M.

Poświęciłem kilka miliardów sekund
By kontemplować to co nie istnieje
Poświęciłem kilka milionów minut
By robić to co się nie dzieje
Wyruszam na rekonesans

Rzadko się śmieję, bo mało co mnie śmieszy
Wkładam maskę uśmiechu - bo śmiałaś się tak ślicznie
Na ogół patrzę, ale nie widzę
Bo to mnie gubi - a Ty przejrzałaś mnie na wylot
Gaszę peta w szklance

Nie sypiam z innymi, bo to mi nie daje rozkoszy
Czuję jakbym zdradzał - bo Ty jesteś w tym najlepsza
Rzadko piję z innymi, częściej piję sam
Zwykły alkohol - dla mnie bólu lekcja
Oglądam świat zza okna

Stojąc na przełęczy świadomości, pobudzam synapsy
Mam marzenie jedno - móc kierować Twoimi
Wieje wiatr, silny, posuwisty
Zupełnie jak podczas naszego lotu w gwiazdy - tam i z powrotem
Sygnał wysłany w pustkę

Ciśnienie spada, krew zwalnia
Mamy wrak człowieka, prędko podaj morfinę
Ostatnie uderzenie, przeprowadzić resuscytację
Woda, syreny, płacz udręczonych, pióro wypada z dłoni...

Lecę

jest ok, ale adresat z podmiotem lirycznym chyba sie zamienili miejscami...
adresatem mial byc zamordowany Marat z obrazu Davida ("Do Marata Davida")...
a wyszlo na to, ze w jego role wciela sie podmiot liryczny...