Jest to zbiór opowiadań znanych polskich autorów fantastyki : M.L Kossakowska, J.Ćwiek, A.Kańtoch, A.Pilipiuk Frąc, Orbitowski, Piskorski, Mroczek, Cyran, Kochański, Nowak, .(Ukazał się też I tom A.D.XIII, ale nie miałam okazji czytać). Elemetem łączącym opowiadania poszczególnych autorów, jest tematyka, a mianowicie anioły.
Książka składa się z 11 opowiadań, poprzedzonych ciekawym wstępem o piekle i niebie.
Jest na przykład opowiadanie pod tytułem "Gringo" M.L.Kossakowskiej o młodym chłopaku, który uwarza, że od życia należy mu się coś więcej niż ma i postanowił wezwać diabła, aby ten spełnił jego życzenie i podpisał cyrograf. Tylko, że na jego wezwanie odpowiedział znudzony demon Foffax, który dla rozrywki postanowił ukazać się chłopcu i zadbał o jego karierę polityczną dotajmy, że robi to wszystko bo się nudzi. W wyniku poczynań Foffaxa wybuchła rewolucja i musiały włączć się anioły.
Nastepnene opowiadanie Jakuba Ćwieka pt. "Newegwasu'u" opoiada o indiańskim chłopcu Kinniihu, który podczas polowania i łowienia ryb znalazł wiszącego na drzewie ciężko rannego anioła i mu pomugł opatrzył go i dał mu jeść. Wrócił do swojej wioski i nikomu nie powiedział o tym spotkaniu. Wkrótce do jego wioski przybyło całe poselstwo aniołów, które chciało kupować od nich jedzenie i skóry...
Nie będe opisywała wszystkich po koleji opowiadań. Ale dotam iz wszystkie opowiadania bardzo mi sie podobały,przyjemnie się czytało.Wszyscy autorzy napisali świetne opowiadania.

Tyle, że to nie jest recenzja zupełnie. Co z tego, że opowiedziałaś treść dwóch opowiadań, skoro nie stanowi to podstawy do jakichkolwiek dalszych argumentów popierających Twoją o tym dziele opinię? A błędy ortograficzne wołają o pomstę do nieba. Ode mnie tylko +1, chociaż zasługuje na więcej...

Kompletnie mi to do działu Recenzje nie pasuje, więc przenoszę.

To ja się pozachwycam. Bo nad AD XIII można się pozachwycać. Zdarzyło mi się czytać jedynie tom drugi, ale że to antologia...
Opowiadania w większości naprawdę wspaniałe, choć na niektórych się zawiodłam. Na przykład na "Newegwasu'u" - po Ćwieku oczekiwałam czegoś znacznie lepszego. Gatunkowo opowiadania są dość różne. Od miłych, lekkich i rozśmieszających (Wolna konkurencja), aż po horrory, po których człowiek boi się własnego kota. I co z tego, że w "Cichym domu" nie było ani jednego kota. Po przeczytaniu tego mój własny futrzak wydał mi się jakoś dziwnie złowieszczy. Są też takie, które naprawdę robią duże wrażenie i zostają w pamięci. Mam na myśli opowiadanie "Nicaron" Evy Mroczek. Jest tu świetny przykład "zasady pierwszego akapitu" mówiącej, że pierwszy akapit powinien być taki, aby czytelnik grzecznie poszedł do kasy i kupił książeczkę trzymaną w rąsi. Zresztą całość bardzo mi się spodobała. Od "Nicarona" naprawdę trudno się było oderwać. Ostatnim opowiadaniem, jeśli dobrze pamiętam jest "Cyrograf" Pilipiuka. Atmosfera zdecydowanie różna od poprzednich opowiastek. Zakończenie zdecydowanie zaskakujące, przynajmniej dla mnie. Muszę niestety przyznać, że czytywałam lepsze opowiadania pana Pilipiuka, ale nadal "Cyrograf" jest przyjemny w obyciu.

Wbrew wszelkim zasadom logiki pod koniec wspomnę o początku, czyli o wstępie. Rzadko mi się zdarza czytać tak dobry wstęp. I choć szczerze nie przepadam za Piekarą tak tutaj popisał się kunsztem. Choć pisał to z jakąś kobietą, której nazwiska już nie pamiętam, może to ona poskreślała wszystkie irytujące mnie w Piekarze fragmenty? W każdym razie wstęp jest naprawdę dobry i składam tu gratulacje jego autorom.

Według mnie pierwszy tom był lepszy ale warto przeczytać obydwa, polecam wszystkim którzy lubią świat pełen aniołów czy diabłów i demonów. Historii jest dużo, od schodzenia do piekła by dostarczyć morderców jako środek wymiany, iść zakopać anioła w lesie, poznać anioły szału czy sprzedać dusze jednej ze stron. Jest duża różnorodność, warto przeczytać - jedna z lepszych antologii jakie czytałem ( zazwyczj nie lubie krótkich opowiadań ale do tych sie przekonałem), tak więc gorąco polecam wszystkim.

Jak dla mnie oba tomy były miejscami po prostu straszne - dość długo przeżywałam historię z opowiadania "Oczy jak chabry" pani Urbanowicz. Mój mąż też był pod wrażeniem, a jego naprawdę mało co potrafi tak poruszyć. W każdym razie książki warte każdej wydanej złotówki. Polecam!