Jeśli interesuje was uczenie się języka przez słuchanie, to zainteresujcie się metodą Listening-Reading (L-R method) opisaną przez polskiego (anonimowego) poliglotę z forum http://how-to-learn-any-language.com/forum/.

Wątków dotyczących L-R jest na tym forum mnóstwo, więc nie będę wskazywał żadnego konkretnego. Metoda jest bardzo czasochłonna i skomplikowana. By z niej korzystać trzeba mieć:

1. treść książki w formie paralelnej: po lewej stronie np. po niemiecku, po prawej po polsku
2. książkę w formie audio (pełną treść) w języku, którego się uczymy, np. po niemiecku.

Metoda jest przeznaczona głównie dla osób uczących się języka od zera i wymaga siedzenia nad książką po 10 godzin dziennie! I absolutnie nie chodzi o korzystanie z jakichś uproszczonych książek. Należy używać "normalnych" wydań, np. S. Kinga, K. Folleta czy co kto lubi.

Może nieco nieprecyzyjnie się wyraziłem. Nie chodziło mi o to, żeby czytać zupełnie bez wspomagania się słownikiem. Chodziło mi o to, że jeśli bez bardzo częstego zaglądania do niego nie da rady zrozumieć treści, to lepiej książkę odłożyć, bo to nie ma sensu i odbiera przyjemność lektury. Osobiście, napotykając nieznane słowo, wolę pogłówkować, poczytać więcej, cofnąć się o kilka zdań i znaczenie tego słowa odczytać z kontekstu. Jeśli nie da rady to oczywiście słownik.

Z tym mainstreamem to chyba faktycznie nie doprecyzowałem! Akurat tych autorów wymieniłem, bo nie tylko są moimi ulubionymi, ale też znanymi (tysiące książek z najwyższymi ocenami przetłumaczone na wiele języków i wydanych w wielu krajach - czyli są popularne).

Również łapię znaczenie pojedynczych słów z kontekstu, obawiam się jednak sytuacji, w której nie rozumiem kilku wyrazów w jednym zdaniu - dokładnie to, o czym napisał Devasto. Języka angielskiego używam w pracy i prywatnie na co dzień i nie mam z nim żadnych problemów, ale w książkach po polsku czasem (rzadko, bo rzadko, ale jednak) trafiają się słowa, których nie rozumiem - wówczas muszę sprawdzać w SJP PWN i tym podobnych i staram się je gdzieś sobie zanotować na boku. Jeżeli to samo słowo będzie po angielsku, to mam podwójny kłopot, prawda? Nie mam problemów z grami wideo, stronami internetowymi, rozmową z obcokrajowcami, czytaniem jakiegoś artykułu czy książki technicznej, nigdy jednakże nie czytałem żadnej powieści w języku Szekspira. Mój najbliższy kontakt z takową to przeczytanie kilku stron z Nigdziebądź Gaimana, kiedy stałem w kolejce i akurat wziąłem ją z półki obok - trochę za mało, żeby stwierdzić jak poradziłbym sobie z całością, chociaż początek był OK, więc pewnie jakoś by poszło. Potem oczywiście ją kupiłem w polskim wydaniu, bo mnie zainteresowała.

Gaimana czyta się świetnie, ale też równie dobrze słucha. Polecam audiobooka "Stardust" w całości czytanego przez autora. Dobre do nauki mogą być właśnie jego książki przeznaczone dla młodszego czytelnika.

W takim razie nie sądzę, żebyś miał problemy z czytaniem powieści. Mogę Ci na początek polecić np. trylogię Millenium Stiega Larssona.

Jak zaczniesz już czytać to potem będzie coraz lepiej. Każdy autor oprócz stylu pisania ma swój specyficzny zasób słownictwa. Dlatego fajnie by było zacząć od jakiejś serii. Wtedy w kolejnych książkach słówka będą się powtarzać.

Ja mam czytnik właściwie tylko dlatego, że jest możliwość czytania po angielsku. Nawet nie zaglądam do polskich e-księgarni (może zajrzę gdzieś w... 2016, a potem w 2022). Oferta jest i będzie jeszcze długo mizerna (w ciemno, bez sprawdzania czegokolwiek i jakiejkolwiek dyskusji z kimkolwiek na ten temat). Istotną wadą jest też, że tłumaczenie książki trochę trwa i nowości są u nas publikowane z opóźnieniem. No i błędy w tłumaczeniu. Przy literaturze fachowej (informatyka i nasz słynny Helion) niestety nagminne (na szczęście większość ortograficznych, językowych a mniej merytorycznych). Literatura piękna jest przetłumaczona o niebo staranniej (bo tego nie robią już studenci), ale nawet tu wkradają się niestety błędy (chociaż na usprawiedliwienie trzeba dodać, że tłumaczenie takiego Pratchetta do zadań łatwych nie należy, pewnych rzeczy 99% czytelników nie wychwyci, zdarza się i tłumaczom).

Polecam więc czytanie w oryginale. Tłumaczenie to swego rodzaju kopia, często niedoskonała. Ja, po przeczytaniu kilkuset powieści po angielsku, właściwie myślę w tym języku. A na początku też nie było łatwo.

P.S. Masz bardzo dobre podejście. Domyślanie się znaczenia słów z kontekstu to najbardziej naturalna i wysoce efektywna forma nauki. Wiadomo, że słownik jest czasem potrzebny, ale nie ma co nad nim ślęczeć.

Chyba niektórzy nie do końca mnie zrozumieli - ja się nie uczę angielskiego, ani nawet nie chcę się go już uczyć. Angielski znam bardzo dobrze, natomiast jest u mnie taki opór psychiczny przed czytaniem czegoś innego niż podręcznik czy artykuł, więc z ciekawości zapytałem ile osób tutaj czyta np. właśnie beletrystykę w oryginale. A czytać też nie zamierzam po to, żeby podnosić kwalifikacje, tylko dla przyjemności - po angielsku dlatego, że w Polsce nie kupię ebooków, które mnie interesują, chociaż fajne jest również to, że nie trzeba czekać rok czy dwa lata na polskie wydanie. Myślę, że pozostaje mi spróbować i zapewne moje obawy są nieuzasadnione, bo widzę raczej pozytywne doświadczenia z waszej strony.

Zdarzyło się wam coś takiego, że przeczytaliście jakiś tekst po angielsku, a kiedy o nim pomyśleliście po kilku dniach, to nie byliście pewni czy czytaliście to po polsku czy po angielsku?

Ja też nie czytam, żeby się uczyć. Czytam dla przyjemności i żeby się rozwijać i zdobywać wiedzę. Nauka języka to efekt uboczny (jakże pozytywny). Tego nie unikniesz.

Hmmm, jeśli chodzi o literaturę faktu, czy fachową, to po przeczytaniu tekstu w głowie ma pozostać informacja. Jeśli znasz dobrze język, sposób jej przyswojenia powinien być kwestią transparentną. Przy beletrystyce, obok treści, znaczenia nabiera także forma. Zapomnieć po kilku dniach czy czytałeś "Makbeta" po polsku czy po angielsku byłoby nie lada wyczynem

Po angielsku czytam raczej komiksy - których z różnych powodów nie zobaczę w kraju. Pełnoprawne książki mam trzy i jakoś sobie z nimi radzę. Czy będę czytał więcej prozy po zakupie czytnika to się jeszcze okaże.

Ja czytam prawie wyłącznie po angielsku. Na początku musiałem dużo ze słownika korzystać, ale teraz to już nie widzę różnicy między czytaniem po polsku i angielsku i znacznie rozszerzyłem swoje słownictwo. Na początek polecam korzystanie ze słownika przy pierwszych dwóch rozdziałach książki, potem można od tego odchodzić coraz bardziej.
Słownik zawsze miałem w wersji elektronicznej - najpierw na komputerze, potem na... urządzeniu GPS, a teraz po prostu na Bebooku Neo. Tak jak ktoś wyżej zaczynałem od czytania Harry'ego Pottera - jest tam mnóstwo przydatnego słownictwa, warto tłumaczyć wszystkie nieznane słówka, szczególnie ważne są czasowniki do dobrego rozumienia tekstu.

Mam zresztą dość słabych językowo tłumaczeń (niektóre książki Kinga mocno na tym ucierpiały - np. Talizman), więc dla zasady wszystkie książki napisane po angielsku czytam w oryginale. Po polsku czytam tylko polskie książki oraz tłumaczenia z innych niż angielski język.

Po angielsku czytam głównie mangę (komiksy rzadziej), książkę przeczytałem jedną na netbooku, ale było to męczące dla oczu i porzuciłem ten pomysł. Słownik miałem zainstalowany na netbooku także, ale korzystanie z niego było niewygodne (słownik oczywiście angielsko-angielski), ponieważ zmuszony byłem do minimalizowania książki i odpalania słownika (Co było operacja dość uciążliwą i monotonną, a poza tym czasochłonną. Teraz przymierzam się do zakupu Kindle, który będzie służył przeważnie czytaniu literatury pięknej. Co więcej, moja pierwszą powieścią w j. angielskim była The Mysterious Affair at Styles autorstwa Agathy Christie. Czytało się dość przyjemnie, chociaż wiadomo, że na stronie trafiało się kilka słówek, których nie znałem, ale słownik pomagał. Dla mnie fajna sprawa. Filmy i seriale także staram się oglądać w oryginale, czasami ratując się angielskimi napisami (House, the vampire diaries) ale odbiegam od tematu dyskusji.

Polecam. Z zasady wszystie ksiazki napisane po angielsku czytam w orginale - wychodze z zalozenia ze mniej strace na tym co zle zrozumiem, niz na tym co zle zrozumial tlumacz.

Najgorzej jest przebic sie przez polowe pierwszej ksiazki - jak przetlumaczysz sobie slownictwo ktorego nie ucza na kursach jezykowych i nie ma w publikacjach technicznych (mimika, ops przezyc wewnetrznych), to pojdzie juz z gorki - reszte idzie zlapac z kontekstu (no, moze z wyjatkiem listy okazow kapitana Nemo ).

Na obronę tłumaczy powiem, że to wcale niełatwa sztuka przetłumaczyć powieść. I często nie chodzi o to, że tłumacz "nie zrozumiał", tylko że czegoś nie da się prosto przełożyć, i to jeszcze tak, żeby całość miała sens. Co nie zmienia oczywiście faktu, że bywają tłumaczenia lepsze i gorsze.

Mnie w tłumaczach nie przeszkadzają zmiany, które wprowadzają, ale język którym piszą - niektórzy nie potrafią pisać poprawnie po polsku (np. nadużywają zaimków). :/ Wiem, że trochę w tym winy w naszym języku, który ma czasem dziwaczne wymagania.

A to akurat prawda, i o zaimkach, i o języku, chociaż specyfika języka nie jest przecież usprawiedliwieniem dla błędów. Bardzo często się zdarza, że korekta książki jest, delikatnie mówiąc, średnia. Przykładem może być np. "Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet" Larssona, aż roi się od błędów.