O:) to w takim razie pospieszę się z tym organizowaniem książki, zwłaszcza, że może się przydać w mojej pracy magisterskiej, gdzie pisze o lęku przed genetyką i manipulacjami biologicznymi w fantastyce I w sumie racja, film zwrócił moją uwagę i sprawił, że chcę poznać książkę. Pytanie czy o to chodziło twórcom filmu czy to tylko efekt uboczny:P...spokojnie, ja po prostu lubię szukać dziury w całym, więc uznajmy to za pytanie retoryczne

znam i książkę i film i musze przyznać, że ksiązka była dużo lepsza- ciekawiej przedstawiono wampiry, które bohater zabijał kołkami. W filmie wampiry to tylko zombie innego rodzaju: szybsze, ale można je zabić ogniem z broni palnej bez celowania

Oglądałam tylko film i szczerze ... jak na taką otoczkę jaka został ubarwiony ten film przed premierą, to był on kiepski, wręcz tandetny. Przez połowę filmu nic, kompletnie nic się nie dzieje. Sorry ale dla mnie czegoś takiego nie powinni w ogóle dopuścic do kin. Jest to zwykłe naciąganie ludzi. Ten film uważam za zmarnowanie czasu oraz pieniędzy. Jeśli akcja w książce też rozwija się dopiero od jej połowy, to niestety, ale nie jestem zainteresowana jej przeczytaniem.

A ja nie wiem czemu wy tak wieszacie psy na filmie
Film przez niektórych uznawany za horror tak naprawden im nie jest ani nie miał ambicji nim byc. Jest to film raczej psychologiczny, co przeżywa człowiek gdy jest całkowicie sam. Fakt moze koncówka jest taka sobie, ale naprawde jak dla mnie pierwsza połowa filmu trzyma fason. Mi się film naprawde podobal. Polecam poszukac na necie 2 wersje zakonczenia naprawde zmienia wiele. Szkoda ze twórcy nie wykorzystali tej alternatywy dla zakonczenia filmu.

Niestety znam tylko film, i skutecznie odstraszył mnie od dalszych kontaktów z Legendą. Nie ma w nim jakiejś niesamowitej akcji, dramatyczna jest jedynie gra Willa Smitha. Zakończenie banalne i słodkie, aż zęby bolą. Nie wiem ile Amerykanie mogą takich filmów zrobić, ale końca złej passy nie widać...

książkę czytałem dopiero po filmie (2007) - jak dla mnie film jest dobry ale... tylko dla tego, że trzyma się dobrej historii. Ten motyw z epidemią i wściekłym społeczeństwem i ocalałym człowiekiem próbującym uratować sytuację- świetne. Ale sam film jest... pusty. Mógłby być bardziej rozbudowany. Lubię Willa wiec jego gra podobała mi się, ale film był zrobiony chyba pod niego. Rzeczywiście zakończenie było kiepskie, ale wydaje mi się, że te alternatywne jest jeszcze gorsze i cieszę się, że nie zostało ono wybrane. Myślę, że Neville wcale nie musiał tam zginąć, rzuciłby tego granata i po prostu by się schował, dałby radę ;p.

Tak czytam i czytam i zaczynam się zastanawiać czy w ogóle warto czytać książkę, film obejrzałem i co by nie powiedzieć podobał mi się i pod względem koncepcji ukazanego NY z hasającymi po nim jeleniami i wariującym powoli bohaterem. Nie powiedziałbym że film jest pusty... no może i jest... . Tak czy inaczej z całego filmu najbardziej ruszyła i to nie tylko mnie scena śmierci psa, może dlatego że wszyscy moi znajomi bez wyjątku mają, tak jak ja psy, może dlatego że w takich warunkach możliwe było by, że zareagował bym tak samo... . Ogólnie staram się nie oceniać ani filmów ani książek coś podoba mi się bardziej lub mniej ale to i tak moja ocena, ktoś inny może mieć skrajnie inne zdanie i ja to zaakceptuję bo dlaczego nie. Podsumowując film jest dobry książki nie czytałem i niech tak zostanie.

W książce sprawa psa ma się prawie zupełnie inaczej, ale jest chyba jeszcze bardziej przejmująca.

Serdecznie dziękuję ostrzeżony zostałem, od książki trzymam się z daleka, no przecież nie będę się dobijał psychicznie.

Czyli wychowany przez Hollywood i Happy End?
Książka (film trochę też) starała się pokazac rozterki ostatniego człowieka na ziemi. Kiedy nie ma innych ludzi - pies staje się kimś jeszcze biliższym, jeszcze bardziej wartym posiadania. Wątek z psem w książce jest bardzo rozbudowany i bardziej realistyczny niż ten w filmie.

Książka jest naprawdę warta przeczytania - np. groza, którą się odczuwa. Żal przemieszany ze strachem, strach czasami przechodzący w ironię. Głowny bohater to zwykły człowiek (inaczej niż filmie, gdzie to superman i w dodatku naukowiec ). Łatwiej się utożsamic z bohaterem książki i wczuc w jego rozterki.
Poza tym książka budzi grozę przez to że autor nie dopowiada jak się to i to skończyło. Czasami wiemy, że coś strasznego nastąpiło (nie wdaję się w szczegóły by nie popsuc) i wiemy, że główny bohater to przeżył, ale tylko domyślamy się ile go to kosztowało - i nie mówię tylko o wysiłku fizycznym, ale i o dylematach moralnych.

A zakończenie książki - to nie co to Hollywoodzki Happy End - książka kończy się tak, że to sprawa dyskusyjna, czy to dobre zakończenie, czy też nie - nie jest to jednoznaczne. Przypomina mi się tutaj Mały Książę czy niedawny film Labirynt Fauna (Pan's Labyrinth) - to typowe przykłady nie Hollywoodzkich zakończeń.

Można by dyskutować czy Happy Endem jest wysadzenie się w powietrze, ale tego robić zamiaru nie mam. Ale owszem zgadza się, w filmach preferuję sielankowe zakończenia, co do książek jest diametralnie inaczej. Zakończenia ani "Wiedźmina" ani "Lux Perpetua" Sapkowskiego Happy Endem raczej nazwać się nie da, a takie właśnie preferuję. No niestety w filmach i książkach to samo zakończenie odebrałbym inaczej... może trochę dziwny jestem... a zakończenie filmowej wersji "Jestem Legendą" nie było wcale a wcale złe, i Ja tak nigdy nie powiem, stwierdziłem tylko że żal mi było psa.

Znam jedynie film. Początek jest niesamowity. Puste ulice, tylko jeden żywy człowiek. Ale im dalej w film, tym gorzej. Te hordy wściekłych zombi... Kompletny brak klimatu. A o zakończeniu to już lepiej nie wspomnę. Lukier aż spływał z ekranu. A mnie od tej słodzyczy brzuch rozbolał. Wiecej nie siegnę po film, ale opinie moich przedmówcow skłoniły mnie do rozglądania sie za książką.

Ja też będę musiała przeczytać książkę. Fakt, spodziewałam się po tym przereklamowanym filmie czegoś innego, ale ogólnie mnie nie zawiódł. Są filmy, gdzie po kilku minutach jego trwania przestaję oglądać, ale ten do nich nie należy. Wciąga, choć nie spełnia oczekiwań. Ja też płakałm z powodu pieska.

Jak dla mnie film był średniej jakości - nie jakiś wybitny, ale dało się go oglądać bez ziewania. Co prawda książki nie czytałem, i szczerze mówiąc - nie ciągnie mnie do przeczytania jej. I również nie podobało mi się zakończenie. Ja rozwiązał bym to w stylu: wynajduje antidotum, ale musi się poświęcić, żeby zadziałało, albo coś w ten deseń. Niepotrzebna ta ocalała kolonia.

Jak dla mnie zarażeni ludzie nie wyglądają na wampiry, ale to i tak mały szkopuł. Zgadzam się z adis. Film bardzo dobrze odzwierciedla tragedię Roberta Nevillea (nawet lepiej niż to jest pokazane w książce, ale to tylko moje zdanie),a szczególnie dobrze ujęte zostały relacje między człowiekiem i psem. Sceny z kobietą i z dzieckiem to rzeczywiście bezsens, ale myślę, że gdyby nie oni to w filmie w ogóle nie zaczęłoby się nic dziać. Poza tym można by jedynie oceniać robotę scenarzystów i aktorską grę Willa, zalecałabym uznać film i książkę za dwie różne rzeczy, bo jak widać tytuł jeszcze niczego nie dowodzi.