Stephen King w świadomości tysięcy funkcjonuje jako „król horroru” czy „mistrz”. Choć moja buntownicza natura zabrania mi darzyć kogokolwiek aż tak bałwochwalczym stosunkiem, muszę schylić głowę przed tym pisarzem. Napisał kilka naprawdę dobrych książek (niektórzy pewnie powiedzą, że wszystkie są dobre, ale nie o gustach tu dyskutujemy) i pokazał nimi, że faktycznie jest świetny.
Najlepszą, moim zdaniem, książką pana Kinga, jest „Cmętarz zwieżąt” znany również jako „Smętarz dla zwierzaków” (w zależności od wydawnictwa).
Książka opowiada historię lekarza, Louisa Creeda, który przeprowadza się z żoną i dwójką dzieci (oraz z kotem) do nowokupionego domu w Ludlow. Miasteczko graniczy z lasami, które są źródłem legend o indiańskich duchach. Tylko czy to aby na pewno legendy?
Akcja powieści zaczyna się typowo dla Kinga – sielski początek, nie wróżący horroru. Duża cześć książki opisuje codzienne życie rodziny Creedów. Magia Kinga polega chyba na tym, ze potrafi pisać w porywający sposób o rzeczach, które u innych autorów znudziłby nas. Z przyjemnością więc śledzimy losy doktora, na początku tylko od czasu do czasu okraszone smakiem goryczy. Jak to w życiu. W międzyczasie do akcji wplata się wątek fantastyczny – indiański cmentarz mający moc przywracania życia ciałom na nim pochowanym. Wszystko powoli zaczyna zmierzać do katastrofy, do właściwego horroru. Mówię tu o horrorze głównego bohatera, bo sama książka raczej straszna nie jest. Nie chcę żebyście odebrali to jako jej wadę. Jeśli myślicie, że „Cmętarz” napędzi wam stracha, to zmieńcie nastawienie. Wtedy nie będzie rozczarowania.
Dramatyczne wydarzenia jakich doświadcza Louis Creed są świetnym pretekstem do ukazania psychiki bohatera. Spokojnie, nie czeka Was wiwisekcja mózgu szaleńca, King skłania do refleksji, zahacza o psychologię, ale jego książka nadal pozostaje dziełem przystępnym i łatwym w odbiorze.
„Cmętarz” to książka dla każdego, kto szuka nie tylko akcji, ale również ciekawej i niebanalnej historii. Ciekawi bohaterowie, przekonywujące przeżycia wewnętrzne, to również tam znajdziemy.
Autor nie mnoży przed nami tajemnic, w wielu miejscach można wręcz domyśleć się, co będzie dalej, mimo to nie można odejść od lektury. To się po prostu cholernie dobrze czyta. Do mnie ta powieść nie tylko trafiła, ale i na długo wyryła się w pamięci.