Ja czytałem kiedyś pilota Pirxa i bardzo mi się to podobało. Niestety nie czytałem jeszcze nic innego Lema. Słyszałem tylko ze "Solaris" (film) był słaby i to mnie odstraszyło od czytania póki co.

Edit by Obi: Ostrzeżenie za brak argumentów.

Może zaraz napiszę herezję, ale uważam że twórczość Lema wcale nie była dobra, powiem więcej, chcąc często zamaskować brak oryginalnych i zwariowanych pomysłów specjalnie stosował zawiłe opisy i skomplikowany język. dzięki temu może wydawać się że autor należy do tych z "wyższej pułki". uważam że tak nie jest. Ponieważ mój tata był zapalonym fanem fantastyki mam w domu całą ścianę książek o tej tematyce, w tym ze 4 Lema. Ja również od dziecka wykazywałem zainteresowanie fantastyką i większość z tych pozycji przeczytałem. Natomiast za nic nie potrafiłem przebrnąć przez Lema. Nazwijcie mnie ograniczonym ale formy językowe w jego książkach są tak przesadzone, że traci się całą przyjemność z czytania. Akcja schodzi absolutnie na 2 plan, i żeby jako tako zrozumieć tekst należy go przewertować kilka razy. Stanowi to sofistą męczarnię i dlatego uważam, że istnieją inne, lepsze sposoby spędzania wolego czasu przed książką; chociażby Tolkien

Ja akurat nie odniosłem takiego wrażenia i dla mnie to były oryginalne pomysły( przynajmniej jeśli rozpatrywać czasy w których pisał, bo wiadomo, że po takim czasie wiele rzeczy które kiedyś wydawały się bardzo nowoczesne teraz są bardzo przestarzałe), które może były dość zwariowane, ale właściwie nie jest to jakaś większa wada w książkach SF( oczywiście z umiarem). Tyle, że to jest już subiektywna opinia czytelnika i każdy może mieć własne zdanie.



I to mi nie przeszkadzało, bo szybko zrozumiałem, że nie akcja jest tu najważniejsza.



Tu również każdy odczuwa to inaczej, ja zwykle nie miałem aż takich problemów ze zrozumieniem.

Lem pisał charakterystycznie dla SF w tych latach i biorąc pod uwagę nasz wschodni blok - wtedy dominowała (fakt ,że męcząca) zawiłość techniczna i specyficzny język (czasem opis startu zajmował kilka kartek). Można jego twórczość zaliczyć do Twardej SF - jednakże nie tyle styl się u niego liczył co przebogata fantazja i umiejętność stworzenia przekonywujących rysów psychologicznych ludzi zwyczajnych postawionych wobec niezwyczajnych wydarzeń. Dla mnie klasykiem jest powieść "Powrót z gwiazd", która jest SF tyko dlatego, że dzieje się w nieokreślonej przyszłości gdy ludzie odkryli sposób na tłumienie swych emocji. "Tylko dlatego" ponieważ gdyby umieścić akcję we współczesnym świecie i zamiast środka tłumiącego emocje zastosować jakieś współczesne leki antydepresyjne plus odpowiednie narkotyki itp. to można by tą całą historię z powodzeniem opisać nie zmieniając zbytnio akcji. Dlatego ja tą powieść traktuję raczej jako psychologiczną a nie SF. Geniusz Lema objawia się przy okazji właśnie tym, że potrafił on wyjść poza swoją epokę i opisać świat bliższy nam współczesnym - m.in. takie zaaskakująco nieraz trafne spostrzeżenia dotyczące przyszłości zdobyły mu uznanie na całym świecie.

Hm! Lem sam o sobie nie mówił, że jest pisarzem SF. Wszystko przez komunistyczną cenzurę, która mogła przepuścić jego wizje tylko w takiej konwencji. Dla mnie Lem jest Prorokiem! Choć dla wielu zabrzmi to niesamowicie biblijnie. Sam nie zaliczał się do wierzących, ale w jego twórczości jest wiele odniesień do Boga i pytan o te problemy.
Lem jest filozofem i chyba ostatnim człowiekiem prawdziwie renesansowym w swojej wiedzy. Chłonął tę wiedzę ze wszystkich dziedzin i dzielił się nią, oraz ewentualnymi skutkami w przyszłości. I w wielu sprawach miał rację.

Sporo Lema przeczytałem... i trzeba przyznać, ze nie jest równy... Najfajniejszy jest środkowy okres jego twórczości. Co mi utkwiło w pamięci z jego twórczości to Golem.... Historia komputera wojskowego, który stał się pacyfistą i odmówił wykonywania rozkazów, który maił władzę nad czasoprzestrzenią i dokonał autodestrukcji. Powrót z gwiazd... zbyt się rozpisuje o świecie przyszłości, ale poruszył ciekawy problem wyobcowania kosmonauty powracającego na Ziemię po locie z prędkością podświetlą...
Kongres Futurologiczny... naprawdę warto... Matrix.

Książki Lema bardzo mi się podobały. Moje ulubione to opowieści o pilocie Pirxie.

/edit by muaddib2: Ostrzeżenie za brak argumentów.

mnie ksiazki Stanislawa lema nie przypadly do gustu kiedys zakupilem sobie Bajki Robotow ale to chyba nie moj klimat beznadziejne historie ktore w ogole mnie nie wciagnely ktore w ogole nie mialy sensu liczylem ze wciagnie mnie ta ksiazka ale okazalo sie inaczej zbyt skomplikowany jezyk zero akcji taka ksiazka bez ladu i skladu ktora nie trzyma sie kupy

Dzisiejsza młodzież niestety nie sięga często po książki.Starsi autorzy wogóle nie są im znani.Poza tym zmiany w naszym szkolnictwie często bezsensowne i mijające się z celem nie sprzyjają rozwojowi kultury czytania.Jeśli chodzi o twórczość Lema co najmniej trudną niedługo wogóle nie będzie on znany młodszym czytelnikom.

Uwielbiam twórczość Stanisława Lema, szczególnie "Cyberiadę" i "Szpital przemienienia" (oglądałem też jego adaptację filmową). Stanisław Lem posługuje się ciekawym, alegorycznym językiem, mówiąc o ważnych problemach w sposob zaszyfrowany. Jako dziecko przeczytałem "Bajki robotow" i "Opowieści o Pilocie Pirxie". Obie te książki zachwyciły mnie, wprowadzily w inny, nieznany, "kosmiczny" swiat. Rysowalem nawet komiks, adaptację "Opowieści o Pilocie Pirxie".

"Szpital przemienienia" porusza problematykę wojenną, akcja dzieje się w czasie II wojny światowej w szpitalu, [spoiler]do którego wkraczają hitlerowcy.[/spoiler]
Na pewno jest to lektura, która nie pozostawi Cię obojętnym. Film też jest świetny, [spoiler]jego dokumentalnosć swietnie przedstawiają ginące kolory, barwny obraz zamienia się w sepię.[/spoiler]

"Okres" na Lema miałem gdzieś tak w latach 80-tych. Pamiętam, że nawet kupowałem większość książek, które były wtedy dostępne. Ale, w odróżnieniu od większości z Was, nie czytałem ani "Bajek..." ani "Opowieści...", a moją ulubioną jest, może trochę nietypowo, "Śledztwo". Pamiętam do dzisiaj wrażenie, jakie na mnie zrobiła. Przeczytałem ją w kilka godzin, skończyłem późnym wieczorem i... nie mogłem zasnąć. No cóż, byłem wtedy młody dzieciak . Wiem, że jakieś 10 lat temu pojawił się w Teatrze Telewizji spektakl na jej podstawie. Serdecznie polecam i książkę i teatr.

Zgadzam się również. Ja Lema pamiętam dwojako. Najpierw tak jak u wielu Pilot Prix, do którego niestety nie zostałam jakoś szczególnie zachęcona. Następnie po Lema sięgnęłam po wielu latach i był to również "Pamiętnik znaleziony w wannie". Przyznam się że czytając to po raz pierwszy poniekąd się męczyłam i z dzisiejszej perspektywy widzę że było na tę książkę za wcześnie co mnie do Lema na pewien czas zraziło. Dopiero po 3 latach studiów, kilku porządnych wykładach z filozofii, teorii polityki jak i historii Polski sięgnęłam po tę książkę po raz kolejny i niejako zaczęłam odkrywać jej znaczenie i fascynować Lemem. Myślę, że każdy Lema czyta na swój sposób i co najważniejsze w swoim czasie. Dlatego warto jest mimo czasem pierwszej niechęci spróbować jeszcze raz, bo może wtedy odkryjemy Mistrza dla siebie.

Nooo... czuję, że w końcu doczytam Lema:

Na stronie agory jest juz oficjalny komunikat:

http://www.agora.pl/agora_pl/1,67266,5786703.html

(prawie) wszystkie książki Lema od najbliższej środy co tydzień z Wyborczą, każda z jakimś bonusem (wywiad, esej...).


pozdrawiam

Drogo :/ Rozumiem jakby wszystkie były w cenie 10 zł, to jeszcze, jeszcze. Ale 4 x 19,99 w miesiącu to już prawie stówa. W takim razie sobie odpuszczę.