Współczesna pisarka młodzieżowa, pisze książki fantastyczne z dawką kryminału i romansu, jak i te bez kryminału. Jej najbardziej znaną serią książek jest "Pamiętnik księżniczki". Autorka ciekawie opowiada o nastolatce, która w pewnym momencie swego życia dowiaduje się, że jej ojciec jest królem. Mnie osobiście najbardziej podobała się jej książka "Kłamczucha w opałach". Opowiada ona o dziewczynie, której świat wywrócił się do góry nogami, gdy do rodzonego miasta powrócił jej dawny przyjaciel.

Ja "Pamiętnika księżniczki" nie czytałam jednak mogę polecić "Paplę" czy "Chłopaka z sąsiedztwa". Obie te książki są pełne humoru i zabawnych sytuacji. Myślę że fajnym i niecodziennym pomysłem jest również ujęcie fabuły w formie e-maili zastosowanym w "Chłopaku". Z niecierpliwością czekam na dalsze jej powieści.

"Pamiętnik Księżniczki" czyta się szybko i bez wysiłku, ot takie książki na ciężki dzień. Właśnie w takim czasie sięgnęłam po tę serię. W "normalnym" stanie psychofizycznym chybabym przez nią nie przebrnęła. Książki opowiadają historię Mii -zwykłej dziewczyny, która z dnia na dzień dowiaduje się, że jest księżniczką. Ta "zwykła dziewczyna": ma 14 lat, w szkole należy do grupy dziwaków, jest niezbyt lubiana, nie ma chłopaka, uważa się za osobę nieatrakcyjną (za wysoka, wciąż jeszcze pozbawiona "kobiecych atrybutów"). Największym problemem dla Mii jest brak chłopaka, a później problemy związane z "posiadaniem" tegoż. Poważną sprawą staje się decyzja kiedy rozpocząć współżycie seksualne: po balu maturalnym, może wcześniej, jak to zaplanować?
Nastolatką już nie jestem (na szczęście), więc nie wiem - może teraz świat młodzieży licealnej tak wygląda. Mnie to przeraża. Cóż, pozostaje mieć nadzieję, że to tylko niezbyt mądra książka, a nie odzwierciedlanie licealnych realiów XXI wieku.

Zgadzam się z Lothwena że "Pamiętnik księżniczki" należy do literatury lekkiej, nie wymagającej od czytelnika głębokiego myślenia i zastanawiania się nad poszczególnymi zdaniami. Zaczęłam czytać ten cykl ponieważ chciałam trochę odpocząć od poważnych tematów, nie myśleć o problemach dnia codziennego. Już od jakiegoś czasu nie jestem nastolatką ale fajnie jest przypomnieć sobie jakie problemy ma się w tym wieku. Mia tak jak większość nastolatek chciałaby miec chłopaka i być lubianą w szkole. Niestety nie dość że ma kompleksy, nie ma chłopaka a jej mama odbiega trochę od wizerunku typowej mamy, to jeszcze dowiaduje się że jej ojciec jest księciem małego państewka w Europie a ona jest jedyną spadkobierczynią tytułu. Mia ma dużo problemów, a w dodatku zawsze musi się wplątać w jakieś śmieszne sytuacje, z których samemu można się pośmiać .

Przeczytałam tej autorki 4 pierwsze części o księżniczce Mii i nawet mi się podobały, czytało się lekko, łatwo i przyjemnie oraz szybko. Jedno, co mi się nie podobało, to to, że akcja tak strasznie się ślimaczyła - nie wiem czy teraz nie skłamię, ale chyba te części działy się w jednym roku, może dwóch. Do dalszych nie dotarłam, ale ponoć w 8 części Mia jest w 3 klasie liceum, 9 pewnie podobnie. Po prostu strasznie długo trzeba czekać na jakiś rozwój akcji.
Ostatnio trafiłam w bibliotece na książkę tej autorki już dla starszych czytelniczek, nie pamiętam tytułu, ale nie wypożyczyłam jej, bo zauważyłam, że pisana była w pierwszej osobie. Przyznam, że nie przepadam zbytnio za takimi książkami, choć pamiętnik Mii jeszcze tolerowałam.
Ciekawa jestem czy wszystkie książki tej pisarki pisane są w pierwszej osobie, czyli tylko z punktu widzenia głównej bohaterki, a może są też inne?

Z tego co przeczytałam to wszystkie jej książki są napisane w pierwszej osobie, a treść 8 i 9 obejmuje około 3 tygodni o ile dobrze pamiętam 8 cześć obejmuje parę dni może 3, 4 i akcja toczy się na początku 3 klasy a 9 część zaczyna się od tego samego dnia co kończy 8 i toczy się szybciej , trwa jakieś 2 może 3 tygodnie. Trochę mi szkoda, że już dobiega końca słyszałam, ze 10 część będzie ostatnią. Pierwsze części były niezłe ale nie podobają mi sie ostatnie dwie a najbardziej koniec 9 części. Mnie najbardziej z książek Meg Cabot podoba się seria Pośredniczka, choć pierwsze części serii 1-800-Jeśli-Widziałeś-Zadzwoń też były niezłe.

Mnie najbardziej podobała się książka "Idol nastolatek"
Opowiada o dziewczynie która rozwiązywała problemy wszystkich. Żyła ich życiem, a o sobie można powiedzieć że nie myślała. Oczywiście nawet nie zauważyła jak się zakochała (jak w większości bohaterki księżek Meg nawet nie mogą się tego domyślić). Ma ona 2 siostry: starszą Lucy i młodszą (geniusz) Rubeca. Jako że potrafi dochować tajemnicy (jest Anne- "szkolnym pedagogiem"- jak ją ktoś w książce określił) dyrektor poprosił ją żeby zaopiejowała się 19-letnim gwiazdorwem. Jak to się później ułożyło musicie sięgnąć po książę.
Ja przynamniej bym się cieszyła (nie lubie jak ktoś opowiada mi książkę)

"Chłopak z siąsiedztwa" - zgadzam się z przedmówczynią, bardzo oryginalna forma! Dużo humoru. Idealne na gorące, letnie noce gdy nie można zasnąć. Czytałam tylko pierwszą część Pamiętnika, ale nie wciągnęła mnie i nie wiem, czy czytać dalsze tomy...

Jako że czytałam wszystkie książki tej autorki, mogę powiedzieć że ma ona w sobie coś co mnie bardzo zaciekawiła. Jej książki są pełne humoru i intryg, które przyciągają do czytania Jest ona autorką wspaniałych książek, które czytały miliony nastolatek oraz kobiet. Książki pełne magii i mające w sobie to co nastolatki i kobiety lubią najbardziej

Nie jestem zwolenniczką Pamiętnika księżkniczki, jednak seria Pośredniczka naprawdę mnie zaciekawiła. Można jej wiele zarzucić, jednak M. Cabot z książeki o banalnym temacie, potrafiła zrobić serię, która ciekawi czytelnika, a czy nie o to właśnie chodzi.

Ja jestem na 5 tomie Pamiętnika Księżniczki [4 tomy w 4 dni co jest dowodem na to, że Meg potrafi zachęcić mnie do czytania jak nikt inny^ ^] i zamierzam przeczytać wszystkie ;D Muszę sięgnąć po 'Kłamczucha w opałach' bo jak widzę, fajna książka, zresztą od dawna przymierzam się do niej. Biorąc pod uwagę to, że PK skończę czytać za jakieś 6 dni, to ogromnie żałuję, że jest tylko 9 [a 10 tom ma wyjść na 2009] tomów. Mam nadzieję, że Kłamczucha wciąga tak samo i jest tak fajna jak pamiętnik Mii
No i zgadzam się w 100%, że Pamiętnik Księżniczki nie jest książka, która wymaga specjalnie myślenia. Z Mią można popłakać nad brakiem chłopaka, pośmiać się z jej głupawych i przezabawnych sytuacji w życiu itp.

"Pamietnik księżniczki" przeczytałam będąc w gimnazjum. Ta seria całkiem mi się podobała. Książki są napisane lekko, z humorem, tak, że czyta się je bardzo przyjemnie i szybko. Jest się z czego pośmieć i na pewno wiele młodych dziewcząt odnajdzie w Mii kawałek samej siebie

Ksiazki Meg Cabot - to typowe amerykanskie "lekkie" romanse. Z ciekawosci przeczytalam "Pamietnik ksiezniczki", niczym mnie nie zaskoczyl. Przewidywalna fabula, typowe kompleksy nastolatki i happy end. Oczywiscie, poruszane sa tematy aktualne dla nastolatek, lecz Cabot daleko jeszcze do arcydziela. Takze jesli chodzi o ksiazki dla doroslych, bohaterki swoim mysleniem niewiele roznia sie od nastolatek. Takze drazni mnie nieco infantylnosc takich powiesci.

Pamiętnik księżniczki, jak i inne książki Meg Cabot bardzo mi się podobały. Humor tej autorki bardzo mi odpowiada, czyta się lekko - taka typowa książka, gdy chcemy mieć ,,łatwą" rozrywkę w ciężki dzień.

"Pamiętnik księżniczki"... Czytałam to parę lat temu Podobało mi się to, w jaki sposób Meg Cabot pisze. Proste, pełne humoru czytadełka do poduszki. Ot co