Czytał ktoś może książkę Kłamstwa Locke'a Lamory? Jest to ksiązka naprawdę godna polecenia, fantastyczna narracja, główny bohater którego od razu czuje się sympatję, przekręty które robi razem ze swoim gangiem Niecnymi Dżentelmenami są godne podziwu. Podoba mi się świat stworzony przez autora jest on opisany naprawdę realistycznie. Polecam

No to ja, jak przeważnie zresztą, się nie zgodzę. To samo już czytałem wcześniej u Leibera w jego "Cyklu o Farofclu i Szarym Klocku", czy jakoś tak (do poczytania tu: http://forum.eksiazki.org/viewtopic.php?t=694) i moim zdaniem Lynch wcale tego lepiej nie zrobił. Ot taka tam zwykła powieść awanturnicza z bohaterem mającym niezwykłe szczęście i wygłaszającym głupio-śmieszne teksty. Jakoś mnie tez nie zachwyciły te rzekome przekręty stulecia, które miał on wyczyniać. Wolę jednak chyba nieco mroczniejsze klimaty.

Leibera nie czytałem, ale jednak Lyncha biorę w obronę. W księgarni wziąłem do ręki, przeczytałem parę zdań i wiedziałem, że to dobra literatura. Historyjka rzeczywiście lekka, ale język i stylistyka, dla mnie, rewelacja. Jedna z lepiej skonstruowanych książek, jakie ostatnio czytałem. Czekam na kolejne tomy.
A co do Leibera, poszukam i postaram się porównać.

Przeczytałem tą książkę i bardzo mi się podobała. "Kłamstwa..." to taka powieść łotrzykowska ubrana w kostium fantasy. Największe wrażenie na mnie osobiście zrobił sposób w jaki na końcu książki Locke złożył ofiarę za zabitych przyjaciół Jeżeli by brać na poważnie zarzut Kellhusa, że już to gdzieś czytał, to na dobrą sprawę należało by wyrzucić do kosza 90 % fantastyki "potolkienowskiej"

No tak, można by tak uznać. Ale są i takie "potolkienowskie" dzieła, które mimo ewidentnego naśladownictwa i tak są wybitne. "Kłamsta" nasladują moim zdaniem "Przygody..." i robią to w sposób nie tyle nieudolny (bo Lynch pisze lepiej od Leibera), co równie mało ciekawy. Przecież to typowa książka z cyklu "zabili go i uciekł"... Nie wiem co ludzie w tym widzą.

"Kłamstawa..." rzeczywiście historią bardzo oryginalną nie są, lecz ytm co sprawia, że warto przeczytać jest świetna budowa powieści i bardzo ciekawie i sugestywnie przedstawiony świat. Po prostu wciąga:)

Moze i historia ksiazki jest wtorna ale niezmiania to faktu ze jest swietnie napisana i diabelnie wciaga i niemoge sie juz doczekac na tom 2

Leibera nie czytalem nawet nie slyszalem o tym autorze. Klamstawa dostaly sie w moje rece przypadkiem. A ze w danym momencie nie bylo co czytac to zaczalem. Przyanm ze na poczatku bylo tak ooo. Nie wciagnelo mnie odrazu jedank dalsza czesc ksiazki mnie pochlonela by w pewnym momencie znowu mnie odrzycic. Po kolejnych dwoch ksiazkach wrocielm do Klamst i musze powiedziec ze mimo wszystko podobala mi sie. Moze to i jest zabili go i uciekl ale dla mnie humor i cala instryga byla ok. I wiem ze napewno przeczytam tom drugi.

A wiesz, Kell, że chyba masz rację...Akurat czytam "Kłamstwa" i gdzieś tak po 20 stronie opanowało mnie przekonanie, że już to czytałam. Zbyt schematyczna fabuła, postać Locke'a, jak dla mnie, nieco zbyt papierowa, no i ten humor, zbyt wymuszony...W ogóle dużo tu jest "zbyt", ale w pejoratywnym niestety sensie. Gdy zaczynałam Leibera, tego typu powieść stanowiła dla mnie pewne novum, więc przeczytałam całe dwa [sic!] tomy. Potem to się zrobiło nudne, bo przewidywalne. I mam jakies takie wrażenie, że to samo będzie z "Kłamstwami". Właściwie teraz zmuszam się, by dokończyć tę książkę, a po kolejny tom nie sięgnę. No, chyba że pan Lynch jakoś mnie zaskoczy...ale ma na to 100 stron.

Są książki najlepsze i cudowne, których nie zapomina się nigdy, są książki dobre i bardzo dobre. "Kłamstwa.." może nie są książką natchnioną ale na pewno wyróżnia się ta pozycja, w morzu przeciętnych pozycji z gatunku fantasy.

Według mnie "Kłamstwa Locke'a Lamory" są bardzo przyzwoitym debiutem. Zresztą w ogóle nie jest to zła książka - owszem, czytadło, ale dobrze napisane.

Autor miewa naprawdę ciekawe pomysły, z tym że mam wrażenie, że na całą książkę, to mu tych pomysłów nie starczyło. Kilka przekrętów wymyślił, a potem inwencja jakoś sklęsła i musiało być dużo mordobicia. Jak sądzę Lynch chciał połączyć powieść łotrzykowską z krwawym realizmem, albo wręcz naturalizmem, ale - przynajmniej w mojej ocenie - nie udało mu się to zupełnie. Może dlatego, że powieść łotrzykowska nie powinna być zbyt realistyczna...? Mam wrażenie, że dużo lepiej zrobiłoby tej powieści, gdyby była konsekwentnie awanturnicza i nie brnęła w wątek Szarego Króla. Tymczasem dostajemy powieść łotrzykowską brnącą w emo...

Za to trzeba przyznać, że miasto (bo przecież w zasadzie cały świat sprowadza się tu do miasta) opisane jest ciekawie.

Drugi tom jest zupełnie inny i - moim zdaniem - gorszy. "Na szkarłatnych morzach" miało ambicje być książką marynistyczną, ale mam wrażenie, że autor za mało znał temat. W rezultacie wyszła mu książka "o piratach", ale niespecjalnie ciekawa.

Ogólnie - polecam jako "łatwe" czytadło, ale jeśli ktoś ceni spójność gatunku może się naciąć. Ja po trzeci tom nie sięgnę na pewno.

No cóż podobno wszystko już na tym świecie zostało kiedyś napisane, sfilmowane, skomponowane, namalowane etc. Oryginalność w literaturze jest bardzo cenna, ale nie przesądza o ostatecznej wartości dzieła, wiedzieli o tym starożytni "wałkując w tragediach, wciąż re same wszystkim znane wątki. A powieść Lyncha wyróżnia się lekkością narracji, która choć porozrywana chronologicznie, przykuwa uwagę czytelnika. Bohaterowie są nieskomplikowani, ale od początku budzą szczerą sympatię. A wiele brutalnych scen jest złagodzonych dowcipem i lekkością stylu

Oczywiście, że to gdzieś, kiedyś było. "Kłamstwa" od razu przywodzą na myśl "Fafryda", a jednak moim zdaniem są lepiej niż "Fafryd i Szary Kocur" napisane, z lekkością stylu, humorem, świetnymi pomysłami takimi jak słynna Wieża, których raczej brak Leiberowi, bohaterowie i ich problemy są raczej naszkicowani niż wykreowani z krwi i kości, ale cała książka ma ten niepowtarzalny, zabawny nastrój. Może Lynch jest rzemieślnikiem, ale rzemieślnikiem który zna się na swojej robocie.
Nie jest to poważna powieść fantasy, ani poważna powieść awanturnicza, a jednak chce się ją czytać. Przeczytałem w jeden wieczór i jeśli ktoś szuka książki właśnie na jeden wieczór to polecam.

Przeczytałam ją do końca, chociaż przez pierwsze 50 stron ciężko mi było przebrnąć. Później jednak na swój sposób mnie tak wciągnęło, że i drugi tom przeczytałam .
Przyznać muszę, że zdarzało mi się czytać dużo lepsze książki, ale jest ona dosyć dobrze napisana i idealna na okazje kiedy ma się ochotę poczytać coś mało wymagającego. Minusem być może jest przewidywalność, chociaż w drugim tomie zaskoczyło mnie rozwiązanie akcji.
Leibera nie czytałam, więc nie wiem czy Lynch jest wtórny czy nie i nawet nie bardzo mnie to obchodzi. W każdym razie uważam, że "Kłamstwa..." są warte polecenia.