Już dawno zniknęły łzy
wszystko się powiedziało
ręce opadły

Przychodzą jeszcze te obrazy
co uciszają serce
i pozostawiają ciało w bezruchu
które stoi zimną figurą Nike z Samotraki

W dalekim labiryncie zgubiłem
Ariadno Twoją złotą nić
a ja w świetle pomarańczowych lamp
odejdę z żalem

Zniknęło we mnie wszystko
i łzy i ręce i
to piękne serce

Tutaj już mogę wskazać kilka praktycznych porad, bo ogólnie nie ma się do czego większego przyczepić, nawet mi się podoba:

1.
"i pozostawiają ciało w bezruchu
które stoi zimną figurą Nike z Samotraki"

zmnieniłbym na

i pozostawiają w bezruchu ciało
które stoi zimną figurą Nike z Samotraki"

Ominąłbyś mały błąd składniowy i pewną dwuznaczność.

2.
"W dalekim labiryncie zgubiłem
Ariadno Twoją złotą nić
a ja w świetle pomarańczowych lamp
odejdę z żalem"

Tutaj nie widzę zasadności użycia "a". Piszesz o podmiocie lirycznym, w pierwszej osobie: "W dalekim labiryncie zgubiłem[...] a póżniej znowu o tej samej osobie przecież: " a ja [...] odejdę z żalem". To nie są dwie rozłączne sytuacje, a łączne, druga jest konsekwencją pierwszej (przynajmniej tak zrozumiałem). Może lepiej by było tak:

"W dalekim labiryncie zgubiłem
Ariadno Twoją złotą nić
i w świetle pomarańczowych lamp
odejdę z żalem"