Jak dla mnie jeden z wybitniejszych współczesnych polskich poetów, więc nie może go zabraknąć na tym forum. Odnoszę wrażenie, że jest on bardzo mało znany. Zaledwie kilka jego wierszy znajduje się w podręcznikach, a w internecie też niewiele. Jest też tłumaczem dzieł Szekspira (jak dla mnie najlepszym) i krytykiem literackim.

Barańczak o poezji:
„(...) powinna być nieufnością. Krytycyzmem. Demaskatorstwem. Powinna być tym wszystkim, aż do chwili, gdy z tej Ziemi zniknie ostatnie kłamstwo, ostatnia demagogia i ostatni akt przemocy.”

I taka też jest jego twórczość, w tym chyba najbardziej znany jego wiersz "Spójrzmy prawdzie w oczy". Nie potrafię tego zdefiniować, ale styl jego pisania jest bardzo charakterystyczny. Bardzo dużo przerzutni. Nie unika interpunkcji. Jest bardzo kreatywny i w niezwykły sposób bawić się konwencją (np. "Drogi kąciku porad") i słowami (np. "Melomani miasta Metz"). Jest też bardzo cynicznym autorem i to chyba w nim lubię najbardziej - cynizm i ironię.

Moje ulubione jego wiersze to "Jeżeli porcelana to...", "Całe życie przed tobą", "Widokówka z tego świata", "Gdyby nie ludzie", "Braki, odrzuty, produkty zastępcze"... Mogła bym tak wymieniać i wymieniać. Pozwolę sobie umieścić tu wiersz (też jeden z moich ulubionych):

"Protokół"

Zdając sobie sprawę
z własnej winy, ponad wszelką wątpliwość (oklaski)
udowodnionej przez przedmówców, chciałbym
oświadczyć na usprawiedliwienie, mimo (okrzyk: brawo!)
iż takie wykroczenie przeciw wszelkim normom
nie może być (oklaski) usprawiedliwione,
że urodziłem się istotnie, ale
nie z własnej woli i bez złych zamiarów;
ten postępek mi ciążył przez (śmiech, brawa) długie
lata; jak słusznie podkreślono
w dyskusji, nie potrafiłem wyciągnąć
z (oklaski) tego odpowiednich wniosków
i starałem się zatrzeć ślady swego czynu,
ale po (ironiczne sykanie) gruntownym
i szczerym przemyśleniu swej dotychczasowej
postawy, pragnę stanowczo
odciąć się od niej i poprosić o
(śmiech) danie mi jeszcze
jednej szansy (oklaski
przechodzące w owację).

Co wy lubicie w Barańczaku? I jakie jego wiersze są waszymi ulubionymi?

To prawda - poezja Barańczaka jest bardzo specyficzna. Jego zabawy z językiem, ze znaczeniami słów, ze skojarzeniami i związkami frazeologicznymi sprawiają, że jest to twórczość bardzo intelektualna. W dobrym, oczywiście, znaczeniu. To wrażenie pogłębiają jeszcze wszelkie nawiązania.

Ja bardzo cenię sobie w nim wielkie przywiązanie do formy, pewną wewnętrzną dyscyplinę, dokładność, która sprawia, że nie dość, że wiersz nie wychyla się poza formalne ramy, to jeszcze każde słowo zdaje sie być dokładnie przemyślane i specjalnie ustawione w tym konkretnym miejscu. Tak samo jest zresztą przecież z jego tłumaczeniami liryki.

Może to wszystko powoduje, że wiersze Barańczaka sprawiają wrażenie bardziej pisanych "z umysłu", a nie "z serca", a chyba nie jesteśmy do tego w poezji przyzwyczajeni.

Z poezją Barańczaka zetknęłam się po raz pierwszy bardzo dawno, ale nie miałam wtedy pojęcia że to Barańczak i w ogóle kto to taki, ten Barańczak. Jan Krzysztof Kelus śpiewał kiedyś cztery (chyba) jego wiersze. Można ich posłuchać na płycie "Był raz dobry świat". Do tej pory mam do tych wierszy sentyment, a to pierwsze spotkanie z Barańczakiem zachęciło mnie niegdyś do szukania kolejnych jego wierszy - oczywiście wtedy, kiedy dowiedziałam się kto zacz.

Lear Barańczaka jest piorunujący (szczególnie w ujęciu Cieplaka).
Przeżycie, które przerodziło się w doświadczenia, pozostanie ze mną do końca życia.

Witam,

Ja Barańczaka cenię głównie za jego przekłady (oczywiście Williama Szekspira ale i za "Biblioteczkę poetów języka angielskiego" jak i za Josifa Brodskiego) i za "Tablicę z Macondo" oraz "Uciekinier z Utopii. O poezji Zbigniewa Herberta."
Poezja tego autora nie jest moją ulubioną.

parafrazując klasyka "Barańczak wielkim poetą (i nie tylko) był", a Jego "Widokówka z tego świata" czy "Grażynie" to mistrzostwa...