Fast Howard Melvin urodził się 11 listopada 1914r. w Nowym Jorku, zmarł 12 marca 2003r w Connecticut. Pochodził z rodziny żydowskiej, stąd pewnie idee antyrasistowskie zawsze przeświecały przez jego utwory. Osierocony śmiercią matki w młodzieńczym wieku, zmuszony był zarabiać sprzedając gazety razem ze starszym bratem, pomagając tym samym bezrobotnemu ojcu. Lata młodości Fast spędził na ciągłej tułaczce po kraju imając się różnorodnych zajęć, nic na dłuższy okres. Zawsze interesowały go problemy społeczno-polityczne, czemu dał upust w pierwszej powieści napisanej już w wieku 18 lat, mianowicie „Two Valleys”. Jednak na popularność musiał poczekać do 1943r., a to za sprawą powieści „Obywatel Tom Paine”. W czasie II Wojny Światowej i krótko w okresie stalinowskim, sympatyzował z Partią Komunistyczną. Zainteresowanie i dobrą znajomość historii Stanów Zjednoczonych Fast odzwierciedlił w wielu swoich utworach. W tym okresie powstają liczne powieści przesycone tematyką społeczno-polityczną, szczególnie krytykującą wszelkie formy rasizmu, takie jak: „Ostatnia granica”, „Niezwyciężony”, „Droga do wolności”, „Amerykanin”, czy „Dumni i wolni”. W 1953r. nie przyjął przyznanej mu Stalinowskiej Nagrody Pokoju, a w niedługi czas po tym zrywa z Partia Komunistyczną. W 1950r., za nie ujawnienie współofiarodawców pomocy na rzecz sierot po Amerykańskich weteranach Wojny Domowej w Hiszpanii, wyrokiem Kongresu, zostaje osadzony na 3 miesiące w więzieniu. Ponieważ Fast trafił na czarną listę za działalność związaną z Partią Komunistyczną oraz więzienną przeszłość, swoje utwory zmuszony był publikować pod przybranymi nazwiskami: E. V. Cunningham lub Walter Ericsson.
Jedna z najbardziej znanych powieści Howarda Fasta – „Spartakus” powstała podczas osadzenia autora w celi więziennej. Czasy Imperium Rzymskiego i największego powstania niewolników pod wodzą legendarnego gladiatora Spartakusa, są tłem powieści opartej na faktach. Książka napisana jest w formie wspomnień z czasów największej wojny z niewolnikami, przeplatana wydarzeniami z aktualnego życia bohaterów. Tak na dobra sprawę, to żaden z głównych bohaterów: Marcus Licinius Krassus – wielki wódz armii rzymskiej, która pokonała armię Spartakusa, ani senator Lentulus Batiatus, czy wreszcie lanista Sempronius Grakchus – właściciel szkoły gladiatorów, który kupił ongiś Spartakusa z jednej z kopalń nubijskich, niewiele wiedzieli o prawdziwej naturze Spartakusa. Niektórzy, tak jak Krassus i Batiatus nawet go nie widzieli. Nikt nie potrafił zrozumieć skąd wyrosła taka siła i charyzma w osobie Spartakusa. Ze zwykłego niewolnika – gladiatora, bezimiennego „narzędzia obdarzonego mową” wyrósł na legendę i potęgę, której obawiał się nawet Wieczny Rzym. Skąd pochodził Spartakus? Był Trakiem – nacją uznawaną ówcześnie za jedną z najgorszych, ale i najtwardszych, najbardziej wytrzymałych. Czy to katorżnicza i niewolnicza praca za młodu, w kopalniach nubijskich, tak wymownie przedstawiona przez lanistę, zmieniła tego niewolnika na zawsze. Spartakus wyznawał umiłowanie życia jako największego daru od bogów. We wszystkim co robił „był czysty” – to słowa Varinii, żony Spartakusa. To jedyna osoba naprawdę rozumiejąca i znająca Spartakusa. Na czym polegał fenomen Spartakusa? W jaki sposób udało mu się porwać takie rzesze prostych niewolników, gladiatorów? Jakie zasady kierowały tytułowym bohaterem, co chciał osiągnąć, co kochał, a czego nienawidził i czym gardził?
W powieści nader często pojawiają się opisy jakże zepsutego i nieprawego życia tych bogatszych i biedniejszych „obywateli” Rzymu. Zasady moralne, prawo, poszanowanie życia, własności, jak również inne wartości są przestrzegane wówczas kiedy jest wygodnie.
Przez całą powieść powtarzają się pytania: co pozostało po powstaniu Spartakusa. Czy tylko „droga kary” na Via Apia z ponad 6 tysiącami wisielców, których szczątki czernieją już na krzyżach? Czy ktoś pamięta jeszcze imię wodza powstańców? Co zmieniło się od rozgromienia niewolników? Dlaczego Rzymianie tak bali się i nienawidzili Spartakusa?
W reszcie najważniejsze pytanie, postawione przez ostatniego, umierającego już gladiatora-powstańca, jednego z przyjaciół Spartakusa – Żyda Dawida, skazanego na ukrzyżowanie: „Dlaczego zawiedliśmy Spartakusie?”.
Polecam powieść, z jej przepięknymi opisami scen batalistycznych, realiów ówczesnego świata „obywateli Rzymu”, niewolników, gladiatorów, zarówno w wersji audio (lektorem jest Leszek Teleszyński), jak również w wersji do samodzielnego czytania.