Z zainteresowaniem śledzę wszystkie publikacje Johna Bartha, więc rzecz jasna nie mogłem przegapić jego najnowszej książki. Teksty w „Opowiadać dalej” określone są jako opowiadania, ale nie dopiero po ich przeczytaniu czytelnik zorientuje się, że nie było nazwanie gatunku literackiego, lecz stwierdzenie czynności, czyli samego faktu opowiadania. Trochę to zagmatwane, ale postaram się wyjaśnić wszystko bliżej, o ile to będzie możliwe. Już samo motto książki, a jest nim zapisana symbolami matematycznymi zasada nieoznaczoności Heisenberga, która upraszczając mówi, że niczego nie możemy być pewni, pozwala mi jednak powątpiewać w zdolność wyjaśnienia tej książki do końca. Barth zawsze lubił zgłębiać formę krótkich wypowiedzi literackich, czasami doprowadzając do absurdu, czy do tak zawiłych kombinacji, pełnych cytatów w cytatach czy nawiasów w nawiasach, że czytelnik kompletnie tracił orientację; ale także potrafił pisać klasyczne, wywodzące się z poetyki O.Henry’ego opowiadania. Nie ulega dla mnie żadnej wątpliwości, że autor ten posiada warsztat literacki w małym palcu, potrafi opowiedzieć wszystko, od krótkiej epifanii po szalenie rozbudowaną i wielowątkową powieść. „Opowiadać dalej” to próba zgłębienia samej natury opowiadania, gdzie ważny staje się moment mówienia czy pisania, jako czynność sama w sobie a nie jako przygotowanie do podania pointy czy rozwiązania jakiejś zagadki. Fragmenty prozatorskie Bartha niczego nie rozwiązują, do niczego nie doprowadzają, choć do czegoś dążą. Rozwijają się niczym kłębowisko różnych nitek porozwijanych ze szpulek, które ktoś porzucił na długo przed rozwinięciem ich do końca. W trakcie tego opowiadania Barth jednak ani na chwilę nie pozwala czytelnikowi zapomnieć o tym, że do czynienia ma on z fikcją literacką, z tekstem a nie żywym wydarzeniem. Tom ten jest więc bez żadnych wątpliwości kawałkiem niezłej, ale wyrafinowanej literatury nie dla każdego. Tylko wybrani będą moim zdaniem w stanie smakować ten typ pisarstwa, więc w żadnym wypadku nie mogę polecić tego osobom spragnionym tradycyjnych opowiadań czy łatwej do przyswojenia narracji. Mimo to polecam.