Hmm... Nie okreslala bym tych ksiazek jako horror. Czy kazda pozycja w ktorej wystepuja wampiry automatycznie zalicza sie do tego gatunku? Dla mnie "Nocarz" i "Renegat" to calkiem dobra seensacja z krwiopijcami w pierwszym planie. Akcja toczy sie wartko, autorka nie zanudza nas opisami lasu na pol rozdzialu... Niektore watki, owszem, juz sie rozpoznaje ale zwroty akcji potrafia mile zaskoczyc.

IMO to sensacja, a wampiry to tylko sztafaż żeby przyciągnąć czytelnika. Ciekaw jestem, co by się stało gdyby z książki usunąć krwiopijców...

Jakby z "Nocarza" i "Renegata" usunąć wampiry to chyba nie zostałoby za wiele bohaterów w książkach A tak poważnie to wiele książek fantasy i sf gdy przymkniemy oko na elementy fantastyczne można nazwać sensacją czy książką historyczną ale najczęściej ich fabuła nie ma wtedy sensu. Bez wampirów niebyłoby nic niezwykłego w kolejnej tajnej organizacji, jej członkowie jako zwykli ludzie nie byliby lepsi w walce niz zwykli komandosi i nie mialoby sensu to cale ukrywanie sie przed ludzmi maskowanie wybryków wampirów (bo ich nie byłoby) Po usunięciu wampirów byłaby to całkiem inna książka (sprubuj usunąc z jakiejs ksiązki o magach magie = masz książke o wariatach wykrzykujących cos bez sensu i machających rękami).

PS: mam nadzieje, że nie dostane warna za odpowiedź koledze wyżej. W razie czego proszę o napisanie sam osunę post.

M. Kozak jest bardzo płodną pisarką. Jej opowiadania często wychodzą w Farenheicie. Pisze nierówno. Jak chce, to potrafi zadziwić człowieka niezłym tekstem,np. "Sroka" z SFFH, czasem wychodzi jej słabiej np. "Misja niemożebna" z Farenheita.Nocarza i Renegata nie czytałem, więc się wypowiadam połowicznie. Ale i tak jestem ciekaw... co by było gdyby...

Nocarza czyta się w sumie lekko i przyjemnie.Jest pisany sprawnym,dobrym stylem,nie męczy,ot taka historyjka na dobranoc o wampirkach próbujących dostosować się do realiów XXIw. Nie spodobała mi sie kreacja wampirzego świata, ponieważ była płytka i potraktowana jak dodatek do Vespera i jego perypetii a przez to nie uwierzyłem w opowiadaną historię.Postaram sie wytłumaczyć o co mi chodzi.Nie zarzucam braku realiów bo jak wiadomo akcja dzieje się tu i teraz w ludzkim świecie doskonale znanym czytelnikowi, nie gdzieś na odległej planecie czy w dalekiej przyszłości.Są postaci z krwi i kości takie jak Okruszek, który nota bene jest dla mnie najciekawszą ludzką postacią Nocarza.Niby wszystko gra ale świat wampirów i panujących w nim relacji oraz organizacji tegoż świata został jak dla mnie potraktowany po macoszemu.Opis Lordów jest pobieżny, jakby byli mało ważni,nieistotni choć rządzą całym wampirzym plemieniem i od nich zależy istnienie każdego z dzieci nocy. Jesli to Lordowie sprawują wladzę nad życiem Nocarzy, to powinno sie im poświęcić więcej uwagi i dokładniej ich scharakteryzować ale to tylko moja opinia.Poza Ultorem jednak inni Lordowie są dla mnie mało wyraziści, jakby byli tylko tłem moze taki był zamysł autorki.

Mam wrażenie, że dominują tu dwie postawy:
a/ przeczytałem oba tomy i było OK, bo dużo się działo
b/ przeczytałem tylko Nocarza i nie było OK, więc nie czytałem już drugiego tomu
Przeczytałam "Nocarza" z zainteresowaniem, przyjmując postawę lekkiego dystansu, jako do literatury rozrywkowej. Momentami miałam wrażenie jakiegoś dziwnego rozjeżdżania się świata - wampiry, krew, telepatia, bal wampirów, komandosi, miecze, hołdy... cholera, sporo tego, chwilami wręcz ocierało się o klimaty patosu z anime. W sumie jednak było to jakieś nowum i nie bolało.
Jak się powiedziało A, to trzeba było B, więc jak sie ukazał "Renegat" to sięgnęłam i po niego. A wtedy cały swiatopogląd wywrócił mi sie do góry dnem. Spojrzałam wstecz na "Nocarza" i doznałam olśnienia, co mi tam nie grało. Po prostu cała ta historia jest widziana i opowiedziana z pozycji Arleckiego/Vespera, a Vesper jest osobą zindoktrynowaną jak samuraj. Jego świat był czarno-biały. Nic dziwnego, że historia jest dziwacznie niepoukładana, skoro sam bohater jest niepoukładany. Nie wiem na ile Kozak zrobiła to świadomie, a ile wyszło jej to "samo". Podejrzewam, że wiele z tych zabiegów było świadomych, gdyż "Renegat" ma się pod względem psychologicznego pogłębienia postaci do "Nocarza" tak jak "Potop" do legendy o Piaście Kołodzieju. Szczeniak Vesper wyszedł z koszyka i okazało się, że świat jest bardziej skomplikowany niż "psy są dobre a koty złe".
niecierpliwie czekam kiedy pojawi się "Nikt".

Jak narazie przeczytałem tylko "Nocarza". I złego słowa nie mogę powiedzieć. Właśnie umieszczenie w świecie bardzo rzeczywistym, dodaje ksiązce klimatu. A faktem jest.... Jak ktoś nie lubi tematyki wampirów, to książka się nie spodoba. Ja uważam ją za genialną.

Ja lubię wampiry (tak samo jak strzygi, zombie, rusałki, wodniki czy mutanty) a książka mi się mimo to nie podoba. Co ty na to?

Kwestia własnych preferencji. Jak się nie spodobała to trudno. Nie każdemu musi. Wampiry kojarzyły mi sie zawsze ze średniowieczem, jednak przekonałem się do spojrzenia na wampiry w świecie teraźniejszym jak zacząłem grać w RPG Wampir właśnie. Nie każdemu musi takie spojrzenie do gustu przypaść.

Obydwa tomy są bardzo brutalne i przez to wyraziste. Chociaż w renegacie bardziej czuć taki "mhroczny" klimat. Akcja w obydwu książkach toczy się wartko , a przedstawienie świata wampirów zdecydowanie odbiega od stereotypów, które dominują ( wiecie Drucula, zamek, czarno-czerwony płaszcz, zęby wystające na pół metra). Zmienia nasze poglądy na wampiry. Jeśli wam się nie podoba potraktowanie wampirów w taki sposób polecam książki Anne Rice, klasyka literatury wampirycznej (jaka nazwa ).

Gdy czytałem Nocarza, rzuciła mi sie refleksja. Siły zbrojne maja pod swoja kuratela odział wampirów coś jak eskadra supermenów . Wspaniały pomysl wysłac ich gdzieś na akcje niech zwalczają powiedzmy terroryzm albo inne stwory nie z tego świata. Ale nie kolesie brudzą sobie raczki tylko gdy chodzi o sprawe zamieszania w to złych wampirów. ok nie mają czasu . Żałuje , że pomysł nie został rozwnięty, ja widział bym ich zastosowanie w wielu innych stricte wojskowych operacjach , a tak wyglądało mi to na Underworld zmieszany z Bladem w konwencji pseudo wojskowej. Da sie czytać z zaineresowaniem ale pozostawia niedosyt

Z założenia czytam o wampirach wszystko, zakładając, że zdarzają się lepsze i gorsze pozycje. Mogę podpisać się pod powyższymi twierdzeniami, że Magda napisała dobrze, lekko czytającą się powieść, w której nie ma jakichś poważnych uchybień. Poważnych

Nie wiem z jakim pomysłem wyszła autorka kreując świat, ale jeśli miał być to horror bądź kawał dobrej fantastyki - zdecydowanie nie wyszło. Wyszła niewymagająca wiele sensacja, która okraszona stylizowaną brutalnością i wojskowymi wstawkami zdaje się właśnie z lekka 'męską literaturą'.

Drugi niesmak, który pozostał po przeczytaniu zwłaszcza Nocarza, to bardzo, aż za nadto widoczne nawiązania do Wampira Maskarady. Samo podobieństwo Winorośli do Torreadorów, które jest niemal kalką z gry...

Lecz żeby ktoś nie odczytał, że Nocarza przeczytała, skrytykowałam i sobie poszłam.
Fabuła, że tak powiem 'ma ręce i nogi'. Wiemy o co chodzi i do czego nieszczęsna fabuła ma dojść. Sam pomysł jest na swój sposób orginalny, bo wampirów tak pokazanych w polskich specsłużbach jeszcze nie było.

Nocarz i Renegat pozostawiły u mnie dobre wrażenie, z sympatią czekam na trzecią część, chociaż Fabryka Słów zaczyna testować powoli moje nerwy, ciągle przekładając datę wydania.

PS.

Za purystkę językową się nie uważam, ale tutaj aż bolą oczy.

PS.2.
Wampiryczne przeoczenie poprawione zgodnie z sugestią.

Czepiasz się jednego błędu. A jedno powiem.... nie wiem jak ty grałaś w Wampira: Maskaradę... Albo jesteś takim ignorantem... Sam gram w ten system, i w żadnym wypadku Winorośle nie są kalką Venturów... Są odpowiednikiem Torreadorów z Wampira: Maskarady... Pomyśl następnym razem jak coś napiszesz... naprawdę.... a nie ośmieszaj się.....

Zwykle wampiry i czasy współczesne nie współgrają ze sobą, jednak autorka pokazała, że mogą.
W książkach najbardziej spodobała mi się fabuła i wspaniały klimat.
Szczerze polecam każdemu miłośnikowi fantastyki.

Zgadzam się z przedmówcą - wcześniej myślałem, że wampiry paują tylko i wyłącznie do tradycyjnego fantasy - czasy miecza itp. Ogólnie nie lubie połączenia w stylu fantasy (w tym wypadku to z fantsy są tylko wampiry ale...) i rzeczywistość, ale tu wyszło perfekcyjnie. Jestem zachwycony obiema częściami i czekam z niecierpliwością na ostatnią część.