co myślicie o jego wspaniałej twórczości???
Dlaczego tak mało tematów na forum jest???

Myślimy, że jak tak dalej będziesz o każdym i każdej książce temat zakładał, a w nim wrzucał jedną linijkę z pytaniem, to dostaniesz bana.

przeczytałem tylko "bajki robotów", bo do innych książek nie mam dostępu. "bajki..." bardzo mi się podobały, Lem w fantastyczny (dosłownie i w przenośni:) sposób komentuje nasz śmieszny ludzki świat

Ja na razie miałem przyjemność przeczytać "Solaris" i "Kongres Futurologiczny" i przesłuchać na audiobooku Kongres w wykonaniu Adama Ferency.
Jakoś tak nie miałem czasu i możliwości na głębsze analizy jego twórczości.
Co do Kongresu to jakbym nie wiedział, że to pisał Lem do dałbym głowę że to dzieło Dicka .

Lem wielkim był. A czy ktoś z Was wie, że Dick nie wierzył w jego istnienie? Myślał że Lem to sztuczny wytwór komunistów.

Ja miło wspominam Pilota Pirxa - naprawdę pozycja godna przeczytania i przemyślenia. W dodatku fart chciał, że niewielki czas później miałem wielką przyjemność zapoznać się z "łagodną parodią" tegoż w wykonaniu EuGeniusza Dębskiego. Konfrontacja tych utworów daje pełniejszy wgląd w moc pióra... Niby to samo, ale przedstawione w diametralnie inny sposób.
A odnośnie "Solaris"... Żeby amerykańcom orzeszki spuchli za takie ochydne ztrywializowanie i spłycenie tej kapitalnej książki. A już specjalnie Cluney`owi... Bodaj by go

Stanisław Lem najlepszy pisarz XX w. Świetnie napisane Przygody Pilota Pirxa, Obłoki Magellana, słynne Solaris i jeden z moich ulubionych Eden. Polecam wszystkim,którzy lubia najlepszą fantastyke. Lem ma dużo ciekawych przemyśleń, a jego sposób pisania naprawde wciąga i nie pisze jak amerykanie łatwo przyjemnie ale zmusz do myślenia.

ja Dzienniki Gwiazdowe przeczytałem chyba z 10 razy
Kongres Futurologiczny to ich kontynuacja (ostatnio z przyjemnością przesłucham sobie, wcześniej też czytałem wiele razy)

za najlepszą jego książkę uważam Niezwyciężony - to była moja ulubiona książka

a poza tym bardzo lubiłem książkę zawierającą recenzje niestniejących książek (nie pamiętam tytułu), była tam recenzja książki o współczesnym Robinsonie, który zamiast Piętaszka miał Śródkę z trzema nogami

te recenzje nieistniejących książek, czy np. podręcznik do nauki, której nie ma (Summa Technalogie) udowadniają, że Lem zawsze miał nowe pomysły

Hej


Ja też oceniam ją wysoko. To jest w ogóle fajna historia, moim zdaniem aż się prosi o ekranizację. Bardzo lubię też Eden oraz Cyberiadę/Bajki robotów - to w ogóle jedna z pierwszych książek jakie przeczytałem w życiu


Próznia doskonała lub Wielkość urojona - te dwie zawsze mi się mylą, jedna zawiera recenzje fikcyjnych książek, a druga - wstępy do fikcyjnych kisążek

o ironio, niedawno przeczytałam w jakimś artykule, że że niedługo wszyscy będą się przyznawać ze czytali Lema od podstawówki. Rzecz w tym że ja faktycznie od małego jestem obznajomiona - dzięki tacie Czytał mi co zabawniejsze fragmenty przygód Trurla i Klapaucjusza (:
Nikt nie stworzył bardziej wielowarstwowych, złożonych powieści, nikt tak się nie bawi konwencją. Dick twierdził, że Lem musi być komórką komunistycznego wywiadu - to wiemy wszyscy. Ale nie wszyscy wiedzą, że mówił to w oparciu o analizę jego tekstów - wg Philipa Kindreda nikt nie jest w stanie pisać tak różnorodnymi stylami literackimi
Dzienniki Gwiazdowe i Cyberiadę (koniecznie wydanie z ilustracjami Daniela Mroza) cytować z pamięci; znakomita Solaris, Eden, Niezwyciężony, Maska bodaj... fantastyczna sprawa x]

Należę do tych, którzy rzeczywiście zaczęli przygodę z Lemem dosyć wcześnie (ale nie w przedszkolu ). W moim przypadku - końcówka szkoły podstawowej. Fantastykę wręcz "pożerałem". Na przestrzeni lat przeczytałem wiele jego powieści. "POWRÓT Z GWIAZD" . "OBŁOK MAGELLANA" to dla mnie klasyka technicznej fantastyki. Ciekawie się ocenia te książki z punktu naszej dzisiejszej wiedzy technicznej i ogólnej, tutaj chylę czoła przed wizjonerstwem Mistrza. "BAJKI ROBOTÓW" zaczęły mnie rozśmieszać w wieku "pomłodzieńczym". Dopiero wtedy byłem w stanie dostrzec subtelności nazewnictwa, cały skomplikowany system świata robotów stworzony całkowicie od podstaw no i oczywiście mnóstwo ukrytych przywołań do ówczesnej Lemowi rzeczywistości. Zresztą to dosyć częsta sytuacja w jego twórczości. "KATAR" to dosyć ciekawy kryminał. "OPOWIEŚCI O PILOCIE PIRXIE" wymagają od czytającego trochę cierpliwości, ale warto.

ja jedynie Bajki robotów i Solaris mistrza czytałem, tym niemniej bardzo mi się podobały i zapadły w pamięć

Szkoda tylko, że pod koniec swojej twórczości literackiej skupił się już jedynie na pisaniu esejów. Swego czasu przeczytałem sporo książek jego autorstwa, jedną po drugiej i do dziś najbardziej utkwił mi w pamięci Niezwyciężony i cykl opowiadań o dwóch zwariowanych konstruktorach Trurlu i Klapaucjuszu .

No właśnie na tym polega kłopot z Mistrzem, że jest dla wielu ludzi za trudny.
I na tym jeszcze polega kłopot z Mistrzem, że jest dla wielu ludzi za łatwy.


Wybór nieodpowiedniego dzieła Lema może spowodować odwrót od całej fantastyki - a dla wielu Lem jest jedynym kontaktem z fantastyką.
Wybór właściwego - wiadomo czym skutkuje... Jego powieści można odczytywać na wielu poziomach i uwierzcie na słowo, że można do nich wracać wielokrotnie i wraz z każdym kolejnym rokiem znajdować nowe koncepcje, które staną się dla nas natchnieniem do przemyśleń. A do szukania drugiego dna w bajkach i do zrozumienia eseistyki Lema powoli się dorasta. Ja ciągle dorastam... I podejrzewam, że Lem jeszcze zrobi jakąś rewolucje w moim światopoglądzie (choć raczej niewielką rewoltę:P)

Simon ma racje. Stanisław Lem może wydać się wielu czytelnikom „za trudny”. Dzieje się być może dlatego, iż u Lema fantastyka przeplata się z filozofią z wieloma trudnymi pytaniami dręczącymi ludzkość. Osobiście podziwiam Stanisława Lema za niespotykaną otwartość umysłu, za sięgania tam gdzie wzrok nie sięga.
A od siebie wspomnę o „Pamiętniku znalezionym w wannie”. Książka wydana w 1961 opisująca paranoiczny wręcz chaos, biurokracje, super tajemnice, szpiegów, insynuacje no i uzależnienie naszej cywilizacji od papieru. Mam jeszcze jedną konkluzje. Zastanawiam się jak tą książę w tamtych czasach puściła cenzura? Wszak trudno nie odnieść wrażenia że jest ona paszkwilem na ówczesny ustrój.