Przypominajac sobie moje lata dziecinstwa zaczynalysmy z mama od malenkich ksiazeczek o niewielkiej ilosci katrek z obrazkami "Poczytaj mi mamo" uwielbialam te wieczory, nigdy nie szlam spac jako dziecko 5 lub 6 letnie, bez tejze lektury, z czasem zaczelam sama czytac moje ulubione basni Andersena Grimm,niektorych sie nawet balam i czytalam wspolnie z siostra, ale potem przechodzilo. Jednak najlepsze na swiecie dla mnie jako dziecka byly isa muminki, zawsze dreczylam pania bibliotekarka czy sa juz, stalam sie dzieckiem od muminkow, uwielbialam ich klimat trudny tajemniczy, wloczykija , mala mi itd, co do Kubusia czytalam i ja sama i mojej siostrze, zanim nie wszedl na ekrany film i ni zrojnowal moich wyobrzen o misiu lakomczuszku...

Ja czytam Kubusia Puchatka, Franklina, Reksia , Bolka Lolka, i takie w których są przedmioty które interesuja moje dzieci, córeczka lubi rózne ze zwierzątkami , synek znów gdzie są jakies pojazdy jest taka seria o framerze Gustawie sa tam ładne obrazki i ciekawe humorystyczne historie z życia na wsi.

mojemu bratu czytam tradycyjne bajki typu : lampa alladyna, śpiąca królewna, piękna i bestia. Nie czytam mu żadnych z bardziej aktualnych pozycji, gdyż nie uważam że sa to pozycje które moglyby czegoś nauczyć moje dziecko

Mogę powiedzieć jakie bajki najbardziej lubiłam w dzieciństwie. Były to przygody wróbelka Elemelka.
Do tej pory pamiętam jak mama mi je czytała. Niektóre po pewnym czasie znałam na pamięć.
Gdy byłam starsza czytałam te bajki mojej młodszej siostrze.
Polecam, są bardzo zabawne o zwierzętach, rozwijają wyobraźnię.

Ja już "wyrosłam" z czytania bajek mojej córce. Ona sama ma juz prawie 12 lat. Ale za to znalazłam dla niej serię super książeczek o Wandzie autorki Geisler Dagmar ( "Tajne zapiski Wandy", "Wanda i antydziewczynska banda" i "Wanda- ściśle tajne"). same je nawet z ciekawości przejrzałam, zanim dostały sie w ręce córki. Są to opowieści bardzo rezolutnej dziewczynki w wieku bodajże 10 lat. Ta dziewczynka to miejscami mały diabełek, a miejscami istna anielica. Bardzo urocze jest spojrzenie Wandy na świat, jej rozterki, utarczki z rówieśnikami, relacje z domownikami. Polecam naprawdę takim 10-12-latkom, przede wszystkim dziewczynkom. Moja córka, z reguły do czytania anty ( nie wiem po kim to ) książeczki przeczytała od okładki do okładki i jeszcze mi opowiadała.

Mój synek najbardziej lubi "Brzydkie kaczątko". Potrafi nawet przez godzinę siedzieć i "czytać" tę bajkę. Piszę "czytać" w cudzysłowie ba moja pociecha ma dopiera 2,5 roku i już umie tę bajeczkę na pamięć. Ogólnie często czytam synkowi baśnie Andersena i braci Grimm. To piękne historyjki, w których nie ma strzelanek, bijatyk. Poza tym każda z nich ma swój morał i szybko się ją czyta. Mam książkę, która ma dużo obrazków, dzięki nim moje dziecko "widzi" to co ja mu czytam i szybciej zapamiętuje.

Andersena nie lubię i raczej nie bede tego czytać dziecku, uważam że jego "bajki" sa mało bajkowe, za dużo w nich okrucieństwa (czerwone buciki np.) i ogólnie jakoś do mnie nie przemawiają. bardzo za to lubię braci Grimm, chociaz trzeba je troche cenzurować. ja z dzieciństwa pamiętam małe ksiażeczki "poczytaj mi mamo", moja ulubiona to był Antycymonek;) moje dizecko na razie w ksiażeczkach interesują głównie obrazki, ale są takie fajne małe ksiażeczki - klasyka wierszyka, gdzie mozna znaleść takie wierszyki, jak "lokomotywa", "Paweł i Gaweł" czy "Chory kotek". są to na tyle wartościowe pozycje, zę na pewno będę je czytać mojemu synkowi.
jako dziecko bardzo też lubiłam poza typowymi bajkami takie ksiażki jak Ferdynand Wspaniały czy twórczosć Curwood'a.

Zdecydowanie nie były to bajki z serii "zabili go i uciekł". Raczej przypominam sobie pouczające historie zawarte w tkich zbiorach jak "bajarka opowiada" czy "baśie Christiana Andersena".
Pamiętam że uwielbiałam także, gdy mam czytała mi baśnie braci Grimm albo Perault.
Współczesne bajki dla maluchów jak Kubuś Puchatek czy Muminki (tak, sa także w wersji papierowej) nie oddają już tego klimatu co stare dobre, "Baśnie Polskie", choć tez nie są złe.
Może to i urok dzieciństwa zmienia nasze spojrzenie, ae smi zastanówcie się, co yło lepsze: sierotka marysia i krasnoludki, uczące współczucia dla innych czy smerfy (choć sympatyczne to jednak uczace cwaniactwa)?

Bardzo fajna jest seria książeczek dla dzieci "Koszmarny Karolek i....... wszy,.... zębowa wróżka,.... nawiedzony dom, ....klątwa mumii. Jest tych części bardzo dużo i ciągle ukazują się nowe. Każda z książek opowiada o innych perypetiach. Są to przezabawne historie małego chłopca, małego urwisa, z którego rodzice chcą zrobić grzecznego chłopca, ale niestety nie jest to takie proste. Moja córka uwielbiała słuchać, gdy jej czytałam, świetnie się przy nich bawiłyśmy obie ) Polecam

Odwołując się do klasyki, poleciłabym oczywiście baśnie braci Grimm... i mojego ulubionego Ołowianego żołnierzyka. Jego historia zawsze mnie poruszała, oddziaływała na moją wrażliwość. Moim zdaniem trzeba wyszukiwać takie bajki, które mają właśnie w sobie głębię rzeczy ważnych, poruszają trudne tematy, ale jednocześnie nie mają w sobie okrucieństwa, nie są brutalne i nie mącą dziecięcego spokoju, poczucia bezpieczeństwa. Delikatnie przemycają natomiast treści wychowawcze, otwierają dziecięce oczy na świat, nie tylko ten bajkowy, ale również ten najprawdziwszy, rzeczywisty, codzienny. Do tego typu utworów należał cały cykl "Opowiadań na dobranoc"... niestety nie pamiętam autora. Były to krótkie historyjki, których głównymi bohaterami były... dzieci. Każde z nich miało jakiś problem, z którym musiało się uporać. A to młodszy brat, któremu chętnie się dokucza, a to nielubiana koleżanka, której nie chce się zaprosić na urodzinowe przyjęcie. Sprawy ważne dla dziecka, wzięte z jego życia, podane przez autora subtelnie, odwołujące się do dziecięcej uczuciowości, ale również będące skarbnicą wychowawczych przesłanek dla dorosłych czytelników. Hmm... szkoda, że nie mogę skojarzyć nazwiska autora, pamiętam tylko, że były to niewielkie książeczki w żółtych, twardych okładkach. Ale może jeszcze moi rodzice zachowali gdzieś te perełki dziecięcej literatury. Przy następnej wizycie w domu sprawdzę to na pewno :)

Ja bardzo lubiłem bajki Disneya Kaczor Donald, siostrzeńcy i Sknerus, Myszka Mike, Kubuś Puchatek, itd. Mama czytała mi, co wieczór po trochu ja swoim dzieciom też będę je czytał jak będą chcieli. Lubię je za idealny świat za śmieszne wydarzenia i ciekawy klimat.

Wiele osób wypowiada się o baśniach braci Grimm. Ciekawe ile z nich czytało nieocenzurowane wersje, w który występuje np. gotowanie w oleju (i nie chodzi tu o frytki). Dzięki, ale synowi czytam baśnie Andersena, książki o Muminkach i Kubusiu Puchatku. Na poznanie okrucieństw tego świata ma jeszcze czas i nie musi to nastąpić przy pomocy bajek.

Ja swoim pociechom czytuję Baśnie Braci Grimm. Baśnie opowiedziane dla dzieci Hans'a Christian'a Andersena, Alicja w Krainie Czarów Lewisa Carrolla, Serie powieści o Muminkach Tove Jansson. Są to naprawde piękne bajki i baśnie i chyba każdy to wie i je zna. Chyba nie muszę pisać dlaczego je wybrałam dla dzieci? Każdy sie chyba domyśla...

Moj chrzesniak równiez uwielbia jak mu czytam Puchatka. fakt ze moze go czasem obejrzec w telewizji nie przeszkadza w zainteresowaniu przy czytaniu bajki. mysle, ze nawet dzieki telewizji latwiej mu sobie wyobrazac sytuacje z ksiązki, bo dostał juz podpowiedz jak postacie wygladaja i sie zachowują. telewizja nie zabija jego wyobrazni ale wyrecza go przy wykreowaniu w umysle postaci, a to przeciez ciezki proces, któremu dzieci moga niechetnie sie poddac, wiec polecam przede wszystkim ksiazki , ktore juz maja swoje ekranizacje... kiedy maluch bedzie wiekszy na pewno sam zadecyduje o swoich ksiazkowych preferencjach.

pozdrawiam

Ja osobiście dzieci nie mam, ale sama sobie przed snem czytam bajeczki:) Uwielbiam wiersze Jana Brzechwy, chyba dlatego, że są pełne rymów i bardzo wesołe:)) A co do bajek to nie jets to raczej bajka, ale wręcz kocham "Małego Księcia". Pisałąm juz w innym poście o nim. Mały Książe to ksiązka która najlepiej odzwierciedla wnętrze dziecka:) poprostu wzrusze do łez.. Smutne ejst, że z wiekiem ludzie zapominają o tym co naprawde jest w życiu piękne..