Zdecydowanie "Iselin i wilkołak" Autorstwa Torill Thorstad Hauger w przekładzie Anny Marciniakówny Wydawnictwa NOVUS ORBIS.
Pani Hauger napisała tak:
"W tej książce chcę wam opowiedzieć
o trzynastoletnim Robinie,
który z przerażeniem stwierdza,
że zaczyna się przemieniać w wilkołaka.
Chłopiec usiłuje walczyć z tym,
co się z nim dzieje, boi się, ale przy każdej
pełni księżyca czuje, że ogarnia go
straszne napięcie.
W lustrze widzi, jak twarz zmienia mu się
w potworną maskę, a w oczach
pojawia się dziki, zwierzęcy błysk.
I wówczas Robin gotów jest iść na spotkanie
z niebezpieczną bandą, która zbiera się
na cmentarzu w każdy piątek o północy.
Lecz ktoś szepce mu imię dziewczyny - Iselin..."

Wpisałem w oryginalnym formacie z tylnej okładki książki. Ktoś mógłby powiedzieć czytanka dla dzieci nic bardziej mylnego! książka która owszem o dzieciach traktuje przedstawia głęboką analizę dziecięcej psychiki a wszak żaden i żadna z nas nie przestaliśmy być dziećmi jest to więc książka o nas wszystkich.
nie wiem czy jest ona w sprzedaży ja kupiłem ja bardzo dawno temu na stoisku z tanią książką za 99 groszy i już potem chyba nie dokonałem tak świetnego zakupu

Pozdrawiam RoDrom

Witam.Nasz rodzimy autor powiastek fantastyczno-awanturniczych Andrzej Pilipiuk w cyklu o Jakubie Wędrowyczu także znalazł miejsce na kilka wilkołaków.
Kto nie czytał to do roboty-mocno polecam!

Patricia Briggs "Zew księżyca", oraz "Więzy krwi" to pierwsze co przychodzi mi na myśl. Główna bohaterka jest zmiennokształtną (zmienia się w kojota), a do tego zamieszkuje świat, w którym żyje wiele istot magicznych. W tym wilkołaki. Całkiem sporo miejsca autorka poświęciła na opisanie struktur stad wilkołaczych, do tego jeden z samców-alfa jest istotny dla rozwoju akcji. Chyba najpełniej i najlepiej opisany świat z pozoru taki, jaki znamy, ale zamieszkany przez istoty magiczne - wilkołaki, wampiry (o tych dużo), krasnoludy, trolle, metalowcy (tacy "czarodzieje" metalu"), elfy i wiele innych (aczkolwiek te odmiany pojawiaja się sporadycznie).

Z tego co pamiętam, to kotołak występuje, lecz niestety, jako jedna z pobocznych postaci w którejś z książek (bodajże w Eragonie, ale głowy nie dam sobie za to uciąć) pewnego zdolnego młodziana, Christophera Paoliniego. Było to wyjątkowe zwierzęta, owiane tajemnicą, posiadające magiczną moc, zmiennokształtne i obdarzone błogosławieństwem długiego życia.

Ja odkryłam ostatnio taką serię książek napisanych przez Bree Despain o wilkołakach tzn. po polsku jest wydana na razie tylko pierwsza część z tej serii - Dziedzictwo Mroku, ale chyba jakoś w maju ma być też kolejna.
Mi się bardzo podoba

Patricia Briggs rzadzi - nie moge sie doczekac wtorku, wtedy wychodzi River Marked jej nowa powiesc z Mercy Thompson.
ostatnio czytam Autobiography of werewolf hunter i Heart of scars Brian P. Easton, troche sprawa z drugiej strony. Wilkolaki sa koszmarnymi potworami zjadajacymi male dzieci
w kazdym razie ksiazki sa fajnie napisane i bardzo dobrze sie je czyta. szczegolnie pierwsza.

korabxen,