Ciekawy jestem jak się zapatrujecie na książki zwane potocznie historią alternatywną. W moim przypadku po przeczytaniu książki historycznej starałem się zawsze umiejscowić opisywane wydarzenia.Pamiętam jak kombinowałem po przeczytaniu"Chwały Cesarstwa" Jean D Ormesson. Uważam że tego typu książki pozwalają wyrobić u czytelnika własny pogląd na opisywane wydarzenia.
"Wysoki zamek',"WWW.1939.com.pl"."Krzyżacki poker","Oś czasu"

Moim zdaniem, żeby docenić wszystkie lub część wątków zawartych w tzw. historiach alternatywnych trzeba posiadać dosyć dobrą wiedzę historyczną z epoki w której dzieje się akcja utworu - dotyczy to zarówno czytelnika jak i pisarza. Dla pisarza więc powieść to temat bardzo śliski (zawsze znajdzie się jakiś krytyk, który wytknie ewentualne braki w spójności i konsekwencji fabuły).Inna sprawa, że pisarz może w tej niby-historycznej konwencji rozwinąć skrzydła wyobraźni. Dla czytelnika taka lektura jest wymagająca. Wysupłanie z tekstu fragmentów opartych na wydarzeniach rzeczywistych od tych zmyślonych będzie rzeczą trudną bez znajomości historii. Osobiście czytam takie książki traktując je jako fantastykę, ew. political fiction. Z tego powodu teza jakoby historie alternatywne miały być nową formą powieści historycznej uważam za chybioną.

ja uwielbam historie alternatywne, lubię sobie pogdybać

zresztą wystarczy poczytać Europę N. Daviesa aby znaleźć kilka ciekawych wersji możliwych wydarzeń w danym czasie - Davies jes przeciwnikiem czytania historii od tyłu, tz. wiemy, np. że powstanie warszawskie upadło, więc wnioskujemy, że nie mogło być inaczej - to błędny wniosek; dobry historyk widzi różne możliwości rozwoju wydarzeń, choć wie, że tylko jedna z tych możliwości została wykorzystana

z innych (nie historycznych autorów) podobało mi się Fatherland (zarówno książka jak i film) - ciekawa wersja co by było, gdyby Hitler wygrał II wojnę światową (co było jak najbardziej realne)

Dobrze napisana historia alternatywna jest wybornym daniem cztelniczym (dobra w sensie spójna, prawdopodobna, uzasadniona, przemyślana).
Oto parę przykładów, które pamiętam:

"Człowiek z Wysokiego Zamku" Philipa K. Dicka - Państwa Osi wygrywają II wojnę światową, USA pod okupacją Japonii i Niemiec (podział na strefy wpływów) itd. Świetna powieść i stałe dickowskie obsesje, czyli dystans do rzeczywistości, nieufność co do postrzeganego świata itd.

"Quietus" Jacka Inglota - Cesarstwo Rzymskie bez chrześcijaństwa i kontakty Imperium Romanum (nie doszło do upadlu) z Japonią (Cesarstwo Nipu). W ramach ciekawostki np. najwierniejsze cesarzowi oddziały pochodzą z okolic dzisiejszej zachodniej Polski

"Druga podobizna w alabastrze" Marka S. Huberatha - świetna mikropowieść.W tle histoeii głownego bohatera obraz zamierania, świataia, ale w zupełnie inny, zaskakujący sposób. Jak to wyraził Miłosz "Innego końca świata nie będzie"

"Kwadratura trójkąta" Marcina Wolskiego - to nie historia alternatywna z prawdziwego zdarzenia, choć Imperiun omanum w tle pobrzmiewa.

"Inne pieśni" Jacka Dukaja - starożytna Grecja w totalnym rozkwicie i koncepcje filozoficzne na miejscu fizyki i wszelkiej nauki.

Cytat z EUROPA WALCZY 1939-1945 Nie Takie Proste Zwyciestwo Normana Daviesa

jest to cytaz z rodziału dotyczącego wpływu II wojny światowej na literaturę, tak więc wszystkie powyższe pozycje dotyczą historii alternatywnej II wojny światowej
szczególnie ciekawe wydaje mi się "Klęska w Normandii" - czyli co by było, gdyby lądowanie w Normandii się nie powiodło i nie było drugiego frontu (nie czytałem, ale brzemi zachęcająco - może być ciekawe)

A ja polecam "Pavane" Keitha Robertsa - zbiór opowiadań ze Świata w którym królowa Elżbieta I zostaje zamordowana i Anglia pozostaje katolicka, a co za tym idzie- kolonizacja Ameryki i reszty Świata odbywa się pod flaga Watykanu. Dobra, nie chce nikomu psuc przyjemności, ale na pewno warto przeczytać.

Historia alternatywna to wymagający gatunek, nie powiem. Ale za to bardzo przyjemny, takie gdybanie zawsze mi się podobało. Zawsze mam wrażenie, że taka zmyślona wersja jest o wiele ciekawsza niż prawdziwa:) Np. bardzo mi się podobały "Bękarty wojny" Tarantino to co prawda film, ale ukazujący interesującą wersję II wojny światowej. Albo "Lewiatan" Scott Westerfelda - to już książka, obrazująca inny bieg wydarzeń I wojny światowej z kolei. W powieści Franciszek - spadkobierca tronu Austro‐‌ Węgier, i jego żona Zofia zostają zabici, ale ich syn Alek(postać zmyślona) ma prawo do dziedziczenia tronu ( w rzeczywistości oczywiście tak nie było). Aleksander wraz z towarzyszami ucieka z kraju licząc, że uda mu się dowiedzieć kto stoi za zabiciem jego rodziców.

A ja poleciłbym „Alterland” Marcina Wolskiego, akcja powieści toczy się w przeszłości - II Wojna Światowa, i alternatywnej rzeczywistości - Autonomicznej Republice Priwisli w Socjalistycznej Europie Republik Sowieckich. No i czy to omen jakiś (?) w jego powieści też spada samolot z rządem.

W tej kwestii wielkie brawa dla Tarantino, z którym szcególnie nie przepadam, ale jego "Bękarty" to perełka

Polecam Stulecie chaosu. Alternatywne dzieje XX wieku Witolda Orłowskiego. Połowa to historia alternatywna a połowa podstawa i tło do danej sytuacji (więc historia rzeczywista). Patrzy na sprawę od strony ekonomii i gospodarki, więc warto ją przeczytać, bo zwraca uwagę na zupełnie inne rzeczy. Dziwnie to zabrzmi, ale ja się z niej uczyłem do egzaminu z historii gospodarczej na studiach i do sprawdzianu z (nie pamiętam teraz, czy była to I czy II) wojny światowej w ogólniaku.

Z historii alternatywnych jest jeszcze cykl "Romanitas" Sophie McDougall, o Impreium Rzymskim, które zajmuje prawie połowę świata i rywalizuje z Chinami i wielką Japonią. W Polsce wyszły już 2 tomy "Romanitas" i "Rzym płonie", trzeci w przygotowaniu.

W czasów rzymskich to też "Eterna Roma" Roberta Silverberga" z mocno zmienioną historią już od czasów p.n.e.

Z innych to "Vaterland" Roberta Harrisa o tym jak III Rzesza wygrała wojnę. Na podstawie tej powieści powstał nawet film z Rutgerem Hauerem.

Jak sobie przypomnę coś jeszcze to napiszę.

Ostatnio czytałem "Nadzieja czerwona jak śnieg" Andrzeja Sawickiego - alternatywna historia Powstania Styczniowego zabarwiona fantastyką. Mimo możliwego błędu logicznego w fabule (może zostanie wyjaśniony w następnych częściach) czyta się przyjemnie i dość szybko (2 dni). Postacie różnorodne, ładnie nakreślone i ciekawe. Sceny batalistyczne zostają w pamięci - np. szturm moskali na klasztor świętokrzyski. Ciekawy pomysł i czekam na kolejną odsłonę tej historii.

Oj, Vaterland zdecydowanie polecam. Historia śledztwa po wojnie gdzie bohater (Niemiec) szuka (zatartych) śladów obozów koncentracyjnych.

Można się też pokusić o Człowiek z wysokiego zamku P.K. Dicka.