Miałeś oczy radosne,
Uśmiech na twarzy,
Nienaganną prezencję,
A w duszy mrok

I wielki talent,
Wspaniałe marzenia.
Przez wielu kochany,
Zatonąłeś w morzu smutku.

Odrzuciłeś złudzeń maskę,
Ideą pragnąc żyć.
Wysyłałeś prawdy strzały,
W puste przestworza nieb.

Zbudziłeś we mnie demony,
Od wielu księżyców uspione.
Lecz przywiodłeś też anioły,
Istoty mi nie znane.

A potem pogrążony w myślach,
Zniknąłęś dla świata.
A razem z Tobą,
Z mego życia odeszła radość...

Komu bitwę mam wydać?
Na czyim polu lec chwały?
Cóż uczynić, by Cię odzyskać?
I by Twe oczy znów się uśmiechały...