Ostatnio zaczalem czytac pierwszy tom trylogi ( co to za moda na trylogie niech szlag trafi
Lucasa to napewno jego wina ;D ) - Wiek zlych rzadow - o tytule Koniec Swiata i bardzo mnie ksiazka wciagnela ze wzgledu na nieznany dotychczas przezemnie typ fabuly ... fantasy polaczone z horrorem.

Czekam na opinie czy warto kontynuowac przygode z II i III tomem. (jestem w 3/4 pierwszego tomu wiec za najmniejszy spoiler czeka zagłada i potepienie ;D ......... NO KOLEGA MA RACJE ..... TO MOWILEM JA .... SMIERC ZNACZY SIE)

Pierwszy tom był cakiem niezły, przyznam, że może temat oklepany (powraca Stare Zło, które chce zniszczyć świat, bla bla bla). Udane połączenie magii i świata rzeczywistego - wszystko jest w miarę sensownie napisanei trzyma naprawdę dobry poziom. Postacie też ładnie rozpisane i dopracowane, bez jakichś nieprawdopodobnych cech głupich dialogów. Drugiego tomu jeszcze nie czytałem ale jest na mojej liście następne_do_przeczytania. Ogólnie rzecz ujmując: książkę polecam chociaż do miana "wyjątkowej" jednak jej czegoś brakuje.

Wiek złych rządów był… inny, żeby nie powiedzieć, dziwaczny. Po paru pierwszych stronach miałam dosyć tej książki. Wszystkie wydarzenia, które w niej opisywano, wydawały się być takie nieprawdopodobne. Jednak im dalej, tym było lepiej. W
prawdzie nie odpowiadała mi teoria o zmagazynowanej energii w ziemi, ani o Braciach i siostrach smoków, ale bohaterowie wydawali się realistyczni, a akcja została bardzo ładnie poprowadzona. Przestał mi nawet przeszkadzać stary Tom – hipis. Jak widać do wszystkiego można się przyzwyczaić.
Nie nazwałabym tej książki bestsellerem, ani mianem wyjątkowej. Byłam zadowolona z pierwszego tomu i chętnie sięgnęłam po drugi. Jakież było moje rozczarowanie. Tom znacznie gorszy od poprzedniego – następuje nagromadzenie wielu nieprawdopodobnych, powielanych często w innych książkach wątków, a bohaterowie „z wdziękiem” potrafią się wydostać z każdej opresji, zupełnie jakby byli nieśmiertelni i niezwyciężeni.
Do tego autor „serwuje nam” ciągnący się jak guma do żucia miłosny wątek (a nawet kilka wątków jeśli dobrze sobie przypominam), które tylko denerwują i wyprowadzają czytelnika z równowagi. Jednak najgorsze jest zakończenie – nie cierpię, gdy bohaterowie dla kogoś lub dla czegoś się poświęcają.
Przykro mi to stwierdzić, ale drugi tom jest koszmarny i nie wiem, czy będę miała odwagę zajrzeć do trzeciego. W każdym razie drugiego tomu nie warto czytać. To, co było dobre w pierwszym tomie, autor porzucił, a nagromadzenie absurdalnych wątków sprawia, że książka staje się niezjadliwa. Nie marnuj czasu, przeczytaj coś lepszego. No, chyba że bardzo ci zależy, by dowiedzieć się, co wydarzyło się dalej.

Muszę zgodzić się z Patrice. Jak zacząłem czytać pierwszy tom to po kilku stronach miałem dosyć. Przełamałem się i doczytałem do końca i w gruncie rzeczy byłem zadowolony ,że go doczytałem bo okazało się iż jest to niezła książka. Drugi tom jest.... dokładnie taki jakim opisała go Patrice, nic więcej nie dodam bo niejednokrotnie podczas jego czytania coś mnie brało . Ogólnie moje wrażenia nie są pozytywne, ale jeśli ktoś lubi taki styl to niech czyta. Ja dziękuję, postoję.

A ja wręcz przeciwnie. Prawda pierwsze strony były trochę wydumane. Potem bardzo dobrze napisana część podobna do horroru, powiedziałbym że wręcz genialnie. Ale póżniej znowy wydumane teorie i nie wciągająca Fabuła. Do końca się domęczyłem. Ale środek dostarczył mi niezapomnianych wrażeń. Co kto lubi.