Rzeźnia nr 5

Po raz pierwszy czytałam tą książkę jakieś 20 lat temu. I do dzisiaj nie wiem, do jakiej kategorii ją zaliczyć. Fantastyka? Historia nalotu na Drezno ma w sobie coś z obszaru niewyobrażalnych zdarzeń. Ucieczka w marzenia, w nierealny świat gdzie nie my obserwujemy, ale jesteśmy obserwowani. Tylko niecodzienne czy "fantastyczne" spojrzenie na świat? Kicz literacki czy emocjonalne wyżyny? Marzenie, że ludzie dzięki książkom zrozumieją, że wojna i zabijanie jest złe. Dla mnie nie fantastyka ale też fantazja ....

Książka dobra, niezaprzeczalnie, choć przyznam, że ulubionym przeze mnie dziełem, popełnionym przez Vonnegutem (świeć Panie nad jego duszą) jest "Kocia kołyska".
Trochę odjechana, odrobinę surrealistyczna, ociekająca cynizmem i zdecydowanie nie optymistyczna... Opowiada o dwóch przyjaciołach, z których jeden zostaje bezlitosnym przywódcą, a drugi jest twórcą nowej religii, która ma ulżyć ludziom żyjących pod ciężkim panowaniem dyktatora, która zachęca wiernych do kłamstwa... Już sam wstęp apetyczny, nie będę opisywał dalej, by nie zepsuć przyjemności ewentualnym, przyszłym czytelnikom. Ale książeczka bardzo przypadła mi do gustu.

Kiedyś dawno, dawno temu leżała u mnie w domu Rzeźnia nr 5, ale wtedy wchodziłem jeszcze pod szafę na stojąco więc książka się nie zainteresowałem. Teraz mam cheć ją przeczytać więc będę musiał się wybrać do księgarni ew. biblioteki (tamten egzemplarz gdzieś wyparował podczas przeprowadzki).
Jestem swieżo po lekturze Syren Z Tytana. Książkę czytałem będąc pacholęciem, ale do tej pory właściwie ją zapomniałem, więc przyjemność czytania miałem tym większą. Jak zwykle absurdalny humor autora powoduje, że książka kończy się szybciej niż by się chciało. Ma się wrażenie, że Vonnegutt uśmiecha się ironicznie między linijkami tekstu (przynajmniej ja odniosłem takie wrażenie).
Jest to jedyna książka na świecie z której dowiecie się co to jest infundybuła chronosynklastyczna.

Billy Pilgrim wypadł z czasu No cóż rzeczywiście rzeźnia jest dobrą książką i gdybym miał ką zaliczyć do jakiegoś gatunku to chyba do dramatu społecznego Dla mnie najlepszą książką K. V zawsze będą "Syreny z Tytana". Pamiętam gdy po przeczytaniu jej w wieku 14 lat czułem się jakby mnie ktoś zdzielił młotkiem między oczy, a przez następne 6 lat znano mnie głównie pod pseudonimem KAZAK