Jam najjaśniejszym płomieniem bożego ognia
Jam najpiękniejszym z jego dzieł
Jam tym, który mu dorównał
Nie na tworzeniu polega ma siła
A na destrukcji
Jam jest Lucyfer

Najpiękniejsze z pięknych skrzydeł
Uczyniłeś najczarniejszymi
Niech więc staną się symbolem buntu
Niech będą piętnem wolności
Niech ich odmienność odznacza służących mnie

Pójdą za mną boże zabawki
Nasz bunt będzie czarny jak moja istota
Oślepiający jak moje imię
Nasz bunt zmiecie owieczki pana w powierzchni ziemi
Niesiony na skrzydłach wyzwolenia

Tak wiele było we mnie miłości, Panie
Tak wielka wdzięczność za dzieło stworzenia
Okrutna Bestio nazwana Dobrocią
Dajesz wolę i czynisz niewolnikami
Dajesz rozum i każesz myślących
Dajesz miłość i każesz kochających

Nienawidzę cię

Mistrzu Marionetek
Królu Obłudników
Najokrutniejszy w swym miłosierdziu
Martwy Władco Żywych
Kreatorze Hipokryto
Zostaniesz sam

Nadejdzie światło Nowej Ery
Dla Dzieci Lucyfera

Oho, ostro Bardzo żywy, naładowany buntem i negatywnymi emocjami klimat zrobiłeś. I choć wiersz jest ładny, ślicznie wyszła Ci apostrofa, porusza ciekawą tematykę, to trochę gryzie mnie ta sprzeczność interesów, niby podmiot zły, a pragnie dobra, chce korzystać z miłości, rozumu.. Odnosi się wrażenie, że odwracasz moralność, stawiasz zło na miejscu dobra, diabła zamieniasz z Bogiem, burzysz porządek świata.

Wytykanie Bogu jego wad i jednocześnie idealizowanie, wybielanie diabła jest interesującym (żeby nie mówić dziwnym xP) zabiegiem. Zachwianie normami, karuzela moralna, to wszystko trochę mąci w głowie. Ale to zaleta, nie wada Ten zamęt tworzy ładny efekt.

Co do treści - zauważasz pewne ważne sprawy, lecz błędem jest uogólnianie, stawianie Kościoła (bo sądzę, że o nim tu mowa) na równi z Bogiem, prawością i Dobrocią. I druga strona: Wszystkich buntowników podłączanie pod sekty i demonów (ja wiem, ze KK też tak robi ale) Ten bunt jest niedojrzały, jest złym buntem, płynie z nienawiści, ze złości, chęci zemsty, nie z rozwagi i świadomości. Ten wiersz może wiele namącić szukającym Prawdy.

Ja myślę, że zło szatana nie bierze się stąd, że chce niszczyć. On chce budować, tyle że na złość Bogu. Samo zachwianie wartości bardzo dobre, jest to bardzo szokująca prowokacja. Skłania do refleksji nad ludzką moralnością. Jeśli ktoś chce przejechać się trochę dłużej taką moralną karuzelą, jak to ładnie określił Bub, to polecam bardzo ciekawą książkę "Listy starego diabła do młodego" Lewisa.

Wiersz bardzo dynamiczny i ogółem mi się podoba. Podmiot liryczny na zmianę zwraca się do Pana i czytelnika, ładnie przedstawiony motyw z czarnymi skrzydłami. Jedno ale:
Czy nie powinno być "Nasz bunt zmiecie owieczki pana z powierzchni ziemi" ?


Wiersz już po pierwszym przeczytaniu skojarzył mi się z książką "Memnoch Diabeł", ponieważ tutaj też odniosłam wrażenie, że nasz upadły anioł uważa, iż wszystko wie lepiej od Boga. Kolejne skojarzenie, tym razem a propos wersu "Nie na tworzeniu polega ma siła | A na destrukcji":

"(...)Nie okłamujmy się:
Potrafi tworzyć piękno.
Wspaniałe są jej łuny czarną nocą.
Świetne kłęby wybuchów o różanym świcie.
Trudno odmówić patosu ruinom
i rubasznego humoru
krzepko sterczącej nad nimi kolumnie (...)"
["Nienawiść" W. Szymborska]

Tak jakoś mi się skojarzyło


Ach, i jeszcze jedno:

"...Dajesz wolę i czynisz niewolnikami" - hm, od kilku lat odnoszę wrażenie, że w chrześcijaństwie chodzi właśnie o coś takiego -_-'

W chrześcijaństwie chodzi o to, że "Trzeba kochać. Nam nie wolno nienawidzić". Żyjemy na tym świecie i każdy ma wolną wolę co do wyboru własnej ścieżki. Wszystkie ścieżki prowadzą albo do Boga, albo w przeciwnym kierunku, więc ostatecznie stajemy przed dość ograniczonym wyborem, ale do tego wyboru każdy dochodzi jak kto chce. Chrześcijaństwo to jedna z dróg- poprzez miłość

Podoba mi sie nawiazanie do historii upadku Szatana. Wspanialy opis pychy i samouwielbienia w pierwszej osobie. Jednak nie mozna stawiac znaku = pomiedzy Bogiem a Kosciolem. Pamietajmy, jak wynika z Pisma Swietego, ze Bog dal nam wolny wybor. My jestesmy kowalem swojego losu. Bog moze tylko patrzec z gory i albo sie cieszyc albo ubolewac nad naszym losem. Marionetkami jestesmy w rekach Kosciola, ktory w imie Boga mydli nam oczy. Pamietajmy jednak, ze glowami kosciola sa takze ludzie o wolnych wyborach. Co kryje sie pod maska duchowienstwa tego nikt nie wie...

p.s. Po przeczytaniu tego wiersza przypomniala mi sie ksiazka do ktorej niedawno powrocilam "Zwierciadlo piekiel" Grahama Mastertona.