>, żebym ją przeczytał, kiedy będę już dostatecznie duży, by ją zrozumieć. Taki list do przyszłości.”



Tym, mam nadzieję, miłym wstępem chciałabym Wam polecić lekturę książki „Dziewczyna z Pomarańczami” Josteina Gaardera. Nie ukrywam, że jest to jeden z moich ulubionych autorów. Sama powieść trochę nie pasuje do pory roku, lepiej ją czytać w jesienne lub zimowe wieczory niż na plaży na wakacjach, kiedy to wolimy bardziej lżejsze gatunki. Jednak warto chociaż spróbować ją przeczytać. W sumie książka jest adresowania do młodzieży, ale ma uniwersalną tematykę, która dotyczy każdego. Jest to powieść o miłości i śmierci, która zmusza czytelnika do zastanowienia się nad pewnymi sprawami. Przeczytałam ją dwukrotnie z przerwą trzech lat i mogę stwierdzić, że nigdy się z niej nie „wyrasta”. Gaarder skonstruował fabułę w sposób niezwykły, a zarazem prosty i logiczny.


“Gaarder ma odwagę zadawać najtrudniejsze pytania, niczego nie owijając w bawełnę (…). Autor imponuje śmiałością i powagą, gdy serwuje młodym czytelnikom tego rodzaju egzystencjalne pytania. Pozwala sobie na sentymentalizm i prostotę, lecz nigdy nie popada w tanie filozofowanie. <Dziewczyna z Pomarańczami> to powieść, przy której płacze się bez uczucia, że zostało się oszukanym.

<Dagbladet>”

Jak wszystkie książki autora daje do myślenia, a przede wszystkim zostaje w pamięci. Historia jest ciekawa i nieprzewidywalna, a przy tym wzrusza.

Edit by Mori: wypowiedź niezgodna z zasadami działu, +1