zdziwilo mnie ze nikt do tej pory nie poruszyl tematu przygod Matta i brakujacego ciagu dalszego. podobno prace Tomka Pacyńskiego nad tekstem ostatniej czesci byly mocno zaawansowane ale od jego naglej smierci poza lokoniczna wzmianka na stronie Runy o postepowaniu spadkowym nikt nic nie wie. slyszalem tylko ze ponoc Bialolecka byla chetna kontynuowac dzielo ale choc uslyszalem to na stoisku Runy na Targach Ksiazki czy na Polconie nie zostalo to w zaden sposob potwierdzone pozniej. czy ktokolwiek wie cokolwiek na ten temat?
dla tych co nie czytali:
Pacyński stworzyl swietna jakby kontynuacje losow niektorych postaci znanych wszystkim z legendy Robina z Sherwood. glownym bohaterem jest Matt - wczesniej znany jako nienajmadrzejszy syn czy tez pomocnik mlynarza i drugoplanowy czlonek bandy Robina. okazuje sie ze wcale nie jest taki glupi a wrecz przeciwnie, a jego dalsze losy sa mroczne i pokrecone. w ogole caly cykl jest miejscami bardzo mroczny, dolujacy, Pacynski chyba lubil gnoic swoich bohaterow. choc przyznam ze dzieki temu sa oni jakby bardziej prawdziwi i ludzcy. anyway, mamy tu do czynienia z mroczna magia druidow i starszych ludow, innymi swiatami i mozliwoscia przejscia don, spora dawka swietnie opisanych scen walk, ludzkiego k...estwa, przewijaja sie taki postacie jak Marion, czy szeryf, ktorzy nie sa tacy jednoznacznie "dobrzy albo zli". powiem nawet ze bardzo polubilem szeryfa
generalnie calosc czyta sie bardzo dobrze choc po niektorych rozdzialach mozna sie niezle zdolowac co nie przeszkadza czytac zachlannie dalej.
Autor wydal do chwili swej smierci 2 i pol tomu cyklu, zabraklo tylko 2 czesci 3 tomu
Sherwood - 1 tom zostal wydany najpierw jako osobna calosc zdaje sie przez Proszynskiego, pozniej Pacynski przeredagowal go i pokontynuowal kolejnym tomem i polowka nastepnego w Runie (Sherwood, Maskarada, Wrota Swiatow - Zla piosenka)
Goraco polecam, wg mnie swietna rodzima fantasy.
polecam rowniez inne ksiazki Tomka - glownie opowiadania (3 zbiory) i jedna powiesc (nie do konca fantastyczna).

No poki nie przeczytałem posta w ogole zapomniałem, że miałem styczność z tym autorem, historia jest naprawde ciekawa to musze przyznać. W szczególności podoba mi sie pomysł takowy że to druidzi stoją po przeciwnej stronie barykardy i robią za tych "złych". A co informacji o dalszej części, mi obiło sie natomiast ze jego dzieła ma kontynuować jego syn. Nie wiem czy też to jest prawda, ale podobno też nawet ostania wydana część była redagowana przez syna. No może to tylko plotki a mi sie miesza w głowie, ale tak coś mi sie obiło o uszy. JA sie przyznan, że nie skończyłem czytać, nie znalazłem ebooka ale wszystko jest do zrobienia jeśli czas pozwoli ;]

Pacyńskiego cenię właśnie ze względu na ten mroczny klimat przejawiający się w jego twórczości. Pamiętam, ze barzo podobało mi się opowiadanie "Komu wyje pies" pochodzące z jednej z książek cyklu "Sherwood". Naprawdę kawał dobrej mrocznej fantasy. Co roku obiecuję sobie żeby przeczytać cały ten cykl ale jakoś zawsze znajduje się coś innego, co trzeba koniecznie przeczytać. Brak zakończenia cyklu mnie dodatkowo zniechęca - bo nie po to czytam 2 tomy żeby nie poznać zakończenia w trzecim.


Czytałem zbiór "Smokobójca" (wydany chyba już po jego śmierci) ale ponieważ większość z opowiadań tam zawartych już znałem z czasopism, to książka była dla mnie rozczarowaniem.

Kilka lat temu wstecz czytałem również jedną z nielicznych polskich political fiction, czyli "Wrzesień". Ją również polecam, chociaż z pewnością nie jest to literatura z najwyższej półki, to jednak warto znać, choćby ze względu na poruszane tam kwestie. No i to ciężkie pióro Pacyńskiego... Szkoda, że zmarł - mógł napisać jeszcze kilka naprawdę świetnych książek.

sporo akcji i magii mozna znalezc w 2 zbiorach opowiadan - Linia ognia i Szatanski Interes - ulozonych chronologicznie przygodach Matyldy i Dziadka Mroza w stylu urban fantasy. wciagajace polaczenie akcji a la Magda Kozak z polowaniem na magiczne stwory jak w Klamcy Cwieka (choc Pacynski z tym pomyslem byl chyba pierwszy). z opowiadaniami wspomnianymi przez Kellhusa zetknalem sie dopiero w zbiorze Smokobojca (faktycznie wydanym posmiertnie) i mnie zachwycily, szczegolnie Wspomnienie ktorego narratorem jest kot. kto wczesniej nie czytal w czasopismach szczerze zachecam do siegniecia po ten zbior. na sieci znalazlem tez jedno opowiadanie nawiazujace do Sherwood ale napisane troche tak zartobliwie - mozna sie niezle posmiac zwlaszcza jesli czytalo sie wczesniej sam cykl.
Kellhus, jesli nie chcesz czytac calego cyklu ze wzgledu na brak zakonczenia to polecam samo Sherwood (1 tom) - stanowi jakby odrebna calosc a Maskarada kontynuuje tylko watki (skad inad bardzo dobrze kontynuuje )

------------------ Dodano: Dzisiaj o 12:17:41 ------------------
strasznie szkoda ze zmarl - ze wzgledu na niego samego jak rowniez ze wzgledu na jego proze i to co mogl jeszcze stworzyc. pamietam ze wiadomosc o jego smierci mocno mnie poruszyla - bylem swiezo po drugim czytaniu cyklu z wielka nadzieja na ciag dalszy, w dodatku widzialem i gadalem z Tomkiem chwile na Targach Ksiazki w PKiN w wawie ledwo miesiac czy dwa wczesniej..