Nie wiem czy wątek o Carrollu już był?.w opcji "szukaj" nie istnieje.
I raczej umieszczę go w fantastyce.
Proszę o Wasze komentarze na temat tego jak postrzegacie prozę Carrolla. Przyznaję, że "Kraina Chichów" zauroczyła mnie do tego stopnia, że powtarzam sobie ją kilka razy do roku
Za to nie znam jeszcze ostatniej jego książki, ktoś czytał?

Aha-Carroll odpisuje na maile , adres znajduje się na jego stronce

Carroll to jeden z tych pisarzy, których nie trawię. Zupełnie jak Murakami. I zupełnie tak samo nie rozumiem czym się tak ludzie zachwycają. Przecież ich książki nie mają absolutnie niczego, co mogłoby zachwycać, a już na pewnoe nie w takim stopniu, w jakim to czynią jego liczni u nas fani. Fakt, że Krainę Chichów czytałem daaawno temu i mało co pamiętam ale to też chyba świadczy o lekturze. Zapamiętałem, że była głupia i nudnawa.

czytałam zarówno Krainę Chichów jak i inne powieści Carroll'a uważam że są one dosyć skomplikowane (mimo że niektórzy traktują je dość płytko świat opisywany przez Carroll'a ma swoisty urok który dostrzega się wtedy gdy patrzy się na niego za pomocą wyobraźni a nie sceptycznego umysłu

kraina chichow jest swietna - zwlaszcza motyw kiedy glowny bohater odkrywa, dlaczego na nagrobkach na cmentarzu sa imiona postaci z ksiazek. a pozniejesze ksiazka carrolla - duzo gorsze, moim zdaniem. facet mial kilka dobrych pomyslow i nic poza tym. szkoda.

Kellhus-kwestia wyobraźni, smaku i gustu, nic więcej..

Kraina Chichów średnio mi podeszła natomiast kilka innych bardzo mi się podobało. Szczególnie świat który w zasadzie jest naszym światem chociaż...
rózni się małymi szczegółami. W naszym takie rzeczy się nie dzieją chociaż czy na pewno....? Sporo w jego powieściach jest filozofii - mnie to odpowiada
Polecam Muzeum psów

Kraina chichów to pierwsza książka tego autora, którą przeczytałam. Dorwałam ją trochę przez przypadek i nie wiedziałam czego się spodziewać po autorze. Być może dlatego tak mnie walnęła. Mimo tylu lat pamiętam dokładnie tą scenę. Siedzę na kanapie, popijam kawkę i czytam taką sobie książkę o pisarzu chcącym napisać biografię innego pisarza. W pewnym momencie główny bohater usłyszał jakieś głosy w drugim pokoju. Idzie tam ale widzi tylko śpiącego bullteriera. I nagle pies przez sen odzywa się ludzkim głosem "Oddychać. Oddychać przez sierść". Szok. Od tej chwili następuje całkowity zwrot akcji. Siedziałam do 5 rano dopóki nie skończyłam czytać. Żadna inna nie zrobiła na mnie takiego wrażenia jak ta pierwsza.

Nie wiem o jaką ostatnią książkę Ci chodzi @dejot. Jeśli jest to "Zakochany duch" to polecam. Jedna z lepszych jakie czytałam tego autora. Utrzymana w magicznym świecie, wciągająca i dająca do myślenia. Mam tylko jedno zastrzeżenie. Fabuła poprowadzona dosyć skomplikowanie wskutek czego bohaterowie tłumacząc sobie nawzajem wydarzenia tak naprawdę tłumaczą je czytelnikowi. Ale skąd wiedzą jak wytłumaczyć dziwne zdarzenia? Nie wiadomo. Zupełnie jakby dostali jakiegoś objawienia.

Dokładnie o tę pozycję mi chodzi, czyli trzeba sięgnąć.

Z Carrollem jako pisarzem spotkała mnie dziwna przygoda Kiedy kupiłem jego Krainę Chichów, nieopatrznie wieczorem usiadłem w fotelu, żeby przed snem przeczytać parę stron. I tak zeszło niemal do rana! Po prostu nie mogłem się oderwać! Tego typu literatura to skarb i ciągle szukam książek, które w ten sposób na mnie działają.
Sądząc, że Carroll to ten właśnie autor, sięgnąłem po następne jego książki. I tu, niestety, rozczarowanie. Mogę powiedzieć, że oprócz Krainy Chichów, ten autor dla mnie nie istnieje. A to mi się rzadko zdarza, bo gdy jakaś książka autora mi się spodoba, czytam niemal wszystko co napisał.

Kraina Chichow jest swietna - zwlaszcza te gadajace bullterriery (kiedys mialam teriera), ale nie podobalo mi sie zakonczenie, troche jakby wymuszone. Nastepnymi ksiazkami juz bardzo sie rozczarowalam, trafilam na "Biale Jablka", potem byla "Szklana Zupa", i musze powiedziec ze to straszna szmira. Widze ze polecacie Museum Psow i Zakochanego ducha - powiedzcie szczerze, sa chociaz w polowie tak dobre jak "Kraina"?

"Muzeum.." jak najbardziej!! Poleciałem ciągiem po "Krainie.." i nie zawiodłem się. No, ale to kwestia gustu, wiec patrzac na kilka postów powyżej, gustu ja nie mam więc nie warto się moim zdaniem sugerować

Też zacząłem od Krainy Chichów, całe długie lata temu. Potem rozpoczęła się w naszym kraju moda na Carrol'a. Jak mnie pamięć nie myli w seriach wydawniczych Salamandra i Kameleon wydano sporo książek jego autorstwa. I mnie ta moda nie ominęła:). Choć teraz myślę, że było to błędem, gdyż obecnie niewiele z ich treści pamiętam, zlewają się w całość. Niemniej, pomimo tego, że były trochę nierówne czytało się je bardzo przyjemnie i lekko. I jeszcze jedno! Czy czytając książki Carrol'a nie macie wrażenia, że ich autor jest bardzo zafascynowany Wiedniem, w którym mieszka od 1973r.?

Miałam można by rzec etap na Carrol’a – i przeczytałam większość dostępnych na polskim rynku w owym czasie ( jakies 3-4 lata temu) pozycji. Jego proza jest niepowtarzalna i jedyna w swoim rodzaju. Nie nazwałabym ją lekką, ale przecież nie zawsze w czytaniu chodzi o prostą lekturę. Polecam gorąco dla kogoś, kto ma ochotę przemyśleć to co czyta. Ale uprzedzam – trzeba mieć nastrój odpowiedni - inaczej ciężko idzie czytanie.

Nie da się ukryć, że "Kraina Chichów" jest klasyką - ale trudną, choć wciągającą. Może po prostu nie każdy chce książki, która wymaga myślenia, a nie tylko rozrywkę zapewnia - lekką, łatwą i przyjemną. Każdy lubi co innego.

hmmm.... z Carola znam tylko "Krainę chichów" i "Muzeum psów" hmm... w sumie ciężko wyrobić sobie zdanie na temat autora po lekturze tylko dwóch pozycji. To co utkwiło mi w pamięci, to to, że książki wbrew pozorom były dość ciężkawe, umieszczono w nich sporo zabaw słownych czy fabularnych. (w muzeum psów podobał mi się motyw ze spełnianiem życzeń i babel)