przymierze

wczoraj o świcie
ucichły głosy jaszczurek
niebo jak kotwica kołysało się nad nami
mały kot skubał sierść
ugięły się lodowce
tylko ludzie
byli
nienagannie śmiertelni




motyl

jeszcze jest w powietrzu
nieugięty horyzontem ziemi
zbiera ostry smak rosy
cienie kwiatów, portrety przodków
niewiele pamięta
ze swoich narodzin
wie tylko, że jego skrzydła
były westchnieniem

podobaja mi sie, obydwa chetnie przeczytam wiecej

Czy to koniec?
pytam patrząc na swe dłonie
pod paznokciami zakrzepła krew
czuję natury zew

Czy to koniec?
stos poległych płonie
pogrążona w samotności
nienawidząc wieczności

Czy to koniec?
dookoła śmierci wonie
zza drzew para ślepi ciekawskich
nie znających łaski

Czy to koniec?
za stadem w szaleństwie gonię
ja, z wilkami tańcząca
doczekałam człowieczeństwa końca!